CORRUPTORES GORECIDOS NA PATRONAL

PUBLICADO EN : Diario de Ferrol; Galicia Confidencial; La Opinión; La Región; Faro de Vigo; Atlántico Diario;  Globedia

As asociacións empresariais  mais que amparar no seu seo  a actual caterva  de corruptores, debesen refugar toda  práctica restritiva da libre competencia para  asumir  sen paliativos a súa verdadeira finalidade.

Antes que o agora "imputado" por corrupción   Alfonso Rus, ex-presidente popular da Deputación de Valencia contase en billetes o transcendido importe  de 'dous millóns de pelas'  da súa  sonora  mordida, con anterioridade , á sombra do anonimato alguén  realizara   idéntica  operación  para cuantificar  a entrega do cifrado importe, pois resulta obvio  que todo momento a picada do corrompido atende ao  suborno   do corruptor. 

Estendida práctica  cuxos tentáculos invaden o  ámbito  patronal,  onde  por extensión proxectan unha ilustración de palpable deterioración e un cheiro  nauseabundo no asociacionismo empresarial,  unha ilustración  que lonxe de erradicarse no tempo  ampla  a súa dimensión mais alá do imaxinable como consecuencia da  súa acentuada  reprodución exponencial.  

Por iso é polo que os escándalos de corrupción que chapuzan á patronal non fan máis que repetirse e propagarse,  e iso, porque  esas entidades lonxe de desenvolver    o labor da súa auténtica finalidade en defensa da libre competencia e en pé de igualdade, desde a manipulación, os seus dirixentes   en alianza co mais indecente da clase política, utilizando as malas artes e  o silencio cómplice, transformaron  estas plataformas de representación en auténticas tramas de corrupción, en redes clientelares   onde o xogo sucio e  a adulteración das  regras do mercado, converteron   a perversidade en norma de conduta  e o  compadreo  en exclusivo referente para  gañar concursos e concesións públicas. 

Comportamento ruín e repugnante que á marxe  de todo código deontolóxico é amparado polas  cúpulas directivas destas organizacións, primando corporativamente a falta de escrúpulos  en detrimento de  quen no extremo oposto, desde a sensatez,   fan  da función empresarial un exercicio de honestidade; e todo, a pesar da competencia desleal dos seus efectos  e  sabendo que o  procedemento  utilizado para  a ilegal adxudicación de contratos públicos está fundado  en esquemas viciados  e prácticas corruptas fronteirizas co   delituoso, aínda cando, a fustrigación recaia  só  nos políticos corruptos   mentres  estes corruptores    da órbita empresarial  seguen gozando de total impunidade. 

Tal é así,  que a pesar de ser  público a inxección  pola súa parte de mafiosas comisións ao circuíto da corrupción   ningún  dos implicados teña ingresado aínda en prisión. 

Pérfida situación que dando carta de natureza á arbitrariedade e ao favoritismo vén delatar o escaso respecto  que manifestaron desde sempre neste país os compoñentes   do ámbito empresarial pola liberdade económica, e a súa propensión para utilizar o diñeiro dos contribuíntes en beneficio  dos seus  turbios intereses, unha  tendencia degradante  da que hai que excluír aos   pequenos empresarios por improcedente,  para conferir  a titularidade de tales prácticas aos  señores do euro, quen  non reparan en utilizar  o canibalismo mercantil  do todo vale coa finalidade de acrecentar  o seu poder custe o que custe.  

Un desatino  que garda relación directa  coa compracencia que este país mantivo historicamente coa corrupción e cuxa continuidade non variará nadiña de nada  en tanto non nos dotemos de leis implacables  capaces de deixar  sen efecto as prácticas  inmundas destes  mercenarios.

Por tanto nesta tesitura, resulta un despropósito pretender acabar coa corrupción  mediante a simple fustrigación dos  corruptos,   ao ser totalmente imprescindible  para a súa erradicación  efectiva  acabar igualmente cos corruptores, pois hase de ter  presente  que son precisamente  os membros  da trama empresarial  adictos a componendas  quen suborna aos corruptos , xa sexa  de forma legal, ilegalmente ou de ambas as formas á vez, situación  que nos induce  a escapar da trampa discursiva de utilizar  a rexeneración democrática en abstracto como formulación de solución. 

Por iso, desde o punto e hora que o actual modelo de Estado  foi creado e vertebrado adxudicando  prerrogativas a empresarios e banqueiros, non queda mais remedio  que mudar a situación a través dun cambio que transfira  o  control democrático á maioría popular, toda vez que só desde  ese novo esquema  poderase loitar con éxito contra  a corrupción, os corruptos e os seus corruptores.

Pois se como ata agora téntase poñer remedio  á situación   afundindo tan só a carreira do político corrupto ao tempo de manter  inmaculada a do empresario corruptor, con tal actitude por contraposta, mais que lograr a rexeneración do sistema estarase a elevar por afianzamento  os niveis de corrupción.

Só desde a renovación  dirixente, o compromiso  de responsabilidade e  a acción conxunta das  patronais  empresariais e os  partidos políticos,  con contundencia interventora  e coordinado proceder, poderase poñer punto final ao actual desmoronamento da honorabilidade,  vía  expurga e limpeza  das organizacións de pertenza con expulsión implícita  e inhabilitación  funcional  de quen por despisten  de moralidade tomen a desviación de conduta como norma de comportamento.