20-D: PASAR FACTURA

PUBLICADO EN : Diario de Ferrol; Galicia Confidencial; La Opinión; La Región; Faro de Vigo; Atlántico Diario;  Globedia

Só pasando factura electoral  ao  bipartidismo,  desde un goberno de novo  cuño, poderase poñer ás persoas e os seus dereitos en preferencia política.

Para afrontar politicamente  funcións de goberno, ademais de ter disposición  é preciso saber facelo, por iso é polo que   despois de     pasar revista á realidade   política,  non caiba outra que afirmar   que  os gobernos habidos desde  a Transición, nin estiveron á altura das circunstancias como tampouco demostraron suficiencia  executiva para conducir ao  país acorde ás necesidades da súa cidadanía.

Pero  tal circunstancia a ninguén debe estrañar, pois desde o primeiro momento  o   bipartidismo  xurdido do réxime do 78, lonxe de defender  a  vontade popular  como insignia,  cinguiuse a cumprir  o guión  establecido polas elites franquistas, que  en realidade  seguen sendo  os auténticos  mandatarios do país, acorde a unha  blindaxe de xerarquía  que descapitaliza   a  función do propio Parlamento  pola   nula   cota de poder que por vinculo de dependencia arrastran os partidos do oficialismo jnstituido,  facendo por iso que o PP e PSOE como directos implicados ademais de non ser a solución de nada , profunden no seu declive.  

É por iso que en España, o Estado de Dereito como consecuencia  da  súa propia xénese,á marxe dunha referencia testemuñal, non sexa o marco de convivencia apropiado, sendo por iso é polo que    a única solución  para quen aspira a un  cambio emancipador,  pasa obrigatoriamente por secundar electoralmente alternativas políticas de novo cuño, comprometidas  a poñer en marcha  unha revolución  democrática de longo alcance, que cancelando toda connotación orgánica co antigo réxime  promova  alternativamente  un proceso constituínte co que  exorcizar   a decadente  vida política,  para así conducirnos á lexitimación  dun modelo de relación  harmónica, por ser  esta a forma mais axeitada  de satisfacer os dereitos democráticos  e restituír  a ilusión a unha cidadanía  que perdeu toda confianza no sistema.

E mentres tal circunstancia non se corrixa, o noso, seguirá sendo  un réxime oligárquico,   que coa blindaxe das institucións do Estado e a cobertura dunhas regras de xogo preestablecidas,   non permitirá de ningún xeito  a supresión ou cuestionamento das contrapartidas e  privilexios  das que gozan os poderosos, nin posibilidade sequera  de propoñer algo mellor  ou distinto, pois  a Transición por mais valoración modélica que atribúaselle, o certo é, que en gran medida  os déficit do actual sistema político   obedecen en exclusiva  ao carácter  pactado e continuista  do propio proceso, tendo en conta que o mesmo limitouse a un acordo de intereses   entre elites, consumado ás costas da  poboación que  paradoxalmente foi revestido con rango de democracia.  

Só establecendo como obxectivo a loita  pola ruptura co réxime do 78 e a supresión das súas  políticas de austeridade, estarase no  camiño apropiado  para a apertura dunha etapa de loita  polo cambio social  co obxectivo de darlle un envorco ás  cousas de forma efectiva;pero  o éxito de tal finalidade ten de levar  parello a derrota electoral  do bipartidismo que alberga instrumentalmente   a continuidade do sistema,  como ferramenta da clase dominante  para garantir a súa primacía. 

Bipartidismo que na súa función de axitador    da crise  e das políticas de austeridade, na súa conxunción entre economía e política ,  é directo responsable de intensificar  o desasosego  social, que por desgaste político e presión dos seus opoñentes,  por primeira vez tras catro décadas,   dá mostras de esgotamento,   ou polo menos, de estar  en situación  especialmente  vulnerable.

Por iso é polo que  nesta contenda política resulte unha esixencia de primeira orde  articular un proceso constituínte  como mecanismo de profundización  na  reforma  da vida política, que ata agora non fixo mais que empezar  e cuxa continuidade é unha esixencia   de responsabilidade para  darlle ao país o cambio que a situación  require,  estando nas nosas  mans a  facultade  de afrontalo,   ou  na súa falta a renuncia para facelo , deixando vía libre ás  elites financeiras.  Decisión que da  nosa madurez depende, sabendo   que  nos xogamos todo nas próximas eleccións constituíntes.

É por iso que chegado o momento crucial do 20 D,  toca tomar razón do que está en xogo nesta cita para aproveitar responsablemente  a celebración dos comicios  e  proceder electoralmente en consecuencia; e sendo radicalmente  realistas tomar partida electoral, para unha  vez asumido o feito da  ruptura  simbólica do réxime, impedir  co noso voto  a restauración do sistema; pois de non  manter activo este obxectivo, será imposible reverter a dereitización da función  política,  e frear  a recuperación do bipartidismo, posibilitando con iso  que   de novo o PP e PSOE sigan a ser  os dous partidos maioritarios de todo o espectro político español, situación que traería de seu graves consecuencias  e mesmo  a radicalización do neoliberalismo austericida.

Reflexivamente non  debemos  votar a quen nos engana,  tan só habemos de depositar a confianza  en xente  que tampouco o faga, en persoas honradas,  que sigan batallantes por cambiar as cousas mesmo  o día despois das eleccións.