CANDO GOBERNAN OS MEDIOCRES

Quizá máis dun, considere que os meus continuos escarnios e censuras contra o PSOE, sexan froito de resentimentos persoais  exentos de fundamento, é dicir,  que algún pode pensar  que as miñas diatribas obedecen a unha  afección de crise alérxica motivada polo pole da rosa socialista, pois nunca mais lonxe da verdade, a razón é diametralmente oposta,  moito máis  sinxela e concluínte,  simplemente, desbarátame o corpo ver o futuro do país en mans duns mediocres disfrazados de solventes.

Vexan senón e tiren conclusións dunha historia socialista, resulta, que como consecuencia do proceso de reconversión naval, o goberno socialista español, establece un acordo co goberno italiano a fin de situar  nunha segregación territorial de Astano  unha fábrica pantasma denominada Sociedade Italiana do Vidro (SIV Atlántica) para poñer solución aos  excedentes do sector.

Pero fagamos un alto  para  ir collendo ganduxes, pois ben, resulta que antes de tal negociación co goberno trasalpino, o PSOE, someténdose aos ditados europeos en razóns ás limitacións de axudas estatais, (como logo fíxose con Astano), promove a  dilapidación da firma de automoción española Pegaso participada polo INI, que devandito sexa de paso tiña 5 % da cota de mercado en Europa e restaba vendas ás empresas francesas e alemás.

Casualmente en razón a iso, o executivo español toma unha decisión desastrosa apostando como solución pola súa posta en mercado de venda, elixindo como cliente, ao consorcio alemán formado por MAN e Daimler Benz, establecéndose un prezo  de 20.000 millóns, pero de súpeto,. cando o acordo estaba pechado, a  Comisión Europea non autoriza a operación aducindo motivos de competencia.

Claro que en realidade  a circunstancia era a cadranza no tempo da  apertura política dos países do leste, situación  que abríalle aos alemáns unha exclusiva na expansión do seu  mercado de automoción,  por canto a firma española polas razóns expostas non supuña ser competencia de mercado.

Ese foi o motivo   polo cal os propios clientes, nunha turbia manobra,  demandasen caladamente a intervención do goberno alemán para forzar un pronunciamento negativo da operación  por parte do  estamento europeo…….  que cousas nos depara esta Europa, a saber quen estará tras do de Astano!

Pero xa antes de que isto acontecera, o goberno italiano tiraba sedela nese mar revolto, coa intención de non desaproveitar calquera oportunidade para facerse con tan valiosa peza, e a verdade que co bo anzol que representaba ter por aliado ao membro do PSOE Luís Solana e o excelente cebo da SIV atlántica, a picada viña cantada, e así foi coma  a Fiat italiana fíxose con Pegaso, iso si, cunha rebaixa considerable por canto dos 20.000 millóns ofertados polo consorcio alemán, a operación pechouse por 2000 millóns.. A zumenta diferenza a saber onde foi parar!

Pero a coincidencia non se fixo esperar e paradoxalmente,  logrado o ansiado obxectivo da Pegaso, os italianos pregaron velas e retornaron a seu porto de orixe, e unha vez en terra, fartos de risa,  anunciando a cancelación do proxecto  da  SIV Atlántica nos terreos de Astano.

 Non pense ninguén que a tomadura de pelo finaliza aí, a mofa continúa, e os promotores de fábrica ficticia, coñecendo a desmaña política e talante irreflexivo  do seu interlocutor, ao final tentan   xustificar a súa espantada  aducindo circunstancias xeotécnicas, excesos fiscais e un rolo político cantonal no seu propio país, é dicir, xustificacións de quen logrado o seu obxectivo, quere pór terra por medio para non cumprir os seus compromisos,…….pero con todo, os feitos puxeron ao descuberto que  o executivo do PSOE, non dispuña de cualificación precisa para negociar operacións desta envergadura.

Para escándalo público pódolles asegurar, que o propio ministerio  que estaba a subvencionar  o 60% de 17.900 millóns de pesetas de investimento, non dispuña do proxecto da planta,  que devandito sexa de paso, estaba inflado nun 100% respecto de prezos de mercado; que se investiron 800 millóns de pesetas na modificación  do taller de bloques planos da factoría, para posibilitar a implantación da empresa do vidro; que malgastaron fondos públicos a esportas para formar  en Venecia aos hipotéticos recolocados etc etc.

Chegando ao colmo, que  abortada a operación,  o propio Secretario de Estado, desesperado, chama ao concello de Fene, demandado que  condonásemos as cargas fiscais para facerlles recapacitar …….Pero como se pode exercer función `política con semellante expediente,,?

Os italianos foron uns linces    capaces  de ningunear  ao PSOE, pero non lograron tal obxectivo co goberno  que rexia daquela  os destinos do concello  Fene, pois  anticipadamente por xustificada desconfianza, en razón  a información solvente  e coñecemento analítico das súas intencións,   aplicóuselles a fórmula apropiada para deixar  garantido e blindado o importe das  obrigacións fiscais que tiñan liquidado.

Demostrado  queda pois, que onde meta a man un executivo socialista o fracaso está garantido, por iso  esta xente non é de fiar, e por tanto calquera crítica á súa xestión está mais que xustificada, xa que logo han asumir que as verdades inda que se agochen non deixan ser certas.