GALICIA NA LIÑA DO CAMBIO

PUBLICADO EN : Diario de Ferrol; Galicia Confidencial; La Opinión; La Región; Faro de Vigo; Atlántico Diario;  Globedia

En razón á  desastrosa situación de crise política e institucional que vive a nosa comunidade, a tarefa de lograr o 25-S unha maioría parlamentaria de signo progresista  non debe ser cometido exclusivo  dos partidos do cambio, senón tamén unha asunción  colectiva  do conxunto da vangarda social. 

                 

Arrinca a campaña  co anticipo  da última enquisa preelectoral do Centro de Investigacións Sociolóxicas (CIS), cuxos datos veñen predicir que nos comicios  do 25-S a esquerda non logrará escanos suficientes para constituírse en alternativa ao PP, quen unha vez mais alzaríase coa maioría absoluta na comunidade; conclusión que non deixa de ser unha sondaxe mais de idéntica fiabilidade que as elaboradas por outros  medios demoscópicos, expertos todos eles  en crear profecías ou versionar  a realidade ao antoxo dos seus propietarios.

Non resultando de recibo en todo caso, que un organismo autónomo de carácter administrativo adscrito ao Ministerio da Presidencia como resulta ser o  CIS, sexa o único de similares características que en democracias con nivel de calidade máis alto que a nosa se dedica a inquirir e publicitar  a intención e a estimación de voto en eleccións,  é dicir,  a efectuar enquisas partidistas a cargo do orzamento de todos.

Co agravante que  o  factor de dependencia  orgánica e, polo tanto, política que xera o feito de ser o goberno o que designa á persoa que preside este organismo, faga albergar  serias sospeita que o seu uso  estratéxico poida ser utilizado no posible por parte do Executivo para o seu emprego a conveniencia, excluíndo de tal  receo  a honestidade profesional dos funcionarios  da devandita institución.

Risco xerado polo desempeño dunha actividade descontextualizada das funcións que en boa lóxica debese  cumprir este centro de investigación, e que en todo caso,  terían de quedar  circunscritas ao fortalecemento da  investigación sociolóxica de calidade, que nunca  como é o caso, a confeccionar  barómetros de estimación empregando parámetros analíticos  de normalidade a unha situación electoral inédita como resulta ser o  caso dos comicios galegos. 

Non é necesario profundar en enquisas,  para saber que desde os albores da autonomía ata  fai ben pouco  a posibilidade  de mudar   a  presidencia da Xunta    de Galicia tornábase un  intento de difícil consecución  sen  confluír en obxectivos  a representación electoral  das forzas de esquerda, non representando tal requisito xustificación argumental para circunscribir á  xeneralidade da  sociedade galega no conservadurismo do  ámbito políticos das  dereitas. 

Nin moito menos, pois nunca foi a cidadanía  como  base electoral o problema que impediu conformar unha alternativa sólida  ao Partido Popular. 

.

Pois a motivación e extensión no tempo de tal   impedimento hase de buscar   na  actitude política mantida entre contendentes, para así entender   que mentres os conservadores agrupáronse desde sempre ao redor da  unidade de actuación, tirando rendemento electoral  dunha disciplinada estabilidade, contrariamente, os opositores no seu antagonismo dedicaron a súa función  para incentivar divisións, a purgas nas súas propias organizacións e a prodigar  disputas internas  de poder, conducíndose  con tal comportamento cara a unha situación  de permanente  conflitividade que anulou toda posibilidade de facer a mínima concesión á imaxinación política, dificultando con iso poder ofrecer ao electorado de forma solvente e crible   o esquema doutra Galicia  posible.

Pero hai aspectos emerxentes  no último lustro que modifican  no substancial o  cadro fixo daquela controvertida realidade, sendo o 15M a insignia  do cambio político e referente vertebrador e conglutinate  dunha nova noción do sentimento progresista, ao que tense de engadir a repercusión do declive bipartidista, ao igual,  que  o pernicioso  influxo  do neoliberalismo, agregando a iso o efecto dunha corrupción crecente  que sumado ao adverso balance  do executivo de Feijóo en aspectos atinentes a dereitos e garantías básicas da cidadanía, orienta a predicir unha mudanza na tendencia electoral que  mais alá de simulacros e  de pompas mediáticas distancia ao PP desa maioría absoluta que por parte do CIS  vénselle a prognosticar

.

Sobre o particular, dicir, que a  pesar de prescindir da súa propia identidade e concorrer como en Marea,  a achega de Podemos como forza de estrea nos comicios autonómicos será determinante á hora de mobilizar á cidadanía  e acrecentar o rédito electoral en  favor da plataforma  de confluencia, para así garantir o cómputo de votos  necesarios cos  que lograr despois do 25-S  a conformación dun tripartito de esquerdas, que refundindo a diversidade de sensibilidades nun proxecto común teña atribuída  lexitimidade democrática para  afrontar un cambio de rumbo e conducir  á nosa  comunidade cara a camiños acordes á demanda da maioría social.

Sendo en todo caso necesario para afianzar tal finalidade agrupar sinerxias, comprometendo a tal fin a resolta  participación dos sectores sociais de vangarda.