28 abr 2017

MOCIÓN DE CENSURA? SI,GRAZAS!

PUBLICADO EN : Diario de Ferrol; Galicia Confidencial; La Opinión; La Región; Faro de Vigo; Atlántico Diario;  Globedia




Toda dureza contra a corrupción é insuficiente e toda inhibición inxustificable, non bastando con expresar  sentimentos de indignación, pois  a situación demanda  o compromiso dunha reacción cívica e ética, e un apoio acorde  aos políticos honestos  


No podio das principais preocupacións da cidadanía  están o paro e a corrupción,  pero mais alá de conformarse con manifestar o seu descontento a través de enquisas sociolóxicas, os electores debesen  profundar na  relación  entre ambos os aspectos, para así saber que os seus referentes de preocupación  gardan relación directa entre se mesmo e cunha  forma específica de facer política, que de ningún xeito se poderá corrixir sen mediar  un cambio  profundo e radical, tendo en conta que  se  a corrupción existe é porque a política beneficiouse dela,  e que en tanto  persista esa relación  de vantaxe, folga  dicir que toda proclamación enunciativa  de creación de emprego  será pura entelequia. 

Desde o comezo da crise o acumulado de mentiras sobre a situación  económica, a súa reactivación e a creación de emprego   tomou tal  magnitude que  fai  que a confianza nas nosas autoridades estea baixo mínimos, pois por mais  publicidade subliminar que malgasten sobre a  creación de emprego  o certo é  que despois de dez anos de aplicación do receitario  neoliberal  non se logrou  tan sequera volver ao momento de saída , é dicir, non se chegou nin  a recuperar  o emprego perdido durante o ciclo;  un todo sintomático que vén poñer de manifesto o fracaso  das  actuais políticas de aplicación, que   mais alá de conseguir solucionar esta secuela acrecenta a súa complexidade, ata a situación extrema  de facer   que o buraco do paro tráguese a miles de persoas que actualmente desempregadas nunca volverán traballar.

Pero mentres  esta circunstancia prodúcese  e a cidadanía perde un dereito detrás doutro, o que prolifera no país  é o  nivel de corrupción; a sucesión ganduxada de casos indignos que favorecidos polo libre albedrÍo da desvergonza, fan que teñamos unha democracia devaluada  pola carencia de escrúpulos  da peor ralea  política,  que non dubida  en propiciar  a perversión do sistema, posibilitando na súa impudicia que  se impida   a intervención  de xuíces honestos, ordénese  a  exclusión de fiscais  enérxicos ante o delito ou  que se outorguen   concesións  de indulto   a ladróns, corruptos. e corruptores.

Consumando así un Estado de Dereito "sui géneris" que atado de pés e mans,  ao funcionar ao ditado de intereses espurios, o seu contido  transfórmase en letra morta  que de ningún xeito pode garantir  os dereitos e liberdades fundamentais, e que en obrigada restitución  esixe dunha intervención correctora, pois de non facelo, a cobertura das súas garantías estará totalmente ausente, carencia que por se mesma provoca a indefensión dos cidadáns. e todo, pola  envilecida actitude dun poder político que lonxe de combater as malas artes dunha delincuencia institucionalizada non repara en constituírse en parte   intrínseca da mesma 

Referir ao respecto que cando os gobernantes  que teñen conferida a encoménda popular non só de respectar as leis senón de facelas cumprir, convértense en cómplices e sicarios da delincuencia, a mobilización popular na rúa  e a moción de censura  no Parlamento ten de ser  a pauta que teñen  de  seguir,  os que fartos de degradación  rexeitan  que unha   situación sen lei efectiva  consolídese como norma do país,  por ser  a súa utilización a única vía  coa que   poñer límite  a unha corrupción desbocada  cuxa alarma social ameaza con derivar  a quebra  irreversible, á vez de constituír  a súa aplicación a  demanda  do sector maioritario  da sociedade que de xeito permanente. comina a tomar medidas claras e decididas nesa dirección.

 Os  espiñentos  sucesos  de corrupción dos últimos días  e  as graves implicacións nos mesmos de membros do  Goberno  e do partido que  o sustenta , pola súa excepcional gravidade, son argumentos  sobrados  para dicir basta, e optar alternativamente por impedir dunha vez por todas que o imperio da indecencia siga dominando a función política; pois ante tal nivel de degradación institucional non se pode permitir de ningunha maneira que os corruptos  sigan ostentando o poder Executivo, sen que exista  outra fórmulación distinta á Moción de Censura para a consecución de tan xustificada  finalidade por  ser iso ademais dunha obrigación ética unha reinvindicada demanda social.

Cabe dicir para maior abondamento que a totalidade dos compromisos  adquiridos  por Rajoy en materia de corrupción,  nunca os chegou a cumprir, sen que nin sequera, as variadas propostas de resolución que sobre rexeneración democrática foron aprobadas polo Congreso tivesen maior percorrido que o puramente testemuñal,  pois a pesar de comprometer  a súa posta en marcha, o certo foi que se quedaron en papel mollado; e se a iso  engadimos  as actitudes de rebeldía  por encubrimento e obstrución á xustiza , resulta obvio que os resultados da  súa comparecencia na nova comisión de investigación constituída en foro parlamentario con idéntico propósito, non depararán outra achega que a
reprodución de mais do mesmo. 
Por tanto, é  de precisar que o  único antídoto á corrupción endémica do PP, pasa pola súa desconexión hixiénica do poder e a consecuente recolocación na oposición para a súa rexeneración, sendo  a moción de censura construtiva a única  vía efectiva  para conseguir o  devandito tránsito,  que en consecuencia debe contar cos  apoios da totalidade  de quen teña  fixada  a   expurgación desta secuela  como obxectivo político perentorio, pois  toda actitude  de receo  a derrocar a corrupción  debe ser entendida sen mais paliativos  como un síntoma indicativo da súa protección en cuberto.

No hay comentarios:

Publicar un comentario