NADAL "IN EXTREMIS"

PUBLICADO EL 24/12/2011/ EN: Diario de Ferrol; Galicia Confidencial; La Opinión; Faro de Vigo; La Región; Atlántico Diario

 Nestas datas de Nadal o desenfreo consumista invádeo todo, e nunha espiral de frenética correlación instalámonos  no hábito enfermizo  do agasallo facendo que  o superfluo tome carácter de indispensable, chegando ao extremo que ese ritmo patolóxico  teña provocado  unha dinámica   onde  non existe o límite do suficiente. A austeridade doutros tempos extinguiuse tras un singular espírito do Nadal que perdeu a súa esencia solidaria  entre os envoltorios desta obscena incontinencia.

Si aquel neno nado en Belén viñese ao mundo  nos nosos días, é  máis que  seguro que  en razón aos tempos e aos contratempos  que estamos a vivir,   a sacra familia ao completo, por desafiuzamento, sería desaloxada sen contemplacións  de tan afamado portal; aos tres reis teríanlles o camiño cominándolles  retornar a oriente  e até o boi e  a mula  que  formaban parte da escena daquel   glorioso lugar serían comisados e postos a poxa do mellor ofertante.  Pois hoxe en  día,  se a humildade deixou de estar de moda, o espírito de solidariedade moito máis,  e así,  quen para a súa desgraza padece o  infortunio social,  para maior sarcasmo, ten por premio de consolación o amargo  aguinaldo do desarraigamento e a marxinación. 

Sen tratar de acentuar    pesadelos neste perturbado ambiente do Nadal, sendo consecuentes debésemos enfrontarnos coa realidade, evitando esconder  a súa cara oculta  tras a xolda dunha harmonía figurada. Adversidade dominante, que co propósito  de non inquietar   á nosa  conciencia, desvanecemos  interesadamente  tras  grilandas e panxoliñas,  mentres que á vez  nun exercicio de egoísmo, pechamos os ollos,  evitando  neste tempo sensitivo darlle unha oportunidade á reflexión sobre a nosa contorna social.

Convertemos o Nadal nun entroido  no que disfrazamos as nosas miserias colectivas   tras unha máscara de amabilidade finxida, participando con interesado antollo nunha comparsa de hipocrisía e simulación cuxa luxuriosa finalidade  non é outra que ocultar a verdadeira  realidade, caracterizada   por unha  soberbia desmedida e unha cobiza insultante.

Pero a  debilitada solidez  do noso   enredo  fai que as contradicións derruben a estrutura da simulación,  e boa mostra diso  como expoñente  arrepiante,  represéntao,  ver as  rúas de Madrid  cubertas dun ceo intermedio de iluminación e ornamentación do Nadal e mentres  ese malgaste prodígase, a institución municipal da vila e corte, mingua os seus mínimos de sensatez, aplicando unha "ordenanza fiscal" que multa con 750 euros aos membros do cada vez  mais numeroso colectivo de necesitados que mitigan a inanición  pillando alimentos en caducidade  dos cubos do lixo que hai nas portas dos supermercados.

 Aínda que atrocidade semellante aparentase  formar parte dun escenario  surrealista, a crúa realidade demostra a súa veracidade, que pon ao  descuberto  un intento  indecente de ocultar as estreitezas a base de sancionar a quen como consecuencia da neglixencia política e da voracidade dos mercados  atópanse sumidos no mais infame dos desamparos.

Esa é a outra realidade,  a estampa que non queremos ver,  ese ambiente ingrato   que ocultamos con coñecemento de causa  tras unha prefabricada maxia do Nadal, utilizada como  barricada para camuflar intencionadamente as perversións de nosa  consciencia eventual, cuxa fascinada miopía négase a percibir o lado amargo que supón tomar razón  do esaxerado crecemento desa inxente  masa de excluídos sociais , de familias desposuídas do mais elemental, sen fogar estable nin dispoñibilidade  de medios de subsistencia, co   agravante de ter fundado as súas expectativas  no horizonte  dun   futuro incerto.

Con todo, dentro desta atmosfera do Nadal  contaminada  de escarnio; á marxe da sucidade moral xa referida , dentro da súa inocencia, quen viven o lado mais amargo desta celebración, son os nenos e as nenas, eses tolos baixiños que esperan ilusionados un recoñecemento    ao seu bo comportamento, e quen  en boa lóxica pola súa idade, nunca    entenderán porque se equivocaron os reis  e os seus xoguetes cobizados foron  parar a casa dos seus veciños mentres eles houberon  de conformarse co non  desexados. Pero aínda que por entendemento non son capaces de establecer as causas, si teñen a virtude  de relacionar   os feitos cos seus sentidos e emocións,  e ese factor de sensibilidade, será determinantes para converter aquela aspiración non satisfeita,   nun sinal, que desde a súa infancia influirá de xeito   determinante  na conformación da súa personalidade.

Aquela celebración  de orixe relixiosa foi desposuída do seu sentido orixinal, e da man do laicismo social en alianza cos mercantilistas de novo cuño,  transformaron a súa esencia  nun mero referente   vacacional  con desmedida tendencia   consumista,  pero cando a crise como parto non desexado dos   mercados invadiu o circuíto social, ese renovado espírito do Nadal o único que logrou, foi  agravar a marxinación e acentuar as diferenzas sociais, conceptos  que resulta ser a peaxe obrigada por ter circulado a velocidade extrema pola autovía do materialismo excedido