O VALOR DO VOTO

PUBLICADO EN : Diario de Ferrol; Galicia Confidencial; La Opinión; La Región; Faro de Vigo; Atlántico Diario;  Globedia

Só logrando electoralmente  unha maioría política solvente e capacitada, estaremos en condicións de poñer  fin ao bipartidismo, abandonar a actual deriva  e endereitar o rumbo do país.

Durante os últimos  vinte anos aprobáronse un  total de catro leis sobre a contratación pública, é dicir, unha media de lei por cada cinco anos; non sendo para nada  tal proliferación lexislativa o sistema  mais apropiado para afianzar un modelo de contratación pública estable, capaz de arraigar  á demanda da gran  maioría de empresas concorrentes, fartas ata a saciedade de ter que tragar  coas  prácticas de parcialidade  política que acompañan os  procedementos de licitación    pública,  e do ninguneo que supón   asumir a aparente sensación   de transparencia  e   honradez  coa que  torpemente os actores políticos  tentan  disfrazar  as súas aciagas  prácticas.

Manexos, que  producen perversos efectos no mercado,  ao recaer usualmente  as adxudicacións, non no mellor  licitador,   senón, en favor de quen demostre    maior destreza en indesexables hábitos, sen considerar a efecto algún que tal proceder prexudica a competitividade e o emprego.

Pero o verdadeiramente  escandaloso,  é que as distintas  modificacións lexislativas habidas durante o período, lonxe de corrixir  disfuncionalidades acentuaron a súa proliferación,  como  pon de manifesto o ascenso   exponencial da corrupción en coincidencia  cos diversos  fitos lexislativos ;  por iso,  máis aló de boas  intencións e do rigor aparente,  as circunstancia son determinantes  da inexistencia de vontade real de cambio,  pois resulta probado  que  en ningún caso  coas reformas levadas a termo garantiuse    que os procedementos contractuais desenvolvésense coas garantías de transparencia debida  e a obrigada  paridade de trato entre  candidatos e licitadores en aras a impedir a simulación e a parcialidade

Suposto contrario as innovacións do marco legal  en materia de contratación  pública, debesen ter  introducido de forma  transversal, as fórmulas,  instrucións  e caucións precisas  que ademais de garantir a erradicación da corrupción, evitasen  desde  o dereito administrativo a entrada en escena  de rutinas desviadas  do  interese xeral.

Por tanto, sabendo  que a corrupción é un fenómeno  relacionado directamente  co modelo de administración do Estado, difícil solución expónsenos cando a loita contra a súa erradicación depende en primeiro termino  da acción de Goberno,  e o partido que ostenta tal xurisdición,  polas súas implicacións corruptas   non é o  referente máis axeitado  para librar  unha loita  de natureza estrutural pola democratización institucional e pola defensa dos recursos e intereses do sector público.

Pois resulta  desde todo punto de vista un  contrasenso,  aceptar a probabilidade rexenerativa dun Executivo,   cuxo partido como é o caso,  conta no seu haber  con centos de militantes  imputados en causas abertas contra a corrupción,  por non ser congruente a adopción de medidas políticas  contra esta secuela    por parte  de quen  lonxe de predicar co exemplo  fai  a vista  gorda  ou mira cara a outro lado  cando os directos procesados son militantes das  súas propias filas; tendo en conta que cando isto ocorre,  a corrupción convértese en regra  e  as leis son redactadas para que o seu acatamento  sexa imposible, deixando con iso  vía aberta  á excepción da súa aplicación, reservándoa tan só, para quen politicamente representan unha molestia aos  seus propios intereses partidistas.

É por iso, que cando os cambios estruturais  que debesen deixar sen efecto   o trato de favor e a corrupción  na contratación publica, non fornecen efecto,  a  falta de resultados convértese  en factor determinante para deducir    que  a obsolescencia programada do bipartidismo ten o seu ciclo esgotado; unha circunstancia extrema   que en evitación de males maiores  esixe sen dilación   un   relevo no  modelo  e o reinicio do novo sistema operativo, cuxo funcionamento  debe  xerar un cambio de rumbo no facer político e propiciar a vivificación institucional  que deixe  sen efecto  as condutas excedidas  de quen dedicouse durante anos  a obviar a legalidade en beneficio propio  e dos seus acólitos, sen reparar  o mais mínimo  na repercusión dos seus excesos na  deríva do  país, a pesar  que as chamadas á sensatez por parte dunha cidadanía  en constante  reivindicación  na  busca dun horizonte de honestidade e transparencia.

Por tanto, a pesar da camaleónica mensaxe emitida polos membros do bipartidismo coa finalidade  de transmitir unha imaxe  de sedución institucional asociada á rexeneración democrática, o certo  é, que tan simulada transformación, mais estética que ética ten escaso percorrido, sendo a forza dos feitos  quen  vén a evidenciar  que o bipartidismo corrupto de ningún xeito rexenerará o sistema,  pero a  repercusión da  súa continuidade ademais de acentuar o estado    de precariedade  prorrogará no tempo unha realidade insustentable. Situación de nula conveniencia para o futuro do país   e á que por responsabilidade     débese  poñer remedio  votando nos próximos comicios  por opcións alternativas de progreso, capaces de xerar por se mesmo o  cambio que por necesario  a situación esixe  e que tan só a grandeza e o valor do voto confiren.