A OUTRA CARA DO NADAL

PUBLICADO EN : Diario de Ferrol; Galicia Confidencial; La Opinión; La Región; Faro de Vigo; Atlántico Diario;  Globedia

No  Nadal  o consumismo invádeo todo, tal é así, que a gran maioría  non dubida en sumarse ao desenfreo do agasallo, favorecendo con iso  que  o espírito das Festas  perda  a súa esencia solidaria  entre os envoltorios dunha obscena incontinencia

Si aquel neno nado en Belén viñese ao mundo  nos nosos días, é  máis que  seguro que  en razón aos tempos que corren  e aos contratempos  que estamos a vivir, a sacra familia ao completo, por desafiuzamento, sería desaloxada sen contemplacións  de tan afamado portal; aos tres reis teríanlles o camiño cominándolles  retornar a oriente  e ata o boi e a mula    que  formaban parte da escena daquel soado lugar serían comisados e postos a poxa do mellor ofertante. 

Pois hoxe en día, se a humildade deixou de estar de moda, moito máis o espírito de solidariedade, e así, quen para a súa desgraza padece o infortunio social, para maior sarcasmo, ten por premio de consolación o amargo aguinaldo do desarraigamento e a marxinación.

Sen tratar de subverter o  perturbado ambiente do Nadal, sendo consecuentes debésemos enfrontarnos coa realidade, evitando esconder  a súa cara oculta  tras a xolda dunha harmonía figurada.

Situación dominante, que co propósito de non inquietar á nosa  conciencia, desvanecemos  interesadamente tras grilandas e panxoliñas, mentres que á vez, nun exercicio de negación pechamos os ollos,  evitando  neste tempo sensitivo darlle unha oportunidade á reflexión sobre a realidade da  nosa contorna social.

Convertemos o Nadal nun entroido  no que disfrazamos as nosas miserias colectivas tras unha máscara de amabilidade finxida, participando con interesado antollo nunha comparsa de hipocrisía e simulación, cuxa luxuriosa finalidade  non é outra que ocultar  a esencia da nosa autenticidade, caracterizada   por unha  soberbia desmedida e unha cobiza insultante.

Por iso é polo que, a debilitada  solidez  da situación  fai  que as contradicións derruben a estrutura do simulacro,  sendo referente de tal  evidencia o feito de ver as  rúas de calquera cidade  cubertas dun ceo intermedio de iluminación e ornamentación do Nadal e mentres  ese malgaste prodígase  mais alá do racional, os representantes  institucionais en mínimos de consciencia  ocultan a outra realidade, a concernente aos  incontables  seres humanos  que marxinados e  orfos de Constitución, vense abocados á laceira e a durmir na  rúa todas as noites do ano.

Aínda que tal circunstancia aparente formar parte dun escenario surrealista, a crúa realidade demostra a súa veracidade, que delata o indecente intento de ocultar as estreitezas de quen,  situados no suburbio da marxinalidade como consecuencia do deixamento  político e da voracidade dos mercados,  atópanse sumidos no mais infame dos desamparos.

Esa é a outra realidade, a estampa que non queremos ver, ese ambiente ingrato que ocultamos con coñecemento de causa  tras unha prefabricada maxia do Nadal, utilizada como barricada para camuflar intencionadamente as perversións da nosa  consciencia eventual, cuxa fascinada miopía négase a percibir o lado amargo que supón tomar razón  do esaxerado crecemento desa inxente masa de excluídos sociais, de familias desposuídas do mais elemental, sen fogar estable nin dispoñibilidade  de medios de subsistencia, co   agravante de fundar as súas expectativas  no horizonte  dun   futuro incerto.

Con todo, desta atmosfera do Nadal contaminada de escarnio; á marxe da sucidade moral xa referida , no contexto da  inocencia, quen vive o lado mais amargo desta celebración, son os nenos e as nenas, eses tolos baixiños que esperan ilusionados un recoñecemento ao seu bo comportamento, e quen  en boa lóxica pola súa idade, nunca   entenderán porque se equivocaron os reis  e os seus xoguetes cobizados foron  a parar a casa dos seus veciños, mentres eles, houberon  de conformarse cos non  desexados.

Pero aínda que por entendemento non son capaces de establecer as causas, si capacidade de relacionar os feitos cos seus sentidos e emocións, e ese factor de sensibilidade, será determinantes para converter aquela aspiración non satisfeita, nun sinal, que desde a súa tenra  infancia influirá de maneira   determinante  na conformación da súa personalidade.

É evidente pois que aquela celebración  de orixe relixiosa foi desposuída do seu sentido orixinal, e da man do laicismo social en alianza cos mercantilistas de novo cuño, transformaron a súa esencia  nun mero referente vacacional con desmedida tendencia   consumista,  pero cando a crise como parto non desexado dos  mercados invadiu o circuíto social, ese renovado espírito do Nadal o único que logrou, foi  agravar a marxinación e acentuar as diferenzas sociais, concepto  que resulta ser a peaxe obrigada por circular a velocidade extrema pola autovía dun materialismo desmedido.