A XESTORA DO PSOE

PUBLICADO EN : Diario de Ferrol; Galicia Confidencial; La Opinión; La Región; Faro de Vigo; Atlántico Diario;  Globedia

O 'portazo' dos socialistas á moción de censura  interposta  por Podemos  en pleno 'tsunami' da corrupción do PP, condúcelles  ao abismo político,  ao facilitar   co seu  irreflexivo rexeito  a inaceptable  tarefa de protectores  e salvavidas de Rajoy

A negativa resposta  do presidente  da Xestora   dun  fracturado Partido Socialista á formulación da moción de censura promovido  por Podemos era de esperar, pois hase de ter presente que o autor  da  misiva  de contestación non é outro  que o presidente   dunha Xestora  de dubidosa legalidade  estatutaria,  que foi constituída "manu militarí" polas baronías e ex dirixentes históricos do partido coa compracencia  das elites económicas e financeiras,  tras impedir ao sector  progresista a conformación dun goberno de vangarda, para deste xeito tras facerse co control do partido dar prórroga  ao neoliberalismo e facilitar con iso  a continuidade da dereita á fronte do goberno do país.

O ideario inspirador do  socialismo nada ten que ver  co  que actualmente preconizan os  raptores do partido, esa tropa de acérrimos   defensores  da ortodoxia económica neoliberal, que a través da súa manobra de secuestro,  lonxe de actuar como  a esquerda social identitaria das siglas que din representar e proceder en consecuencia como combatentes das desigualdades e da fractura social, optan por malversar a matriz  ideolóxica da organización,  decantándose  co seu proceder por unha  radical defensa   da austeridade  expansiva, unha actitude  que por discordante   delata a carga de falsidade    dun  progresismo  de aparencia  que pon de manifesto  a súa  deserción das teses  socialistas.

Desviacionismo  xa imperante cando Pedro Sánchez postulouse en primeira  instancia como candidato á presidencia do goberno, como deixou patente a actitude do sector mais reaccionario do aparello do PSOE ao impoñer o establecemento  dun  tándem  neoliberal con Cidadáns  e con iso  a renuncia expresa á constitución dun goberno de progreso e de esquerdas, unha deriva  que Podemos, por ética política, respecto  aos seus electores e ser  oposto aos seus postulados,   houbo de vetar en consecuencia, sen que por tanto, caiban  reproches de tipo algún ao  integro proceder da  formación morada. 

E moito menos  se os autores da censura son quen encobre a outra cara da realidade,  silenciando interesadamente que cando  o candidato  negociaba un cambio de rumbo e de acompañamento político para afrontar con éxito  un segundo intento á presidencia do Goberno conciliando  formulacións progresistas, non foi   Podemos quen interferiu no seu intento, senón que quen abortou a súa  iniciativa  foron os autores da capitulación socialista, os agora   representados polo confabulador Presidente dunha Xestora de substitución  tras o apuñalamento colectivo do Secretario Xeral, por un líder interino  que despois de intervir como activista  na  'noite dos coitelos longos' que se viviu en Ferraz, agora ten a hipócrita  desvergoña de recriminar  a Pablo igrexas,  e equiparar   a súa invitación á  moción de censura  co seu   regreso á escena do crime.

É por iso que os seus militantes e electores deben  saber  que a adulteración ideolóxica da socialdemocracia que representa o PSOE,  é en gran medida consecuencia  da aceptación no seu momento da denominada  'terceira vía', e con iso,  a súa anexión ás políticas neoliberais;  unha errónea determinación que supuxo a súa renuncia  a cumprir o papel reformador e restrinxente dun  capitalismo excedido,  facendo que na actualidade non manteña diferenzas substanciais  coas  posicións económicas sustentadas  polo PP.

 Situándose así nun  marco de afinidade  que lle  converte  na opción B  da engrenaxe financeira;  unha complicada  situación de decaemento  que conducida por unha dirección de nula integridade política e ausente de toda ética, fai que a tempo presente  a formación socialista  estea tan perdida como corrompida, e sexa por iso, o principal obstáculo para articular un cambio de progreso na gobernabilidade do país

De aí  que a negativa  do PSOE a establecer vías de diálogo  sobre a moción de censura postulada por Podemos, é unha controvertida actitude que por mais escusas que aduzan desde as filas socialistas non obedece de ningún xeito  co sentir maioritario da súa militancia, que si, co  imperativo das elites dominantes e dos líderes de opinión; circunstancia  que fai que a súa posición non teña mais  interpretación que a de encubrimento e complicidade  coa  depravada corrupción do PP  así como  de renuncia  á integridade política e de abdicación  á recuperación dos dereitos perdidos.

O que vén indicar que a socialdemocracia española entregada á insignificancia ideolóxica e sumida na degradación,   chegou  ao final do seu percorrido político para seguir  os pasos dos seus homónimos franceses.

 A conxura  do neoliberalismo converxente  (PSOE, PP e C's),  para frear   a   mais que xustificada moción de censura, nun momento en que o cancro da corrupción fixo metástase, mais que facer decaer a iniciativa, produce o efecto inverso  potenciando a  reafirmación dos seus postulados e  impulsando ademais da súa tramitación vía Parlamento a externalización  do debate na rúa, para facer participe á cidadanía  dunha moción expositiva dun proxecto de país radicalmente   oposto aos de raíz  ideolóxica neoliberal,  que son a causa xeneralizada dos nosos problemas, e as súas perigosas consecuencias, orixe dos nosos males  ao   propugnar o uso das crises para impoñer políticas impopulares aproveitando o desconcerto da xente , coa participación dunha  esquerda de aparencia , representada como é o caso,  por un decadente e fragmentado  Partido Socialista.