RECONDUCIÓN PODEMITA

PUBLICADO EN : Diario de Ferrol; Galicia Confidencial; La Opinión; La Región; Faro de Vigo; Atlántico Diario;  Globedia

Mais que acusar as empresas demoscópicas  do retroceso  electoral, o seu sería reencontrarse  coa ponderación para  sinalar como  causa efectiva de tal efecto, tanto o feito de renunciar  á  propia identidade política como o coqueteo sustitutorio coa moderación

Recorrer á argucia da fraude electoral como atenuante do inesperado  resultado da xornada do 26-X, a máis dun disparate é un síntoma de inmaturidade política, un intento pouco ortodoxo de restar  fiabilidade aos resultados do escrutinio, sobre todo cando tal estrataxema emprégase para evadir  responsabilidade dos erros cometidos  polas "cabezas pensantes" da  organización frontista á hora de render contas  da súa deficiente formulación de campaña electoral.

Unha  actitude por tanto  completamente pervertida, máis propia doutras partidos que de quen toma para si o  facho  da rexeneración política.

O acentuado esborralle do partido morado nas urnas sobre a base das  súas  expectativas   de crecemento, vén indicar  que desde o conglomerado político   de Podemos non se conduciu a política de alianzas de forma debida  como tampouco se levou a   campaña electoral polo   camiño correcto .

Como mostra diso falan  os efectos   da precipitada alianza   con EU, que á vista da   aritmética electoral é fácil deducir que funcionou xusto de forma  contraria á esperada, tendo en conta que lonxe de actuar como sinerxia electoral   capitalizando o sumatorio dos resultados  acadados por ambas as formacións  nos anteriores comicios, produciu  o efecto oposto devaluando de forma relevante   a contía  das súas  optimistas estimacións, e todo porque o aparente   de tal confluencia aínda contando co referendo das súas respectivas bases, non satisfixo ao parecer a unha parte substancial  dos  votantes de ambas as formacións como evidencia  o notorio descenso dos índices  de participación.  

Abstención, que ademais do prexuízo directo repercutido, fixo que o arrevesado efecto  da Lei Electoral disparase a adxudicación de escanos  a favor do  Partido Popular como forza mais votada.

Con todo, maior prexuízo produciu nos resultados da formación morada  a estratexia do fracasado sorpasso, aquel empeño  estéril de atrapar ao histórico votante socialista tomando como propio para iso  formulacións de excedida  moderación,  que pola súa desmaña, non tiveron  a  aceptación esperada  nos destinatarios, pero si o efecto oposto no  núcleo duro dos votantes de Podemos, que frustrados polo  cambio de actitude e o seu tránsito socialdemócrata, optaron esta vez por deixar na estacada a quen fose nos anteriores comicios o seu referente electoral.

No esencial, a repercusión de ambos  os aspectos foi quen motivou o incremento dunha excedida abstención da  que Podemos levou a peor parte, e iso é así   contra a pretensión de quen absurdamente  tenta agora escapulir a súa responsabilidade no actuado   apuntando na súa descargo  por facer  das  empresas demoscópicas en cabeza de turco  a quen acusar de inflar intencionadamente as enquisas no mesmo porcentaxe de desmobilización dun electorado e mobilización  doutro. Obviando adrede que o contido das súas propias enquisas internas reflectían idénticas estimacións .

Con todo,  o recoñecemento dos  erros tácticos debe ser utilizado como clave  para a emenda, pero de ningún xeito debe sementar idea de fracaso, pois a pesar do conxuntural revés, non se debe obviar que a consecución de 71 deputados en dous procesos electorais consecutivos, atribúe a Unión Podemos e Confluencias capacidade  probada para exercer como agrupación  política alternativa e única forza con capacidade efectiva  para representar os intereses da maioría.

Obxectivo que demanda unha acción coordinada, pero non só como reacción aos resultados obtidos, senón que  o imprevisto avance do PP obriga a imprimir celeridade a un cambio de estratexia dirixida a dar mais cancha á militancia e simpatizantes da organización frontista  para con iso tomar maior implicación  coa problemática  social  e intensificar  a mobilización popular.

 Única configuración para manter a  continuidade electoral e construír desde  converxencia  de abaixo a arriba, unha auténtica unidade popular como formato de recuperación do proxecto de rebeldía que debe seguir definindo a súa identidade colectiva.

Sobre o particular  cabe referir, que como única corrente  política  oposta  ás teses do neoliberalismo e á súa políticas  de austeridade,  as consecuencias do seu revés electoral deixan  sen efecto  a posta en  práctica   do conxunto de políticas económicas e sociais dirixidas entre outros aspectos para erradicar o desemprego e a precariedade laboral, á sustentabilidade  e transformación  do modelo produtivo e a combater a desigualdade das persoas afectadas pola crise.  

Medidas  todas elas que pola  súa imperiosa necesidade poñerán a proba a fortaleza reivindicativa e capacidade de mobilización  de Podemos e as súas confluencias, como tamén o seu poder  de rescate electoral