DINASTÍA SUBVERTIDA

PUBLICADO EL 30/12/2011/ EN: Diario de Ferrol; Galicia Confidencial; La Opinión; Faro de Vigo; La Región; Atlántico Diario

Establecer uniformidade de políticas financeiras entre estados que manteñen realidades socio económicas opostas, ademais dun feito incongruente supón establecer unha disciplina entre comitivas de distinta talla que por mais instrución que practiquen, entre si, sempre desfilarán co paso cambiado, e esa é a realidade que se nega asumir a ex burguesía, que actualmente, en calidade de dinastía subvertida, é quen ostenta o control supremo e o dominio absoluto dos mercados.

Coloquialmente , cando traemos a colación o debate sobre a paternidade da "crise prol lobbies", sen moita precisión, somos dados a enarborar o asistido apelativo dos mercados como indicación causante, sen caer na conta, que con esa expresión xenérica non facemos máis que apadriñar a ambigüidade, limitando con iso noso parecer ao ámbito da abstracción. É coma se por semellanza, á man que arrola o berce do caos económico, désenos por adxudicarlle un perpetuum mobile sen relación de impulsión debida.

A denominada crise económica é algo máis que todo iso, por canto, estamos ante unha mutación do sistema que en balde nos empeñamos en rescatar cando as consecuencias do seu declive fan deducir que a aposta polo seu recobro é un exercicio de autoengano. Temos de asumir dunha vez por todas, que a economía entrou nun cambio de ciclo como consecuencia da morte súbita do modelo precedente afectado polo contaxio dunha globalización devastadora que deu ao traste coa estabilidade da estrutura produtiva, que a pesar dos seus defectos, até o ano 2007 e durante medio século, mantivera unha constante no crecemento dos estándares de riqueza e emprego.

Pero ademais do devandito factor económico, o curso dos acontecementos vén acompañado dunha paulatina desvalorización da sociedade de masas como orde social máis compartida, e así, aquela clase media ou pequena burguesía que en épocas pasadas fose matriz e referente dinamizador da economía produtiva, extingue a súa significada hexemonía de outrora, ante a presión dominante da economía especulativa, conquistada e organizada pola descendencia orixinaria da burguesía revolucionaria, hoxe día transformada nunha irrecoñecible elite conservadora , que para maior precisión, despuntan por ser os verdadeiros artífices, os responsables directos da actual "crise prol lobbies", ou o que resulta máis significativo, os auténticos axitadores dos mercados e por conseguinte os comprobados artífices desta crise de deseño.

É por iso, que se pode afirmar sen risco de réplica, que actualmente, a dinastía burguesa ten subvertida a súa traxectoria como vangarda, cancelando o vínculo histórico de tendencia progresista para tomar a dirección contraria e consolidar un sistema inverso, cuxo obxectivo preferente é fortalecer un modelo político - social no que "as súas" vantaxes e privilexios tomen papel dominante, aínda que as consecuencias da súa aplicación xeren a quebra do estado de dereito e desbaraten a estrutura dos logros sociais consolidados.

Nesa liña, transcende como amoral a efectos económicos, facer extensivo o consumo da droga do crédito como referente de saúde financeira, para unha vez contraído o hábito, forzar dos dependentes unhas condicións de consumo arbitrarias, fundamentadas en premisas de obrigación preferente e unha acurtada temporalidade de vencimento. 

Nesta primeira década do século XXI, Europa esta inmersa nunha hecatombe sen precedentes, cuxo factor desencadenamento non foi outro que a metamorfose da súa estrutura dirixente que transformou, á súa curtida clase burguesa en cobizosos lobbies de presión, cuxas lamentables consecuencia foron a perdida de forza propulsora da economía produtiva en contrapartida á absurda primacía da economía especulativa.

Nun afán de dominio global, neste novo escenario os grupos de presión non se conforman coa utilización de resortes de influencia sobre os poderes executivos dos estados, senón que apostan directamente pola toma do poder político garantíndose a inclusión dos seus expertos financeiros dentro dos executivos como fórmula de imposición das súas  políticas socio económicas e a práctica fiscalizadora do control de goberno.

No entanto, por máis empeño que esta elite mercantil poña na defensa dun modelo económico soportado no contrabando financeiro, os prexuízos derivados da súa aplicación serán o detonante que interrompa a súa vixencia, pois non resulta defendible utilizar teorías arcaicas como solución de arranque dos sectores produtivos e por derivación da xeración de emprego, aspectos claves e incuestionables para pór sensatez ao cada vez mais urxente e necesario impulso dinamizador dunha economía estable e compensada.