PUBLICADO 22/12/2012 EN : Diario de Ferrol; Galicia Confidencial; La Opinión; Faro de Vigo; La Región; Atlántico Diario; Globedia
O figurante presidente do Goberno e presidente á súa vez do PP, Mariano Rajoy, é un dignatario de cartón pedra, un mero brazo executor dunhas políticas nas que non ostenta condición de autor.......
Pouco
ecuánime sería aquel pai de familia
que decidise reprender aos seus
fillos polos males que outros causaran.
Pois aínda que resulte incrible esta
lamentable actitude é a práctica que o presidente
do Goberno está a utilizar contra a
maioría social, contra unha masa cidadá
que non tendo arte nin parte na
hecatombe que sofre o país,
inexplicablemente imponlles o pago dunha factura por danos e prexuízos
causados.
Curiosa
distribución de cargas cando simultaneamente
exime de culpa aos auténticos artífices
da desfeita, a esa alianza de
intocables que amparados nunha singular patente
de corso, impunemente, fan recaer
na sociedade as consecuencias das
súas perversidades. Agravante
conformidade de quen en
exercicio das súas funcións tería obrigado botarlles encima o estricto peso da lei.
A
precedente introdución, sería unha
censura apropiada para espertar sensibilidades
sempre que Rajoy e os
membros do seu Executivo fosen persoas
con arraigamento democrático e tivesen asumido por firmes os seus contraídos electorais, pero está visto
que para
esta xente a política non é sinónimo de integridade senón un recurso para alcanzar
os seus reaccionarios obxectivos, e por tanto son insensibles a toda crítica, manténdose dispostos
a reprimir canto movemento de
masas perturbe a consecución da súa
finalidade ideolóxica, que non é outra, que a posta en práctica do neoliberalismo mais intransixente, non só
na súa vertente económica senón tamén na
negación dos dereitos sociais.
Inútil traxectoria cuxo único resultado lles
conducirá á ingobernabilidade e á perda absoluta da
estabilidade política que recomenda a situación.
Esta
actitude ten mais censura se cadra, ao contrastar que a través de simulacros estratéxicos
estes nostálxicos mantiveron oculta a súa finalidade durante os comicios, coa nociva intención de
practicar o furtivismo electoral, e a
través do engano, alcanzar a maioría
folgada que lles facilitase levar a
termo os seus escondidos propósitos.
No
entanto, para tomar encontro coa realidade, débese precisar que o
noso figurante presidente do Goberno e presidente á súa
vez do PP, Mariano Rajoy, é un
dignatario de cartón pedra, un mero brazo executor dunhas políticas nas que non ostenta condición de autor, por canto foron tramadas polo
núcleo duro conservador desde o
seu laboratorio ideolóxico FAES, o think tank do PP, unha fundación privada sen ánimo de lucro que
teoricamente traballa no ámbito das ideas e as propostas políticas, pero que na
práctica é a verdadeira xefatura do
goberno con Aznar á fronte.
Personaxe,
que sen pasar polas urnas exerce de principal
executivo e máximo mandatario na sombra, co obxectivo concreto de impor
estritamente as decisións programadas
polos poderes financeiros e a xerarquía ultraconservadora. Toda unha
manifestación indicativa da ruta
pola que teñen de transitar as
cuestións políticas e as económicas, e cuxo mensaxe subliminar non é outro
distinto que a volta a tempos pretéritos
Á
marxe da intromisión en facultades impropias,
o incongruente neste alarde de poder,
é, que tras a prepotencia do
cidadán Aznar , despístase un historial
pouco exemplarizante que deixa en
evidencia a súa integridade política, a
pesar do seu empeño narcisista en proclamarse como
un "prohombre" aos
ollos da
sociedade. Resultando toda unha mostra de indecencia, ver a este redentor de males alleos adxudicar
penitencia de austeridade a torto e a dereito, mentres a súa fundación FAES,
ingresa vía subvenciones públicas 9283 euros diarios desde a súa constitución no 2003;
excedido importe que acumulado na
temporalidade, pechará o exercicio do
2012 cunha cifra superior aos 30 millóns de euros.
Pero
quen agora instalado na súa
arrogancia característica, tenta
asiduamente dar leccións de bo goberno, é o mesmo que en primeira
instancia, coas súas ocorrencias, creou
a burbulla inmobiliaria a través da
modificación que o seu Goberno
impuxo ás entidades financeiras para facilitar o cambio de tipos fixos a
variables. Extremo este que derivou
nunha "orxía de crédito", unha
ilusión narcotizante interrompida polo
espertador da realidade. Dando orixe a unha crise, que se mire por onde se
queira, ten neste precursor o seu máximo responsable.
Por
se iso fose pouco, este firme defensor da austeridade e os recortes autoexclúese do marco de repercusión. E
así, mentres o común dos mortais ve afectado seus intereses; os seus, ademais de disparatados, mantéñense
invariables como é o caso da súa pensión vitalicia de 80000 euros, a prestación de 200000 euros que percibe da
eléctrica Endesa, ou a retribución dos
133000 euros de News Corporation, e
outras suculentas remuneracións.
Por
tanto debe entenderse que esta persoa
non alberga talante moral para instruír austeridade nos demais, e moito
menos para impor un modelo neoliberal, que en se mesmo é o freo
que impide dar resposta aos principais
problemas que veñen afectando á nosa
sociedade.
A todos os lectores, Bo Nadal e Feliz Ano 2013
No hay comentarios:
Publicar un comentario