7 oct 2016

PSOE: A' VELLA GARDA' A POLO SEU

PUBLICADO EN : Diario de Ferrol; Galicia Confidencial; La Opinión; La Región; Faro de Vigo; Atlántico Diario;  Globedia



O impedimento das forzas de asalto ao PSOE para constituír un goberno de progreso favorecendo vía abstención a continuidade dun Executivo de PP,   ademais de consumar unha traizón ao seu electorado, perpetúa ao país nun estado de crise crónica  de graves consecuencias  para a maioría social.

Tras ser desafiuzado  Pedro Sánchez da sede de Ferraz , os membros  da  'vella garda' constituídos en axentes  de desaloxo, coa súa planificada revolta   non só quitaron  do medio ao díscolo secretario xeral,  senón que coa súa sublevada  actuación   consumaron  o verdadeiro obxectivo da súa finalidade,  tal foi,  impedir que se cumprisen as  medidas de cambio previstas  e a nova liña política do partido,  para   así, cortar de raíz  toda posibilidade cara a unha  traxectoria  rexeneradora ao só obxecto  de manter invariable  a continuidade das súas prerrogativas e a sucesión  dos seus   privilexios.

Para poder  a entender   a pérfida conduta  desta tropa de insidiosos,   basta con saber que estamos a nos referir a uns individuos que tomaron  a política como solución profesional, ata o extremo de poder confirmar sen ambaxes  que  'a vida  laboral' de todos eles  cabe en media cuartilla, ou o que é o mesmo, que cada un dos conxurados nesta trama conspiratoria   superan  o cuarto de século dedicados en exclusiva   á función política, e valla como exemplo unha referencia  co propio presidente da recentemente constituída Comisión Xestora,  Javier Fernández, que tras vinte e cinco anos encadeando cargos do PSOE cando vai camiño dos sesenta e oito  xa podería  xubilarse a pesar de cotizar   tan só  seis anos  no desenvolvemento da súa función laboral. Curriculum que por similitude  da súa equivalencia  é extensible á case totalidade do resto da comitiva  dos  vividores que  promoveron o  complot.

É por iso que o grave no derrocamento  do ex número uno do socialismo  non sexa en se mesmo a súa   caída como  referente de xerarquía,  senón o triunfo do sector parasitario  do partido  polo implícito  mantemento do  status individual  dos seus membros,  tendo en conta que a súa cobertura, mais alá que satisfacerse coa conformación dun goberno alternativo resólvese outorgando  unha  abstención técnica a Rajoy e de implícita  transixencia   de gobernabilidade para que nada cambie  e todo siga igual.

Unha actitude propia  de quen  levan toda a súa vida encostados  ao poder, sen mais  idea que seguir utilizando a política  como plataforma de lanzamento    para perpetuar unha vida de luxos e privilexios; e iso aínda que tan censurabél comportamento  agrande  cada día máis, a brecha  que lles separa da sociedade e dos cidadáns  polo contrasenso que representa  que uns políticos teoricamente de esquerdas, convértanse pola súa avaricia, nos abanderados  das reformas neoliberais mais agresivas  e en socorristas  dunha dereita corrupta  e incursa  en escándalos  e procesamentos xudiciais.

Demostrado con iso que  a nula fiabilidade  que ten de outorgárselles a quen coas súas demoníacas  prácticas  demostran non ter escrúpulos  ao  ser capaces  de desprenderse de principios e ideoloxía, con tal de recibir a cambio o resultado  das súas habituais  compensacións.

É por iso que a irrupción da 'vella garda' na emblemática sede  da rúa Ferraz, non ten de ser entendida  de ningún xeito como o inicio da estabilización e rexeneración da formación  socialista que tan interesadamente  proclaman os asaltantes, senón que en adecuación á realidade  haberá  de percibirse como unha desapiadada loita de poder, unha guerra fratricida entre inmovilistas e progresistas,  cuxas lesivas consecuencias  inducirán un efecto  contraproducente  convertendo a controvertida sedición en punto de partida  da estrepitosa decadencia  e caída do PSOE, cuxas consecuencias farán  que nos próximo comicios a formación  do puño en rosa  quede relegada nesta hecatombe a un papel testemuñal.
  
Declive    favorecido en primeiro  termo pola deslealdade de Felipe  González, a quen non lle bastou  con exercer  de máximo  instigador da insurrección  perpetrada contra Pedro Sánchez, senón que na súa traizón,  non dubidou o mais mínimo en comportarse como un vulgar corre ve e dille,  trasladando anticipadamente a Rajoy  información  do golpe que preparaba  na sombra para poñer fin de forma gradual  ao liderado do Secretario Xeral, á vez de delatar     que consumado o derrocamento, o PSOE situaríase a favor da  abstención  que facilitaría ao PP a formación de Goberno. 

Un comportamento  que ademais de poñer ao descuberto a súa nula catadura moral, tira por terra a integridade dun partido  que non repara en traficar    co voto dos electores socialistas para finalidade distinta á comprometida; e todo, polas turbias manobras  de conspiración patrocinada desde dentro  por quen en interesada atribución á súa condición militante, dedícanse a descapitalizar as súas propias siglas  co  único e exclusivo propósito de asegurar   as súas inxustificadas  vantaxes e prebendas.

Por iso, é polo que ante esta rebelión antidemocrática a reversión a tan fatal desenlace  teña soamente por solución   unha acción coordinada das súas bases militantes, de tal modo  que acorde ao marco estatutario promovan por conduto regulado  a convocatoria dun Congreso Federal extraordinario,  onde poder  cambiar a quenda dos acontecemento e a  elección en primarias dun novo líder.para

De non facelo así, a abstención  terá  efecto de extremaunción   un  PSOE con respiración asistida  e agonizante

No hay comentarios:

Publicar un comentario