PUBLICADO EN : Diario de Ferrol; Galicia Confidencial; La Opinión; La Región; Faro de Vigo; Atlántico Diario; Globedia
A
corrupción non precisa de estériles comisións de investigación, o que
require para a súa erradicación, é maior severidade no seu marco legal, e a
intervención decidida da xudicatura
á marxe de toda inxerencia
política.
Para que se
produza un caso de corrupción teñen de confluír necesariamente dous elementos esenciais ; tal son, o
corruptor que achega a pasta e o corrupto que a trinca, pois sen convir este esquema básico de concorrencia é imposible tal posibilidade, por iso é polo que sexa a oferta de contrapartida a clave de consumación, pois
sen a obtención e garantía dun
beneficio superior ao importe da mordida non é crible que un empresario
entregue comisións a un partido político
para o seu financiamento, e moito menos
que por altruísmo fágao sen nada a cambio en concepto de "donativos" desinteresado.
Pero a pesar do inverosímil, tal coartada convértese asiduamente no
subterfuxio utilizado con farta frecuencia ao obxecto poder eludir todo ligazón entre a mordida desembolsada e a
indebida adxudicación da obra
pública, coa finalidade de maquillar a ilegalidade do procedemento contractual, por resultar
obvio que os actos de corrupción non se estampan
en carta de pago, pero
tamén para que os empresarios
implicados, a pesar da súa pertenza
á trama e da súa función
propulsora como corruptores sigan librándose xudicialmente de ser
investigados e mantéñanse á marxe
de toda implicación como resulta
ser notorio
Trato de
inmunidade que acentúa a tendencia á deterioración mercantil, posto que
o 70% dos empresarios do gremio ven como "habitual" o suborno e a
corrupción no seu trato de relación coas
administracións públicas, consolidando esa tendencia a
instauración dun círculo vicioso onde as empresas que
aspiran a ter baza no mercado de contratación
asumen facelo acatando de partida a mala praxe dun marco corrupto,
é dicir, que para acceder ao mercado de contratación aceptan incorporarse ao circuíto mafioso que
caracteriza a pervertida relación
entre empresas e membros políticos das administracións
públicas; un serio problema que debe ser afrontado de maneira integral dada a súa condición de asunto
de Estado e o seu notorio interese social.
É por iso , que nunha España onde a corrupción
adoptou diferentes caras, para a súa erradicación, o camiño non
sexa constituír comisións de investigación parlamentaria coa finalidade de redescubrir o que estamos
fartos de saber, ou mellor dito, de
saber máis do mesmo sobre o que xa sabemos; sendo que por tal complexidade e envergadura, a mellor
loita contra a corrupción ademais de
promover a revisión integral da lexislación que rexe a contratación pública que
posibilita a súa consumación, o
obxectivo primordial pase pola inmediata despolitización da Xustiza.
Pois sobra dicir que a inxerencia do poder político, no funzonamento do sistema
xudicial polo seu carácter fiscalizador,
ademais de condicionar a máis fundamental hixiene democrática, coa súa
intromisión, dificulta que as institucións de xustiza actúen respecto diso coa
dilixencia e independencia debida; deterioración que obedece á tendenciosa
repartición utilizada polos partidos
políticos de sempre, á hora de nomease
aos membros do órgano de control e goberno de xuíces e maxistrados, quen ao ser
designados por vínculos de afinidade,
actúan máis como verdadeiros satélites
dos intereses partidistas do seu nominador que como imparciais servidores
públicos.
De idéntico xeito débese corrixir a función dunha xerarquizada fiscalía cuxas reforzadas atribucións
en substitución do xuíz instrutor, e a súa mais que directa dependencia do Executivo,
convértelle en potencial
obstáculo na resolución das mais comprometidas causas penais contra da corrupción política;
tendo en conta que de non producirse os cambios que a situación esixe, a
Xustiza influída polos compoñentes menos recomendable da política , por
interesada unanimidade, seguirán sendo o
referente do envilecemento do noso
sistema democrático.
Por iso é polo que o feito de decidir no Congreso
investigar a caixa B do PP, pola súa inutilidade sexa gastar a pólvora
en salvas, pois dificilmente a comisión
constituída para o efecto logrará sacar
en claro aspectos descoñecidos dos xa publicitados, nin no mellor dos casos poñer en marcha
medidas correctoras que non tropecen de
plano co impedimento xudicial xa referido.
A orientación ten de ser outra, pois o efectivo é levar a
termo unha "verdadeira cruzada" anticorrupción, establecendo ademais dos xa referidos cambios
do sistema xudicial sen mangoneo
político nin impunidade,
un reaxuste en profundidade, a través de pautas políticas de
transformación e rexeneración efectiva
da función pública, como demais medidas
paliativas , que entre outras deben
pasar forzosamente pola supresión total dos aforamentos, a
imprescriptibilidad dos delitos de corrupción, a incorporación á
lexislación penal do enriquecemento ilícito e o impedimento a beneficios penais dos condenados que non devolvesen
o diñeiro subtraído.
Co acompañamento da
suspensión de concorrencia ao
mercado de licitación dos ata agora
desapercibidos e intocables empresarios
corruptores e a inclusión en tipificación penal
da falsidade deliberada nos
declarativos contables das organizacións políticas, como única
forma de combater
este andazo
E mentres isto non aconteza, a corrupción seguirá gozando de boa saúde
No hay comentarios:
Publicar un comentario