2 ene 2015

ALEGATO, SALVAR A DEMOCRACIA

PUBLICADO EN : Diario de Ferrol; Galicia Confidencial; La Opinión; La Región; Faro de Vigo; Atlántico Diario;  Globedia

Impulsados á calor do cansazo da crise e as súas políticas de austeridade, Syriza e Podemos, ademais de ser o rompedeiro dos mercados e dos seus acólitos, son tamén a clave vital para afrontar con éxito o cambio necesario.

Nesta Europa dos mercados, a reacción ameazante dos membros da Troika ante a decisión maioritaria do parlamento grego de adiantar as eleccións, xusto cando o favorito para gañar os comicios é a formación política Syriza, pon de relevo o menosprezo mostrado cara á cidadanía helena e a falta de respecto ás regras democráticas daquel país, por parte de quen resulta ser a Trindade do Capitalismo europeo, é dicir, o referente dos tres entes distintos que conforman un só Capital verdadeiro, dígase, FMI, BCE e CE.

Indicación axeitada, ao ser eles os que despois de tomar por asalto o estado de dereito, atrévense a entrar de cheo na campaña electoral facéndose parte activa desta, mediante prácticas de extorsión e advertencias coercitivas, destinadas a deixar sen efecto a liberdade electoral e coaccionar así o voto dos electores gregos en prol a satisfacer con iso os seus disolutos intereses.

Noutras palabras, ante a mais que segura posibilidade que a formación liderada por Alexis Tsipras  alcance o goberno heleno e estableza para o efecto medidas alternativas ás inaceptables e ruinosas políticas neoliberais, os directos afectados por tal posibilidade, trementes de pánico ao ver ameazados o seu vantaxoso negocio, deciden pasar á acción directa desatando unha intensa campaña de descrédito contra este movemento progresista, ao só obxecto de abortar o seu acceso ao poder e evitar con iso a posta en práctica do seu comprometido proxecto de rescate cidadán.

Non reparando en impoñer a súa confabulación á marxe de todo código ético a pesar de ser inversa ao mais elemental respecto democrático, e así, ao igual que no seu día, sen mediar proceso electoral colocaron á fronte do Goberno ao tecnócrata do séquito Lukas Papadimos para aplicar con disciplina prusiana o plan de rescate, agora, é a mesma vangarda involutiva da austeridade quen con idéntica finalidade acentúa a asfixia da sociedade grega a través dunha nova odisea de golpismo financeiro.

Con todo, quen verdadeiramente é a compositora da partitura do concerto que a Troika vén a interpretar en Grecia e no resto dos países periféricos do sur, non é outra, que a chanceler Angela Merkel e a súa garda pretoriana do Bundesbank, quen despois de lograr elevar o tope de gasto a precepto constitucional, agora intenta por todos os medios facer do dogma neoliberal unha lei fundamental.

Sendo tal aspiración a razón da súa obstinación en seguir burlando a realidade e proclamar como éxito o fracaso das políticas de austeridade, que en modo ningún foron a solución do país, como pon de manifesto o único feito veraz, tal é, que apenas o un por cento dos diñeiros do 'rescate' entrasen no circuíto da economía real, mentres curiosamente, o 96 por cento do montante global serviu para rescatar bancos franceses e alemáns, e o resto, para apuntalar paradoxalmente a estrutura dos propios axentes financeiros desencadeantes da crise.

De aí que os actuais ataques a Syriza, por parte do emparellado de axitación que forma a Troika e a prensa internacional de negocios, non deban ser interpretados, ex profeso, como un fenómeno illado coincidente con este proceso electoral concreto, pois o certo é que tal estratexia é a utilizada coordinadamente polos profetas das desgracias, por aqueles que néganse a asumir que a democracia é unha norma absoluta incompatible con calquera formalidade, e por iso, intentan destruír toda alternativa atemorizando dunha parte ao electorado á vez de propagar estratexicamente o engano, a través da falsidade de ter rematado a crise e empezado a recuperación; e todo, coa maliciosa intención de suspender a democracia e impoñer alternativamente un cambio de réxime, onde xa non sexan os cidadáns quen deban determinar as cousas como electores, senón os mercados financeiros e os especuladores.

En todo caso, a presión á que está sometida actualmente a poboación de Grecia e Syriza en particular como formación política, por censurable que resulte, non debe ser percibida como algo inesperado ou excepcional no ámbito da Unión, pois tales prácticas teñen idéntico formato de uniformidade no espazo político dos países 'PIGS' do sur de Europa, sendo proba diso a súa repercusión inducida en España. En cuxo caso, como consecuencia do derrubamento do bipartidismo como paladín dos mercados, estes, reaccionan mecanicamente, e así, xusto no momento en que Podemos como formación de novo cuño encabeza a enquisas de intención de voto, desatan con anticipada antelación electoral pero con idéntica virulencia que no caso grego a reacción. de quen en primacía dos seus intereses, tamén aquí arróganse autoridade para destruír a democracia.

Con todo, ten de ser obxectivo de madureza non entrar á provocación desestabilizadora do neoliberalismo, optando alternativamente por rescatar a través das urnas o que merece ser salvado, é dicir, a democracia.

No hay comentarios:

Publicar un comentario