OS POLÍTICOS do QUILOVATIO

A factura  eléctrica cargada  aos consumidores non se corresponde para nada cos custo de xeración, nin co  prezo efectivo do servizo , desaxuste que por excedido esixe a súa  recondución en adecuación  a unha  tarifación efectiva e real 

 

Ante a  desorbitada  escalada  do prezo da luz e a contrariedade xerada  polo   seu efecto nos usuarios, a primeira reacción do Goberno e do  seu Ministro de Industria e Enerxía non se fixo esperar, tal foi,  declarar publicamente  que presionarían  ás compañías para que o prezo final non se disparase  en demasía; unha declaración para ignorantes afíns á credulidade , pois  salvo un   inxenuo sen dous dedos de fronte,  ninguén nos seus cabais podería crer que  o executivo de Mariano Rajoy fose cominar ás eléctricas a tomar medida algunha en vía a abaratar o  devandito custo.

Tendo en conta que    contra o que perversamente cóntannos,  o prezo da luz está intervido polo Goberno,  e por tanto, cando á cidadanía  aplícaselle  unha das facturas eléctricas mais caras de Europa,  no  seu contido estáselle  engadindo  de forma consciente a totalidade dos seus compoñentes, e iso ,  con pleno coñecemento e  coa  aprobación   dos membros do  Executivo , sabendo que do recibo  facturado,  só  un 37%corresponde ao  custo efectivo da enerxía e que a repercusión  a maiores na  factura hai que adxudicala  a factores extra enerxéticos, dos que  un 25% son impostos  e o 38% restante, custo  relativos á denominada parte regulada.

Partidas fixadas no seu conxunto  polo propio Ministerio para garantir  en xustificación unha subministración estable; pero que vén delatar que  o 63% do seu importe son gravames de exclusiva determinación  política.

Os  consumidores deben saber pois,  que máis da metade do  importe  do  recibo da electricidade non ten nada que ver co sistema eléctrico., pero si coa aplicación  dunha  extralimitación  impositiva Estatal ,  que expresada en termos  cuantitativos confirma   que por cada 100€  satisfeitos  polos  abonados  63€  do devandito importe van parar ás arcas públicas,  un sobrecusto explícito da implicación política no desorbitado prezo da  subministración eléctrica, e iso é así  de concluínte por mais   que os involucrados  neste manobra  busquen culpar  da situación calquera menos á súa batería de impostos e subvencións

 Por iso que o feito de converternos no país co prezo da luz máis alto da UE, non haxa que pretender  argumentalo invocando a existencia de factores meteorolóxicos  adversos para a súa xeración,  senón que ademais da desmedida  fiscalidade indirecta repercutida, a motivación ten  de adxudicarse  á  carta branca  institucional  outorgada  aos  grandes oligopolios da enerxía, como proba o feito  dos  multimillonarios beneficios alcanzados polas eléctricas españolas sobre os custos de explotación ;  conta de resultado que a pesar da crise seguen cifrando  en positivo, ata o punto,   que  as ganancias   das cinco  principais compañías do sector elevan os seus  beneficios anuais, situándoos actualmente  entre os 8.000 e 10.000 millóns de euros;  cuxo referente  de contraste en equivalencia    resulta ser o dobre porcentual que o acadado  polas demais empresas eléctricas europeas.

Prezo  que en si mesmo  é    consecuencia   da descomunal subida do 80% acumulada en últimos    10 anos, só en 2016, un 25 % ; como resultado das políticas enerxéticas aplicadas polos  sucesivos gobernos, e a liberalización desenvolvida para o efecto  polos executivos do PP e o PSOE en beneficio  exclusivo dos  intereses do  as grandes empresas eléctricas.  

Aspectos todos eles que no seu conxunto  conducíronnos ao peor dos escenarios  posibles no que a este sector enerxético refírese , ata o extremo  de lexislar  ao ditado do lobby enerxético, nun contexto  de deterioración que pon ao descuberto a confabulación dos dous partidos políticos que nos gobernaron ata a data  amparando coas súas leis ás  grandes corporacións enerxéticas, mentres que    coa súa indolencia  facían  pagar aos consumidores a repercusión das súas temeridades  ao tempo de entregarse á erótica  das  “portas xiratorias”,  como  así pon de manifesto a escandalosa nómina de fichaxes por parte das  eléctrica de ex altos cargos, ex deputados e demais elementos relacionados co poder político.

Anómala situación  que non se pode manter   por máis tempo,  pois a aplicación do  excedido custo  da factura da  electricidade e a súa marcada repercusión   tanto no ámbito doméstico   como  na actividade produtiva,  ademais da súa condición abusiva, está   a lastrar  en gran medida a   reactivación económica do país; unha circunstancia que   polos seus notorios prexuízos  esixe a reorientación   do mercado enerxético, que debe pasar  irremediablemente por levantar o veto ao autoconsumo, amplificar o campo das enerxías renovables, clausurando  baixo sete chaves as xa referidas “portas xiratorias”,  establecendo  impedimento a cortes de luz por limitacións  económicas e  afrontando moi especialmente , unha auditoría de todo o proceso de compra e comercialización da electricidade que poña límite á actual fraude e manipulación do oligopolio enerxético.

Sen que tales medidas refuguen a nacionalización  do sector polo seu carácter estratéxico, se  as circunstancias aconséllano  e o interese xeral así o require, como medida correctora dos  actuais excesos e coa finalidade de lograr  de forma efectiva  a  normalización  do  prezo final ao consumidor  e a racionalización do sistema.