PUBLICADO EN : Diario de Ferrol; Galicia Confidencial; La Opinión; La Región; Faro de Vigo; Atlántico Diario; Globedi
Cando ademais de obsoleta, a Constitución xa non se cumpre e os poderes públicos non garanten os dereitos sociais que proclama, a situación obriga a súa adecuación á realidade emerxente , que nunca , a cerimoniais de reafirmación institucional.
Da actual Lei de Leis, cóntasenos que foi redactada coa
finalidade de facer dela a ferramenta de estruturación xurídica do Estado, un
relato que difire no substancial da realidade, tendo en conta que o verdadeiro
obxectivo da Constitución do 78 como filla bastarda da dictadura, foi a restauración da monarquía, ao tempo de
manter intactas decisivas estruturas
do franquismo co propósito de blindar
como intocables ao sector financeiro e a
elite empresarial, como tamén a
impunidade e o esquecemento para os crimes do anterior réxime.
E todo orquestrado desde o exclusivismo dunhas formacións
políticas concretas, con total exclusión participativa dunha cidadanía á que non só situose á marxe de
toda intervención, senón que mesmamente,
foi tratada coma se dun colectivo
perturbador tratárase.
E daqueles vimbios estes cestos, non podéndose producir por tanto outro resultado que unha Carta Magna de inútil funcionalidade para o interese
xeral, que con todo, proporcionou
favorables resultados nos intereses dos autores intelectuais da mesma, é dicir,
dos dous partidos políticos que en alternancia
viñeron conformaro avoengo do poder, a
través de prácticas constituíntes pouco ortodoxas que deron ao traste co principio fundamental que debe preservar todo marco constitucional que se prece, coando así no
seu contexto unha versión
adulterada e aleatoria da separación de
poderes, para desa forma , exercer libremente a colonización bipartidista do
réxime, aínda e cando tal desatino restou eficacia ao seu contido á vez de xerar degradación no funcionamento das institucións e por derivación na marcha do sistema, cuxas consecuencias
repercutidas, non foron outras que a proliferación da corrupción e a total ausencia de democracia
representativa
Iso é a causa de que a actual Constitución sexa un todo
inservible, por pésima, obsoleta e inoperante, e por tanto,
razón sobrada para refugala e afrontar un Novo Proceso Constituínte que permita iniciar no país unha etapa de auténtica democracia, máis aló do esperpento que levamos padecendo por imperativo da ralea política dominante,
para así, desde un envorco á situación
poñer as institucións ao servizo do pobo, e con iso, deixar sen efecto o trato preferente
outorgado aos intereses da elite económica, e desde esa premisa, partindo da separación efectiva dos tres
poderes do Estado, tras o correspondente debate e participación popular,
culminar coa elaboración e ratificación dunha Nova Constitución.
Sabido é que un proceso constituínte difire no substancial
dunha reforma constitucional, e non tan só no referente ao alcance e magnitude do cambio, senón
especialmente, polo diferente
protagonismo que exercen os cidadáns
entre un e outro escenario, pois mentres na
reforma constitucional o seu papel
limítase a pronunciarse sobre un contido
xa concertado, o proceso constituínte
require da súa función
protagonista e da súa participación activa, correspondéndolles a eles por tanto, decidir quen e como debe
cambiar a Constitución, e todo isto remitido
ao uso da súa liberdade e a súa conciencia.
Por tanto, agora cando o próximo día 6 de decembro
cúmprense 38anos desde
a ratificación en referendo da
que fose norma suprema do
ordenamento xurídico do país, asumindo
que o paso do tempo transformou o
seu contido no maior engano sufrido polo pobo español en toda a súa historia, a
reacción en primeiro termo non debe presentar dúbida algunha tendo en conta que a recondución da situación pasa inexorablemente porque os cidadáns optemos por tomar a substitución xerárquica en aras a cambiar a degradante realidade que
estamos a vivir, pois ou ben decidimos
ser os protagonistas do cambio necesario liderando un proceso
constituínte, ou asumimos
como ata agora a tutela de unha minoría dedicada a defender en preferencia os intereses espurios do séquito podente.
Cando a precariedade xeneralizada e o malestar colectivo da cidadanía deixa traslucir
o derrube do modelo de Estado, nin
cabe espazo para a continuidade nin moito menos razón argumental para seguir reproducindo secuencia do inservible, e ao resultar obvio que na actual
conxuntura a vixencia da Carta Magna
ten esgotado o seu percorrido, antóllase
obrigado arrincar sen dilación con ese auténtico proceso
constituínte que máis aló de adecuarse a
composturas e ambigüidades, debe
cancelar toda conexión co pasado para o
efecto de articular sen dependencias nin
restricións un procedemento que conforme o marco, social, económico e político máis
igualitario, equitativo e esencialmente democrático.
Pero para acadar o
devandito obxectivo, é necesario xerar a hexemonía social necesaria, de tal modo, que o seu desenvolvemento non quede exposto á exclusiva determinación das mesmas organizacións políticas que coa súa baixa intensidade democrática e notoria exclusión
cara á participación cidadá, foron as
artífices de consumar o despropósito que representa o vixente
texto constitucional, do que seguen a defender
a súa idoneidade só porque o poden
pisala á seu antollo e invocala a
conveniencia .
Por iso é polo que en tanto non se consolide o formato
dunha nova legalidade, nada haberá que
celebrar
No hay comentarios:
Publicar un comentario