MAL MENOR, UN GOBERNO EN MINORÍA

PUBLICADO EN : Diario de Ferrol; Galicia Confidencial; La Opinión; La Región; Faro de Vigo; Atlántico Diario;  Globedia

Tras o 26-X a opción redúcese a decidir se temos un Goberno do PP ou se impide esta saída para  impulsar terceiras eleccións, sendo o mal menor, un goberno en minoría que chegado o caso, póidase forzar o seu cambio ou tomar a vía de eleccións  anticipadas

Ciudadanos - C's,mais alá da  aparencia  de ser un partido político de novo cuño, realmente é un produto manufacturado polo Banco de Sabadell coa exclusiva finalidade de neutralizar o meteórico ascenso  que acadara Podemos nos seus primeiros tempos, en aras  a capitalizar  cara ás súas siglas aos  electores   que desencantados pola mala praxe e  os escándalos  do PP  decidiran cambiar  a súa orientación política nas urnas, de tal modo que chegado o momento,  a través dunha manobra de deseño  poder reagrupar churras e merinas  mediante  a repartición de zonas de pasto no latifundio do poder. 

Esa é a versión orixinal, contraposta por tanto  coas  publicitarias proclamas dun  postizo dirixente que como Albert Rivera atribúe  que  a xénese da  súa  organización é  froito da indignación social xerada pola inoperancia e os avultados erros dos "vellos partidos".

Sendo por tanto que o seu liderado  é o primeiro artificio de todo este armazón de intereses como pon de manifesto a inconsistencia dos seus  actos   e  a continua alteración  dos seus criterios, actitudes  mais propias dun  pusilánime que dun político no que confiar. 

Carencia de rigor e contrastada  volubilidade  que vén delatar  a súa escasa fiabilidade , e o que é mais inquietante,   a súa pelame de cérbero e disciplinada voz do seu amo,  disposto a acatar  o mandato das súas ordes  á marxe do compromiso   contraído cos seus electores, e todo iso seducido  tras  a madura aparencia  do constitucionalismo  e de  responsabilidade institucional.

Pero ao parecer, aínda cando desde o primeiro momento  o obxectivo establecido coa creación desta andrómena política era consumar  un goberno de centro-dereita participado polo  propio  C's e o  PP, foi o PSOE quen  na súa miopía  non logrou discernir  tan planificada intención, como tampouco, soubo interpretar  en xustos termos o tropezóns que representou para esa finalidade os desfavorables  resultados electorais colleitados   poladereita o 20 -D.  

Pois se así non fóra, Sánchez non incorrería no erro  de darlle unha segunda oportunidade á composición dun goberno conservador,  facilitando   o seu anacrónico  pacto con Rivera, en cuxo ánimo, nunca estivo a intención de facilitar que o líder socialista accedese á Presidencia do Goberno,  que si,  a impedir por orde dos seus patrocinadores, toda probabilidade á conformación dun Executivo  de progreso  participado por Podemos; unha estratexia que se ten de recoñecer  logrou levar a termo en partida dobre,  ao impoñer  o veto do seu impedimento, e con iso, forzar uns novos comicios  que tras o fracaso colleitado modificasen a favor do centro - dereita a  correlación da composición  política como agrupadamente  así ocorreu nos comicios do 26-X.

Un contubernio que reportou en gran medida unha maior aproximación  a que Rajoy mantéñase como inquilino da  Moncloa, aínda que a  culminación de tal posibilidade dependerá case  en exclusiva  da capacidade do PP en lograr a abstención  dos seus verdadeiros aliados naturais  como son a antiga Convergència agora Partit Demòcrata Català e o PNV, para sortear con iso   o non  rotundo do   PSOE e conseguir así  os apoios suficientes para alcanzar a  investidura.

Por iso é polo que contra a perspectiva dun goberno de progreso  que brindaban os resultados  dos anteriores comicios,  tal probabilidade  queda seriamente cuestionada  en razón á mais vantaxosa situación  do centro dereita  na  nova etapa  política, e agravada así mesmo por os síntomas de achegamento cara ao PP mostrados agora polos nacionalistas vascos e cataláns, cuxo cambio de tendencia fai que aquela oportunidade  de conformación  dunha maioría diferente, estea ao día de hoxe    severamente comprometida.

Sendo por iso que ante  a actual tesitura o mal menor debe fixarse en evitar  toda pretensión de confiar a solución do problema á absurda celebración dunhas terceiras eleccións,  debendo ser a aritmética dos resultados alcanzados  o  26-X a que deba ter a última palabra e a súa cuantificación parlamentaria  a que  incline a balanza cara á solución menos mala, aínda que  a fórmula para remediar  a complexidade derivada   teña  de pasar forzosamente por superar  a  investidura mediante  a modalidade  da  abstención e afrontar a gobernabilidade  do  país  en minoría.

Por ser esa que non outra a vontade manifestada polos cidadáns nas urnas, indicando que a dinámica do pacto convértase en referente  e pedra angular do facer político, deixando aberto en último termo  se as circunstancias así o esixen, a opción de inhabilitar ao goberno cunha moción de censura o no seu defecto. anticipando a convocatoria de novos comicios 

Modalidade  que  eleva as atribucións do Parlamento sobre o Executivo  e por tanto confire  maior  xurisdición  á oposición sobre a  acción de Goberno, e todo, no marco dun novo contexto  que ademais de propiciara rexeneración  do sistema  impide toda  intromisión da esfera política  por parte  de quen desde o poder económico exercen a confabulación e a intriga, e o procreo en propio interese de transxénicos políticos como ocorreu coa montaxe de Ciudadanos.