¡SAN SILVESTRE, MEIGAS FÓRA!

PUBLICADO 29/12/2012 EN : Diario de Ferrol; Galicia Confidencial; La Opinión; Faro de Vigo; La Región; Atlántico Diario; Globedia

Agora resulta ser  o momento apropiado  para que se impoña  a maioría combinada,  cambiando o seu  discurso de mínimos  para entrelazar interese entre todos os sectores sociais que están a padecer  idénticos  problemas.

Deixamos atrás o día dos inocentes coma se tal cousa fora, pois  a súa conmemoración  ten perdida a condición distintiva de outrora para transformarse  nunha reiteración onomástica, tendo en conta que no presente, cada día do ano de forma usual,  os sufridos moradores  deste país  vimos dados  a espertar en compañía  dunha nova  inocentada.

Se a data de onte traía ao calendario a sinistra decisión de Herodes, aquel tirano que para afianzar o seu reinado exterminou a uns inocentes recen nacidos coa intención  de acabar    co Mesías como anunciado  rei dos xudeus.

Agora, a xudiada é outra, aquí o  papel opresor susténtao o  neoliberalismo inspirador  do    Tratado de Maastricht, aquela inocentada que  consistiu en crear unha  unidade monetaria  á marxe da obrigada unidade política, e cuxa posta  en práctica  como non podía ser doutro xeito,  arrastrounos ao estado de colapso que sufrimos actualmente en razón á permisividade outorgada aos mercados  financeiros,  a quen,  ademais de eximir  de responsabilidade polos  excesos cometidos  outorgáronselles plenas atribucións   para establecer  normas en materia de política económica, do mesmo xeito, que autoridade con carta de poder suficiente  para impor disciplina de interese aos países endebedados co  único propósito  de satisfacer  as súas cobizas.

Para iso contouse coa vergoñenta colaboración da   clase política dos gobernos de quenda,  que voluntariamente, depuxeron  os seus contraídos cos electores  para xogar o papel  de cómplices executores de recortes e demais  medidas de austeridade, ao só efecto  de favorecer   o logro  de tan perversa finalidade, cando a súa  verdadeira  encomenda debese  virar en dirección contraria, esforzándose por establecer  unha Europa distinta, onde se impoña  unha nova estratexia de crecemento, retómese  o control político da economía, establézase a uniformidade continental  das políticas  impositivas, salariais e sociais  como asemade instáurese a homoxeneidade de regras para o financiamento da débeda.

Mentres  estas solucións non se impoñan, mais que reconducir   o proceso de integración europea, estarase a demostrar non ter aprendido dos erros, sen decatarse que coa utilización do medicamento incorrecto como as actuais políticas  de restrición  en recortes salariais e severos programas de austeridade, para nada remediaranse os problemas económicos; pois con tales medidas,  tan só acentuarase a inestabilidade agravando a conflitividade social. Caldo de cultivo inapropiado  para crear as condicións  adecuadas a unha  reactivación  responsable.

En texto breve, cabe  lembrar  que a actual crise económica non tivo a súa orixe en motivos  empresariais  de actividades afectas  á economía produtiva,  como tampouco en razóns  de carácter laboral. Con todo, ambos os aspectos son claves para  acadar unha  resposta  política á actual deterioración, sendo  necesario  proceder coa maior celeridade para lograr o aproveitamento das  cada vez mais reducidas sinerxías, suposto contrario o risco de perda    de potencialidades pode converter o posible en inviable.

Aspectos como os  420.150 profesionais que tiveron de   abandonar o país  nos nove primeiros meses deste ano, as  máis de 390.000 pemes que non conseguiron  reflotar a crise, sumado á cruenta  destrución de emprego cuxo teito vai  camiño dos  6 millóns de parados, no seu conxunto, son indicadores  cuxo contido toma razón de ultimato, de desafío entre o  agora ou nunca. 

O reto está servido, agora resulta ser  o momento apropiado  para que se impoña  a maioría combinada,  cambiando o seu  discurso de mínimos  para entrelazar interese entre todos os sectores sociais que están a padecer  idénticos  problemas,  e evitar con iso, que os grupos oligárquicos sigan manexando ao seu antollo e impondo  as súas medidas de conveniencia camufladas de receitas vantaxosas para o resto da sociedade.

Para o logro desa finalidade,  os traballadores teñen de erradicar  a contraditoria simplificación sobre  a natureza da función social do empresario, creando distingo entre os tipos  de empresas  e asumindo  que a consecución do seu benestar    está estreitamente vinculado a un  funcionamento empresarial    que non admite desatención  se o interese conxunto é  alcanzar un novo tipo de estrutura produtiva, sólida e eficiente. 

Claro que outra solución  sería  que o Presidente Rajoy se liberase do maleficio    dunha  fada xermánica  que lle cativa a sensatez, e nada mellor  para romper o feitizo,  que a noite do 31,  día  de San Silvestre, acuda ao aquelarre que as bruxas celebran no seu lugar de veraneo  na pontevedresa praia da  Lanzada,  levando como  amuleto a gaivota do PP, para que as oficiantes conxúrenlle o mal,  afastando a modo de ensalmo  a fascinación que lle irradia  a perversa alemá, para que poida  así iniciar o  ano afrontando aquilo  que electoralmente  comprometeu cos cidadáns e que deixou extraviado como Presidente na  súa primeira viaxe a Berlín.

A todos os lectores boa saída de ano e mellor entrada.