ESCUSA INSUSTENTABLE

PUBLICADO EL 10/12/2011/ EN: Diario de Ferrol; Galicia Confidencial; La Opinión; Faro de Vigo; La Región; Atlántico Diario

Cando os malos hábitos aprópianse das institucións, hai que indagar as causas e unha vez detectadas aplicar con inmediatez as medidas correctoras oportunas, pois dilatar a toma de decisións pode traer consigo consecuencias irreversibles. A grandes males grandes remedios,  debe ser o lema para afrontar o contaxio de deterioración que padece actualmente  o Igape, estacionar no tempo as medidas correctoras, suporía unha irresponsabilidade  cuxas consecuencias levaríano a unha situación de perda de confianza.

Suspender dos seus cargos  durante o mesmo ano, á mesma persoa por feitos similares, de orixe pode parecer un todo utópico ou mostrar  a aparencia  dun encontro en fase de ilusión; pero tal absurdo, semella tomar  condición de norma cando as decisións proveñen  do poder político. É coma se os artífices tivesen  investidas as regras da racionalidade e no canto de facer gala do sentido común, tomasen a ruta da  irreflexión, decidindo optar por aplicar a doutrina da insensatez como código de conduta, co agravante engadido, de tentar convencer  á sociedade dun estado de normalidade a través de mensaxes  artificiais ataviados de aparente autenticidade.

E así ocorre que Ferrolterra, que ten no seu haber a desgraza  de ser portada  de actualidade mediática con titulares de signo adversos ao seu interese, esta vez, en alternancia  ao interminable  negativismo das cotiás  crónicas sobre o sector naval, para  maior desvalorización  publicitaria do  seu deteriorado estandarte, a zona,  toma papel protagonista  como referente xeográfico do  escándalo das subvencións do Igape, outorgadas ao amparo do Plan Ferrol a sociedades  participadas pola esposa de Carlos Silva, cesado por partida dobre, unha,  como subdirector de Información Especializada do devandito instituto  motivado  pola  súa implicación no caso Campión, e en segunda ocasión, destituído como responsable de Programas desa entidade, en razón  a suposta  parcialidade a prol de expedientes conexionados coa súa persoa por vinculo  marital.

Este novo  escándalo pon ao descuberto o descontrol funcional da administración non exento de responsabilidade política; resultando inaudito as atribucións  outorgadas aos técnicos, quen polo visto, unilateralmente, sen suxeción a supervisión  nin fiscalización,  teñen conferidas  facultades  determinantes para o outorgamento  de subvencións, algo equiparable ao poder que os técnicos en materia  ,  teñen permitido nos procedementos de contratación    de obras publicas e cuxa arbitrariedade é farto coñecida.Todo apunta a concluír que  o caso concreto do señor Carlos Silva  a pesar de incorrer  en incompatibilidade manifesta, tomou  partida no asunto cando  a súa participación era claramente improcedente.

Pero se neste caso, o papel relevante  do  técnico é mal visto, a inutilidade operativa  da Asociación Impulsora do Plan Ferrol (AIPF), fala por se soa, pois os feitos evidencian o carácter exclusivamente testemuñal da súa participación, acompañado de total ausencia executiva, feitos, que demandan sen dilación a  extinción da súa continuidade, e por conseguinte a súa disolución, tendo en conta que a  inhibición  na detección das  expresadas irregularidades,  fai aos seus membros cómplices en cuberto  das mesmas. Aspecto que sumado a outras  circunstancias xerais é fundamento suficiente  para promover a  desaparición dese chiringuito inservible cuxo balance resulta  nefasto, co agravante de que a  única clave   da súa pervivencia, é manter un aparato inútil para satisfacer politicamente a vaidade protagonista dos membros das organizacións e estamentos  participantes, antollo inadmisible nos tempos que corren.

Agora ben,  quen ha de recibir  o centro das críticas despois deste novo escándalo, é o perceptible descontrol ou tolerante opacidade  que a clase política mantén  respecto ao funcionamento do Instituto Galego de Promoción Económica (IGAPE) , tendo de  estender tal reprobación non soamente ao actual executivo, senón ao conxunto de organizacións políticas   que desempeñaron funcións no  goberno da Xunta , e que por derivación tiñan responsabilidades na gobernabilidade desta  axencia de desenvolvemento  de Galicia. É inaceptable por iso,  que a estas alturas, algúns, tenten borrar etapas propias a través de refregas, onde a  petición de dimisión utilízase como arma arreboladiza para despistar responsabilidades de épocas  acaecidas.

En todo caso, este ente de dereito público creado coa finalidade de promocionar  o noso desenvolvemento económico territorial, en razón a unha mala planificación e unha dimensión excedida do seu staff executivo  e ás desmedidas facultades   decisivas atribuídas aos seus membros, o ente, perdeu a orixe da súa esencia  como elemento impulsor de progreso, para converterse nun mecanismo inservible, cuxa rutina se traduce na proliferación  de escándalos  con implicación de relevantes membros da súa cúpula  en procesos xudiciais por supostas irregularidades no outorgamento de subvencións.

Indubidablemente  a situación pide unha  limpeza en toda regra, pois o incuestionable  é que  isto resulta totalmente intolerable .