PUBLICADO EN : Diario de Ferrol; Galicia Confidencial; La Opinión; La Región; Faro de Vigo; Atlántico Diario; Globedia
Circunscribir a función política ao exclusivo ámbito da actuación institucional con deserción expresa á mobilización popular, é renunciar á esencia democrática e converter o seu labor en oficio.
A función política que pola súa relevancia debese estar desempeñada por persoas de probado talento, por representantes que fixasen a solución dos problemas da sociedade como obxectivo preferente, polo xeral, está a ser exercida por quen na súa ambición tenden a apartarse de tal finalidade pensando máis na súa propia supervivencia que no ben común, sen reparar o mais mínimo en contravir as súas promesas electorais ou en facer o oposto do contido dos seus programas, unha actitude onde a exemplaridade, a ética e demais valores brillan pola súa ausencia, facilitando con iso cancha aberta á política do oportunismo, o erro e o embuste.
Non sendo de estrañar por tanto que aos ollos da sociedade, a nefasta actuación sostida pola nosa clase política situásese durante meses consecutivos como terceira preocupación nacional; polo menos isto é o que reflicte de forma iterativa o barómetro do Centro de Investigacións Sociolóxicas (CIS), dando a entender con iso que nos tempos que corren a actividade política está desacreditada, e que os seus compoñentes, mais que representar unha solución convertéronse nun dos nosos maiores problemas; evidenciando ademais a sondaxe a través do seu resultado, o pernicioso efecto entre o seu escaso nivel de eficiencia e o auxe na mediocridade dos seus membros, un risco que facilita desde a inferioridade a tendencia á profesionalización da acción política e con iso o manexo clientelar da administración pública.
O ascenso dos profesionais da política faise cada día mais prolífico, sendo abondoso o gremio dos "políticos de berce", desa confraría de militantes que parecen ser nados na sede do seu partido, sen ter no seu haber mais vínculo laboral coñecido que o mantido en exclusiva e de sempre coas súas siglas de pertenza, ás que por tanto, defenden en correspondencia mais alá que o interese xeral, un factor de dependencia que induce por tanto á desconfianza, pois malamente pódeselle outorgar fiabilidade política a quen trata de facer dela a súa actividade permanente e a súa persistente fonte de ingresos; por canto dita determinación é incompatible co exercicio de dar servizo á comunidade.
Susana Díaz e Patxi López como eternos asalariados institucionais, coa súa táctica en perpetuar a súa continuidade na elite custe o que custe, son portada do catálogo dos salientados políticos profesionais e do seu hábito de conduta, que á marxe da súa pretendida condición distintiva temos de uniformar en comportamento a teor da idéntica cantilena ofrecendo un cambio político en vantaxe do conxunto da sociedade, cando o testemuño da súa función executiva revela de xeito evidente que ambos só tratan de enganar mediante un cambio de maquillaxe para que en definitiva a cousa siga igual.
Pois a súa única finalidade tras o halo das súas demandas, é lograr permanecer na política como actividade lucrativa ata a xubilación, é dicir, garantir a todo custo a súa permanencia in eternum nese foro, asegurando un proceso de ascenso continuo ata alcanzar a maior relevancia sen necesidade de traballar noutra actividade allea.
Referente extrapolable a un amplo sector da familia política e motivo da baixa reputación que envolve á actual clase dirixente afectada nas últimas décadas por unha constante deterioración e cuxos efectos, acentúan a proclividade cara a políticos ignorantes ou corruptos, impedindo con iso que o desempeño da actividades sexa exercida por persoas honradas e profesionalmente competentes, o que contribúe a unha progresiva degradación da nosa clase política, cuxa repercusión fai que o noso país siga a ser unha inmensa esterqueira, e que a rexeneración democrática da súa vida pública siga amater a condición de materia pendente, sendo difícil por iso que unha colectividade íntegra, con criterio propio e altura de miras poida seguir soportando por mais tempo este proceder.
De aí o perigo de non reaccionar de forma combativa contra a tendencia expansiva á profesionalización da política, pois a súa masificación e o carácter acomodaticio dos seus integrantes fai que a burocratización e a afanosa concentración política dos seus afíns no foro das institucións, contribúa á deterioraciòn por esgotamento da conflitividade social e o efecto que a súa repercusión xera ao facilitar que se perdan gran parte das conquistas sociais que logradas en anos previos mantéñense na actualidade.
Sendo por iso , que a cidadanía no seu conxunto, como responsable última do aldraxante espectáculo que veñen ofrecendo os membros da clase política proclives á súa profesionalización , pola repercusión dos seus lesivos efectos, estea obrigada a proceder en corrección, e de forma deliberada e contumaz impedir a proliferación de tal tendencia en aras a reconducir a situación e lograr así que a eficiencia, a honradez e a xestión pública impóñase a a vergoñentas actitudes políticas
No hay comentarios:
Publicar un comentario