As dicotomías de Rajoy

PUBLICADO EN :  Galicia Confidencial; La Opinión; La Región; Faro de Vigo; Atlántico Diario;  Globedia

Mentres a Constitución  lexitima a intervención dos poderes públicos sobre os mercados para salvagardar o interese social, o  neoliberalismo, nega que a política democrática e que as institucións públicas poidan disciplinar os asuntos económicos do país; e nesta dicotomía, Rajoy dedícase a domar  estúpidos  vendéndolles estabilidade.

A carencia dunha democracia auténtica e a nula calidade ética dos políticos que nos conduciron desde a transición,  son as dúas principais causas do actual estado de degradación que vive o país, pois resulta evidente que no transcurso desta travesía  os resortes  de defensa e control democrático, por forzado decaemento, facilitaron   que  en suplencia unha ditadura enmascarada tome dominio da situación, e iso, porque a conduta dos políticos que durante ese tempo ostentaron o poder, lonxe de entregarse  a velar e preservar os valores democráticos dedicáronse á súa desvalorización coa adversa finalidade,  de así, libres de toda fiscalización poder gobernar sen límites nin  molestias  como auténticos autócratas.

En todo este periplo de descapitalización democrática, Rajoy é o último mal gobernante que superou con fartura  os despropósitos cometidos polos  seus antecesores, e quen, utilizando a “defensa da Constitución” de forma arrevesada , máis dano ocasionou  ao país desde a morte do ditador; ao impedir  coa súa funesta  xestión   satisfacer os intereses xerais da cidadanía  e protexer coa súa indulxencia a impunidade que a numerosa estirpe  de corruptos e delincuentes que conforman en gran medida o groso de  a órbita política  do seu partido. Comportamentos que lonxe de auspiciar a necesaria reactivación do país son  o empuxón definitivo cara ao  desastre.

Non é que o Presidente do Goberno ignore  que a Constitución debe estar ao servizo da cidadanía, o verdadeiramente grave é que a pesar de estar ao tanto, chegado o caso, non dubida en impoñer unha  interpretación restritiva da mesma  como  así ocorreu por mor da   crise desencadeada polos mercados financeiros,   cando  para rescatar aos responsables da hecatombe  non dubidou o máis mínimo  en aplicar unha   interpretación restritiva da Carta Magna cuxo alcance afectou adversamente as condicións de vida e de traballo dun sector maioritario da sociedade, cuxa repercusión  nos converteu no país europeo, onde desde entón, o incremento da desigualdade fíxose máis notorio.

Polo visto o antagonismo está servido e  os que como Rajoy  empuñan    a Constitución como un todo intocable, chegada a hora da  verdade,   cando pola súa aplicación  as forzas do capital  vendo afectados os seus intereses toman dominio da  situación,  é entón cando   a vía da mutabilidade  queda expedita, e  no marco constitucional xa cabe todo   o que concorde coa determinación  dos que  impoñen o mando  sen concorrer  ás  eleccións.  Sendo mostras de tal evidencia o perturbador cambio exprés operados no seu artigo 135, toda un referente  normativo que só eles definen,  e que como queda visto chegado o caso  degradan sen límites

Aquela “imposición , inxusta e antidemocrática”  instigada  na trastenda da democracia, impediu desde entón que o PP como promotor  da mesma  poida subscribir pacto algún cos seus electores, máis aló  do límite   establecido pola ortodoxia económica inspiradora,  e en todo caso, sen afastarse un chisco  das directivas políticas de corte neoliberal. Aspectos,  que ademais de enfraquecer aínda máis a xa minguada solvencia democrática, pon de relevo a falta  de sustentabilidade das   súas promesas electorais,  así como, a nula fiabilidade dos seus postulados políticos.

Por tanto, se  a  Constitución que foi fraguada no seu momento   ao redor dun modelo económico-social totalmente inverso  ás teses do  neoliberalismo,   hoxe, nos tempos que corren , cando a forza dos feitos  botou por terra  ese paradigma económico como solución; resulta de todo punto inaceptable que Rajoy e  os prosélitos  do PP,  cando debesen  de reafirmarse   en poñer    en valor   dereitos fundamentais e garantías da lei de leis,  opostamente,  dedícanse    a malear a matriz do  implícito constitucional e prestar o seu apoio  a quen se dedica a render  culto á cobiza  e á especulación,  así como,  á degradación do público  en vantaxe privativa dos seus  turbios  intereses. Unha extraviada conduta reprobable desde todo punto de vista.

Como matriz  ideolóxica de todos os nosos problemas, o neoliberalismo que define e regula as políticas dos  mercados e a maneira de darlle primacía sobre as políticas democráticas, é por tanto,unha  opción oposta radicalmente ao Estado de benestar,  e por conseguinte,  diametralmente  incompatible coa Constitución do 78, e ao non existir unha lexitimación popular de referendo, resulta  de todo punto improcedente antepoñer o  ditado  das  súas proposicións   a proxectos políticos que incorporan valores e instrumentos para dar solución aos problemas do noso tempo