PUBLICADO EN : Diario de Ferrol; Galicia Confidencial; La Opinión; La Región; Faro de Vigo; Atlántico Diario; Globedia
Quen se erixe en defensor das políticas publicas de
austeridade, secundando a versión mais
radical das grandes corporacións neoliberais e exerce como avalista político
do desmantelamento do Estado do benestar, non ten conferida atribución moral para tachar de «populistas» aos seus
adversario.
Cando os liberados
da cousa pública, que ao
non estar á altura do cargo debesen
dimitir antes de volver ás urnas,
envórcanse en utilizar de forma reiterada o concepto"populismo",
fano, sen importarlles o mais mínimo o
significado real de tal termo,
que si, en gardar disciplina ao papel
encomendado polo establishment
económico, político e mediático para crimenalizar toda opción política que
desafíe os seus intereses, para así, aproveitando a conxuntura tomar vantaxe da situación e seguir
limitando as opcións políticas da
cidadanía ao trasnoitado bipartidismo; pois máis aló dese mal intencionado
comodín de distracción dos seus atropelos,
o certo é, que non existe ningunha "ameaza populista" á espreita.
Se de forma reiterada o goberno de quenda incumpre as súas promesas nada máis
tomar posesión, e para maior abondamento tampouco se facilita a chamada ás
urnas da cidadanía á hora de resolver as
decisións maiúsculas do país como resultaron ser os
rescates bancarios, as cesións de soberanía, as políticas de recortes ou
os cambios constitucionais de onda repercusión
como o relativo ao do seu artigo 135 ; cando iso ocorre facendo que o corte
de mangas sexa quen domina o escenario político e en ningún caso imponse á mais elemental
práctica democrática, a ninguén debe estrañar que a frustración e perda de confianza motive que
os tradicionais partidos políticos teñan
entrado nunha crise da que dificilmente
poderán recuperarse
Tal
circunstancia creou o caldo de cultivo apropiado que deu entrada en escena a novos partidos que, desde a pluralidade
ideolóxica, optaron por romper o
bipartidismo dando maior protagonismo á
sociedade civil e as minorías, sen que para tal reacción caiba a denominación
de "populismo" pola carga de rexeneración democrática que trae consigo a súa
procedencia, e porque na actual situación, os membros do turnismo
histórico non poden xa atribuírse a
defensa do interese xeral, por canto a
crise de lexitimidade que arrastran
ademais de representar un risco para a estabilidade do propio sistema, resta total confianza no
seu artificioso Goberno de confluencia facendo que nada funcione correctamente.
Pero se certo é
que o bipartidismo está máis que morto,
tampouco se pode negar que a gran coalición entre o PP e o PSOE estea mais viva que nunca, e iso como feito
verídico, lonxe de
conducirnos cara á segunda transición, para desgraza
colectiva recolócanos na restauración da primeira, e dicir,
facilita a continuidade do modelo
promocionado polo séquito do IBEX en liña a manter o seguidismo, o que
impide pararlle os pés ao
neoliberalismo no seu brutal e salvaxe avance.
Para os actores do
presente guión, a súa singular concepción
do "populismo" agrupa
a todo o diverxente do seu postulado e ao oposto á ideoloxía neoliberal, por iso é polo que os
decididos a incumprir o que prometen,
para derivar responsabilidades dos seus actos, non reparan
en botar man dos manuais máis
acreditados da manipulación política e acorde aos seus canons, nun exercicio de colmo da
desvergoña non dubidan neste caso en converter a Podemos na estrela da festa populista,
divulgando interesadamente infundíos nun
intento de devaluar a súa
integridade e a súa solvencia política.
Ao parecer para este a gremio de "inmaculados"
do poder, o populismo é unha arma que lles serve para unha cousa e xusto para a contraria, sendo por iso que
utilizan a súa aplicación como lles convén
e sen coherencia de tipo algún, por iso é polo que co seu uso e abuso non só produzan confusión senón que en plano
político recrua o enfrontamento e pecha acceso á vía do diálogo ; efectos
secundarios cuxa repercusión non lles preocupa o mais mínimo, tendo en conta que a súa
auténtica finalidade non é harmonizar a vida política senón
acentuar a confusión metendo no
mesmo saco ás forzas progresista coa ultradereita máis reaccionaria e xenófoba,
aos só efectos de elevar a certo a falacia que
os «extremos se tocan» co
único propósito de tirar partida da
confusión
É por iso que
a aplicación terminolóxica do populismo
por parte da confraría neoliberal
trae consigo un transfondo manipulador e demagóxico, tal cal evidencia
a finalidade da súa propia intención , o que equivale a confirmar que
estamos ante o epíteto que os profetas
da apocalipse dos demais utilizan para ocultar as súas propia antiloxía, pois ao
xulgar pola súa acción política,
nula exculpación pódeselle outorgar aos que coas súas
prácticas fanse acredores do mais reprobable dos populismos,
que non é outro que o exercido a
través de enganos desde a cúpula do
poder, por un Goberno que contravindo as súas promesas electorais,
ademais de perder toda lexitimidade pola corrupción, é
referente do desemprego e a desigualdade, como adaíl dos recortes no estado do benestar e outros
moitos
Non sendo por
tanto de recibo que os artífices de
erosionar a reputación do país en motivo por centos de obxectivos particulares,
que os verdadeiros ideólogos do
populismo teñan a desvergoña adxudicar
tan nefasta condición á quen loita por
un proxecto de país centrado nos dereitos humanos e únicos defensores do interese xeral
No hay comentarios:
Publicar un comentario