Indignados e Santos Inocentes

PUBLICADO EN :  Galicia Confidencial; La Opinión; Globedia

Os indignados que oito anos atrás  rexeitaban as políticas neoliberais causantes da crise  e demandaban un  modelo económico  máis xusto., xa metidos en política,  non reparan en encartarse ás teses daquel neoliberalismo  espurio, facendo así perdurar  no tempo a  sordidez dos Santos Inocentes.

Xa   entreaberta a porta de fin de ano, a de hoxe é unha data heteroxénea, unha xornada utilizada polos   mass media   para coar o   cazapo do día  como noticia certa, un  tempo, que outros utilizan para dar renda solta á súa  burleira humorada, e o mesmo día que os integristas do nacional catolicismo   monopolizan ortodoxia para dar outra volta da raia á súa cruzada de afianzamento  torquemadista, é dicir, toda unha métrica combinada de diversidade característica, unha mostra variada que  pon de manifesto as distintas  sensibilidades que rodean a conmemoración daquel episodio   haxiográfico do cristianismo sobre a sinistra decisión de  Herodes, aquel tirano que para afianzar o seu reinado exterminou a uns inocentes  recentemente nacidos coa intención de acabar co Mesías como anunciado rei dos xudeus.

Para acentuar esa pluralidade distintiva, non serei eu quen  veña a dar sentido  á festividade litúrxica   instituída polo Papa   Pio V, si  ben, por entender que a actualidade o require, si traio a colación aos Santos Inocentes, pero a outros   mártires distintos aos da celebración desta festividade, refírome aos  maxistralmente creados por Miguel Delibes na súa extraordinaria novela que con idéntico título levara Mario   Camus á pantalla, na que foi e segue a ser  unha das mellores películas do cinema español.

Novela e filme que ilustran de forma realista a España franquista dos anos 60, constituíndo o seu contido unha denuncia contra a ostensible política de marxinación que na sociedade daquel tempo tivo especial repercusión sobre a vida dos menos favorecidos; lesiva influencia, que agora, 59 anos máis tarde, en  figurante  democracia e con cambiantes protagonistas, de súbito, mais que mostrarse como o reflexo dunha época superada, coa instauración  do neoliberalismo como doutrina política  pasou a tomar categoría de plena actualidade e a máis completa das vixencias.

É coma se a contrasenso, fóra  a ironía quen  marcase  a dirección do noso futuro, para impoñernos viaxar  a tan  adverso pretérito, facendo que as pantasmas da época negra da nosa historia tomen corpo de realidade en pleno século  XXI, e así, se naquel entón era o ritmo da ditadura e o absolutismo da oligarquía quen marcaba a pauta de regresión  da época, aos damnificados do tempo presente, é a asimetría democrática e os mercados financeiros coa colaboración política, quen impón a instauración dunha nova orde  autocrática cuxa hostilidade ocasiona a  pesadume na poboación mais exposta, ou o que é o mesmo , na ampla comunidade que agrupa a nova versión destoutros Santos Inocentes.

Por iso, que de manter a súa primacía   o nefasto sistema  neoliberal facilitando que o dominio implacable dunha elite económica siga impoñéndose á maioría cidadá, as medidas económicas de aplicación lonxe de favorecer a melloría das condicións de vida en xeral e o marco de liberdades, producirán maior quebranto  nos niveis de benestar, un retroceso na distribución da riqueza  e unha acelerada desocupación laboral; aspectos cuxo  lesivo impacto fai que o   oficialismo relixioso que rodea esta celebración tome carácter accesorio.

Sendo o testemuño destes   escamoteos, quen por translación no tempo fai  rememorar aquela película de  Camus,  e especialmente a repercusión da súa influencia no   profuso colectivo que integran os novos Santos Inocentes, a quen ademais de subtraerlles o futuro téntanlles agora arrebatar a dignidade.

Desde a  eclosión da crise de deseño do 2008, preténdese  por todos os medios forzar a capitulación dos dereitos civís e laborais de pertenza, en asunción ás presións impostas polos  propios artífices, que contan en todo momento coa man   interventora do Executivo de quenda,    que mais alá dos seus floreos ideolóxicos  como  avalistas do neoliberalismo veñen dispostos a estender o estado de intimidación e con iso reducir a resistencia a mínimos para rebaixar a conflitividade social, en vía  a lograr  que a única reivindicación admisible redúzase a sobrevivir en  mimética  correspondencia ao comportamento daqueles  sumisos xornaleiros que con toda crueza creara en tinta e papel o mestre Delibes.

Pero os instigadores políticos da situación, antes de cantar triunfo debesen  saber que non son bos tempos para o conformismo, e por tanto, que o futuro das persoas nin é   negociable nin admite renuncia de tipo algún, e que toda medida imposta contravindo os dereitos establecidos no ordenamento constitucional contará coa réplica acorde, pois como no desenlace da novela de referencia, cando o poder despreza os dereitos fundamentais e o abuso faise intolerable, ata os Santos Inocentes reaccionan en clave de escarmento.