O virus matou ao neoliberalismo

PUBLICADO EN :  Galicia Confidencial; La Opinión; Globedia

A crise do coroa virus  obríganos a reflexionar,  a redefinir o modelo de sociedade na que queremos vivir e, en todo caso, a loitar contra a  desigualdade para impedir que outros poidan valerse  da situación  no seu intento de dar  continuidade ao degradante modelo neoliberal.

O impacto  xerado pola  entrada en escena de  Covid-19  superará    con fartura os efectos  do transo vivido no 2008, tendo en conta que a súa repercusión  perfílase similar á de 1929, por tratarse  dunha pandemia  incontrolada que  traerá consecuencias catastróficas á economía e maior desigualdade e pobreza.

A dureza dos seus efectos fai imposible a súa erradicación no curto medio prazo   e iso obedece en gran  medida ao dominio xeneralizado do  neoliberalismo  que en aplicación á súa doutrina fixo que primase o lucro sobre calquera outro aspecto,   non dubidando en reducir    o gasto público e aplicar recortes indebidos  nos sistemas de saúde; xerando con iso  un estándar económico inxusto e adversas condicións de vida, aspectos que no seu conxunto  crearon   contornas  apropiadas  para acentuar a vulnerabilidade  dunha maioría  da poboación  cuxas determinantes sociais  sitúanlles en risco  preferente diante a actual  pandemia.

A utilización do dogma neoliberal foi totalmente contraproducente para a maioría social, pois  a aplicación do seu receitario imposibilitoulles controlar o seu propio destino dada  a total ausencia de virtudes solidarias desa doutrina  precursora  do dogma  do déficit mínimo, que viu  esborrallar a súa ficticia  prosperidade coa chegada do coronavirus.

Pero lonxe de  claudicar no seu empeño o neoliberalismo insiste  en defender a súa continuidade, iso polo menos é o que vén indicar a actitude dos seus subordinados na vella Europa, moi especialmente Berlín, que a pesar que a  pandemia acelerou o cambio cara a unha nova orde global, cara a unha economía moito máis intervida polo público, insisten en preservar as hipotéticas bondades do sistema, a pesar  que as consecuencias destes 40 anos de estafa económica mundial son devastadoras, pois os ingresos e a riqueza destilaron cara arriba, no canto de fluír cara abaixo, é dicir, os seus efectos adiñeiraron aos   máis ricos  e adxudicado maior  poder ás corporacións financeira e monopolios .sen  poñer límites á acumulación de riqueza para reducir as desigualdades

Non hai dúbida algunha que os efectos  da pandemia do coronavirus puxeron punto final  a economía global e por tanto ao neoliberalismo,  e diante a nova tesitura é obrigada  a intervención dos gobernos non tan só nos  mercados, senón igualmente en todo o relativo á economía real como única  solución  para evitar que a situación derive cara a un  desastre ao estilo dos anos trinta, extremo que esixe xerar unha contorna macroeconómica e institucional que ademais de garantir a estabilidade  reduza a recesión actual e intensifique o crecemento inclusivo.

Un cambio de versión na política económica que se transforme á vez no punto de inflexión e  marque o final  do período 1980-2020 que caracterizou un desenfreo capitalista sen precedentes, utilizando a falacia da capacidade  do mercado para organizar o mundo, sen necesitarse unha intervención pública; un  siloxismo  que nos tempos que corren ten imposible argumentación de defensa.

Se no 2008 a caída de  Lehman  Brothers puxo de manifesto  a quebra existente no  sistema financeiro, a propagación no 2020 do  covid 19 fixo o propio coa fractura  do sistema neoliberal, no concernente a todos aqueles aspectos  relacionados  coa  nosa sociedade e as nosas vidas; ata o extremo de facer saltar as contradicións  cando para combater  os efectos  da pandemia  tirouse da intervención do Estado contra  a proclamada eficiencia do privado que enxalzaba ao  neoliberalismo como remedio, pois ao parecer  cando as cousas póñense crúas a ferramenta apropiada a utilizar  xa non é o mercado senón o aparello gobernamental o único disposto a librar  e reordenar os recursos necesarios en favor de quen máis o precisa.

Agora que  da noite para a mañá os radicais defensores das  teses neoliberais coinciden  co resto da sociedade  en derrotar ao virus,  que ninguén pense que obrou un  cambio de actitude  no seu comportamento, pois  a realidade é que recorren  a ese  Estado que asiduamente rexeitan por puro egoísmo, xa que a diferenza doutros aspectos que non lles afectan neste caso senten que os efectos do virus representa un perigo real  que ameaza  o seu benestar e integridade sen que a aplicación do seu  dogma político póidao remediar.

Argumento sobrado para botar por terra a estendida  idea que ten esta xente  de facer negocio con calquera cousa,  pois #ante esta eventualidade non ha de caber  a mínima dúbida   que eses servizos públicos  que nos salvan dun fatal desenlace, ademais de estar dispoñibles  gratuitamente para quen os necesite non deben estar suxeitos de ningún xeito    a unha  conta de resultados.