6D: NADA QUE CELEBRAR

PUBLICADO EN : Diario de Ferrol; Galicia Confidencial; La Opinión; La Región; Faro de Vigo; Atlántico Diario;  Globedi

Cando ademais de obsoleta, a  Constitución xa non se cumpre  e os poderes públicos non garanten os dereitos sociais que proclama, a situación  obriga  a súa adecuación á  realidade emerxente , que nunca , a cerimoniais de reafirmación  institucional. 

Da actual Lei de Leis, cóntasenos que foi redactada coa finalidade de facer dela a ferramenta de estruturación xurídica do Estado, un relato que difire no substancial da realidade, tendo en conta que o verdadeiro obxectivo da Constitución do 78 como filla bastarda da dictadura, foi a restauración da monarquía, ao tempo de manter intactas decisivas estruturas do franquismo co propósito de blindar como intocables ao sector financeiro e  a elite empresarial, como tamén  a impunidade  e o esquecemento  para os crimes do anterior  réxime.

E todo orquestrado desde o exclusivismo  dunhas  formacións  políticas concretas, con total exclusión participativa dunha  cidadanía á que non só situose á marxe de toda intervención, senón que mesmamente,  foi tratada  coma se dun colectivo perturbador tratárase.

E daqueles vimbios estes cestos, non podéndose  producir por tanto outro resultado  que unha Carta Magna de inútil funcionalidade para o interese xeral, que con todo, proporcionou favorables resultados nos  intereses  dos autores intelectuais da mesma, é dicir, dos  dous partidos políticos que en alternancia viñeron conformaro  avoengo do poder, a través de prácticas  constituíntes  pouco ortodoxas que deron ao traste  co principio fundamental que debe preservar  todo marco constitucional que se prece,  coando así no  seu contexto  unha versión adulterada e aleatoria  da separación de poderes, para desa forma , exercer libremente a colonización bipartidista do réxime, aínda e cando tal desatino restou eficacia ao seu contido á vez de xerar degradación no funcionamento das  institucións e por derivación  na marcha do sistema, cuxas consecuencias repercutidas,  non foron outras que a proliferación da corrupción e a total ausencia de democracia representativa

Iso é a causa de que a actual Constitución sexa un todo inservible, por pésima, obsoleta  e inoperante, e por tanto,  razón sobrada  para refugala e afrontar un Novo Proceso Constituínte  que permita iniciar no país  unha etapa de auténtica democracia, máis aló do  esperpento que levamos padecendo  por imperativo da ralea política dominante, para así, desde un envorco á situación  poñer as institucións ao servizo do pobo, e con iso,   deixar sen efecto o trato preferente outorgado  aos intereses da elite económica, e desde esa premisa, partindo da separación efectiva dos tres poderes do Estado, tras o correspondente debate e participación popular, culminar coa elaboración e ratificación dunha Nova Constitución.

Sabido é que un proceso constituínte difire no substancial dunha reforma constitucional, e non tan só no referente ao alcance  e magnitude do cambio, senón especialmente,   polo diferente protagonismo que exercen  os cidadáns entre un e outro escenario, pois mentres na  reforma constitucional o seu papel limítase a pronunciarse sobre un contido xa concertado, o proceso constituínte  require da  súa función protagonista e da súa participación activa, correspondéndolles a eles por tanto, decidir quen e como debe cambiar a Constitución, e todo  isto remitido ao uso da súa liberdade e a súa conciencia.

Por tanto, agora cando o próximo día 6 de decembro cúmprense  38anos  desde  a ratificación en referendo da  que fose norma suprema  do ordenamento xurídico do país, asumindo  que o paso do tempo  transformou o seu contido no maior engano sufrido polo pobo español en toda a súa historia, a reacción en primeiro termo non debe presentar dúbida algunha  tendo en conta que  a recondución da situación  pasa inexorablemente porque os cidadáns  optemos por tomar a  substitución xerárquica  en aras a cambiar a degradante realidade que estamos a vivir, pois ou ben decidimos  ser os protagonistas do cambio necesario liderando un proceso constituínte,   ou  asumimos  como ata agora   a  tutela de unha minoría dedicada a defender en preferencia os intereses espurios do séquito podente.

Cando a precariedade xeneralizada e  o malestar colectivo da cidadanía deixa traslucir o derrube  do modelo de Estado, nin cabe  espazo para a continuidade  nin moito menos razón  argumental para seguir reproducindo  secuencia do inservible, e ao resultar obvio  que na actual  conxuntura a vixencia  da   Carta Magna  ten esgotado o seu percorrido, antóllase  obrigado arrincar sen dilación con ese auténtico proceso constituínte  que máis aló de adecuarse a composturas  e ambigüidades, debe cancelar  toda conexión co pasado para o efecto de articular sen dependencias nin restricións un procedemento  que conforme o marco, social, económico e político máis igualitario, equitativo e esencialmente democrático.

Pero para  acadar o devandito obxectivo, é necesario xerar a hexemonía social  necesaria, de tal modo, que o seu  desenvolvemento non quede exposto   á exclusiva determinación das mesmas organizacións  políticas que coa súa baixa  intensidade democrática e notoria  exclusión  cara á  participación cidadá,  foron as  artífices  de consumar  o despropósito que representa o vixente texto constitucional,  do que seguen a defender a súa idoneidade  só porque o poden pisala á seu  antollo e invocala a conveniencia .

Por iso é polo que en tanto non se consolide o formato dunha  nova legalidade, nada haberá que celebrar