PUBLICADO EN : Galicia Confidencial; La Opinión; Globedia
As inundacións en Perlío non se resolverán, se ademais da limpeza periódica de leitos non se acomete a construción na desembocadura fluvial dunha infraestrutura hidráulica que en momentos de alto índice pluviométrico regule o nivel do fluxo mareal.
Na ribeirega parroquia de Perlío do Concello de Fene repítense cíclicamente inundacións por desbordamento de dúas concas fluviais que atravesan o seu marco territorial, é dicir os ríos Cádavo e Magalofes, problema que os responsables políticos tentan solucionar coa mera limpeza de leitos, sen caer na conta que por producirse a confluencia de ambos na cola dun estuario suprimido, tal circunstancia motiva que sexan varias as dinámicas que interveñen na devandita eventualidade o que debese inducir que a zona estivese catalogada como Área con Risco Potencial Significativo de Inundación ( ARPSI) fluvial e costeira.
Para entender o que está a ocorrer nos últimos tempos, é obrigado saber que a transformación morfolóxica e mesmo hidrolóxica deste ámbito estivo causada en todo momento polo impacto da intervención humana, como tamén pola repercusión da actividade económica- industrial no medio ambiente natural, pois ata o inicio do século XX o estuario constituído por ambas as concas era un humidal de características excepcionais, totalmente aberto á ría de Ferrol onde aforaba xusto na rada que configuraba o bordo litoral de A Ribeira polo Oeste e polo Este a liña costeira que remataba na punta de As Pías , o que vén indicar que non existía obstáculo algún que entorpecese o discorrer natural do curso fluvial.
A desembocadura estaba dominada maiormente por unha ampla xunqueira de 26500 m2 , con cota inferior ao actual Puente dos Santos e que ante a continxencia dunha meteoroloxía adversa, mesmo en coincidencia co fluxo mareal, funcionaba como espazo regulador de concas, evitando dese modo que augas arriba xerásense inundacións como agora prodúcense.
As circunstancias mudaron, cando a principios de 1900 afrontouse a execución do ferrocarril Ferrol – Betanzos, pois o impacto ambiental sobre aquel humidal foi demoledor, por canto fóra dunha estreita ponte de desembocadura fluvial, o resto da intervención na zona consistiu na execución dun recheo en noiro que nunha lonxitude de 175 metros exerceu a función de pantalla, cuxas características condicionaron a libre circulación das correntes naturais , detraendo en gran medida capacidade á condición reguladoras que tiña a área.
Limitación que para maior prexuízo anulouse na súa totalidade cando a partir dos anos 50 mediante achega de terras consumouse o desecado integral do mesmo (Xunqueira); co agravante engadido que o recheo realizado naquela zona de regulación hídrica realizouse superando a cota da pleamar máxima equinoccial, inducindo con iso que o risco de riada trasladásese augas arriba.
Tendo de sumar a tal continxencia outros aspectos que no seu conxunto pola súa contraproducente influencia acentuaron aínda máis a complexidade funcional deste ecosistema fluvial, facendo que na actualidade repítase con máis frecuencia a exposición ao desbordamento na zona.
Alteracións que impactan na morfoloxía fluvial e que ao minguar a súa sección hidráulica reducen a velocidade das súas augas , facendo que por iso rompa o seu equilibrio dinámico e acentúese o risco de inundación, circunstancia que se produce augas abaixo da Estrada da Palma como consecuencia do estrangulamento do río pola súa canalización indebida e a construción edificatoria ao bordo do mesmo, de igual modo, que pola repercusión da canalización forzada e o cambio de dirección da saída ao mar no interior dá factoría naval.
A iso hase de engadir o exceso de lodos e elementos residuais no tramo final do río que igualmente restrinxen a súa capacidade de conca, agravada á vez por un valo estático colocado polo estaleiro para impedir o acceso ao seu interior , pero que tamén actúa como contención de arrástrelos do río entorpecendo a súa libre circulación.
Todo iso agrupadamente creou unha situación de alto risco que non se resolve coa mera limpeza dos ríos, senón que esixe á vez unha solución infraestrutural de maior envergadura capaz de anular o actual risco de inundación, e que non pode ser outra que a construción na desembocadura fluvial ao interior de Navantia dun sistema de comporta deslizable de aceiro sostida por estrutura de formigón, que en situacións de alto índice pluviométrico entre en funcionamento regulando os cambios no nivel do mar cara ao interior do río, evitando así, que a preamar impida a evacuación da canle fluvial e induza o seu desbordamento.
Este despropósito ambiental cometeuse con anterioridade á chegada das corporacións democráticas, coa permisividade dunha lexislación inexistente, pero que en todo caso esixe a recondución e intervención correctora do actuado en evitación de danos e prexuízos para a poboación residente nesta zona neurálxica do Concello.
Corresponde por tanto á institución municipal tomar como perentorio o asunto, afrontando sen dilación as xestións e negociacións procedentes para que o Goberno do Estado como titular de (Navantia e Renfe causantes do problema) sexa quen conxuntamente con Carburos Metálicos quen sufrague a execución da referida infraestrutura hidráulica de regulación mareal como demais correccións necesarias no marco dos seus respectivos ámbitos
En todo caso será o Pleno Municipal quen teña a última palabra..
No hay comentarios:
Publicar un comentario