28 nov 2014

A CORRUPCIÓN CHAMA AO ADIANTO ELECTORAL

PUBLICADO EN : Diario de Ferrol; Galicia Confidencial; La Opinión; La Región; Faro de Vigo; Atlántico Diario;  Globedia

Ante a desbordante propagación dos casos de corrupción, a situación esixe convocatoria de eleccións anticipadas, para con iso, dar entrada a unha representación política renovada que afronte con solvencia a obrigada rexeneración democrática.


Cando se perden as chaves nun sitio escuro, é unha estupidez intentar encontralas baixo un farol porque se vexa mellor, de aí que tomando semellanza de tal despropósito, caiba referir, que idéntica necidade infire pretender achar o futuro onde non existe porvir; o que levado a termos de realidade cotiá, equivalería a seguir reincidindo na insensatez de manter a confianza electoral, en quen, dende a súa política de espellismos intenta convencernos que hai luz de futuro ao final do túnel, cando tal refulxencia corresponde á dun tren desbocado  que nos vén de fronte, custa abaixo e sen freos.

Prácticas de fascinación e engano, que foron o facer habitual da liñaxe promotora da estafa do 78, quen dende aquela ata hoxe, ademais de poñer o país patas arriba, converteron a democracia nun bordel de corrupción no que a política tivo por única e exclusiva función a de exercer de proxeneta.

Por iso que despois de 36 anos de constante degradación, teñamos de adherir etiqueta de humor negro ao feito de ver como uns miserables con escano postúlanse para arranxar a corrupción, e iso por constituír tal simulacro un insólito exercicio de rexeneración ao ser os propios pervertidos os que auto - outórganse absolución; un todo inaudito, por canto os corruptos deberan  ter vetado todo acceso ao zafarrancho político que con toda urxencia e por hixiene democrática ten de afrontar este país.

Xa que logo, ao non haber cancha para mais ambigüidades, xeneralizar que a corrupción é parte intrínseca do poder político, por evidente, non só resulta xusto senón tamén conveniente, pois o certo é que dende o alumeamento da Transición a prostitución institucional leva décadas infectando politicamente a hexemonía intercambiable do PP e o PSOE, sen que ambos os dous contaxiados, en tan longo período fixesen o mais mínimo por lograr a súa erradicación, sendo iso unha realidade contrastable, que por se mesma dende a imparcialidade é imposible refutar e  vén a evidenciar que a descomunal carga de decadencia que padece o sistema lastra toda bagaxe política suprimindo validez a calquera ensaio rexenerador, xa que ademais de soar a reacción tardía, no seu caso, os remedios paliativos son mais lentos que os males suscitados.

O feito que a corrupción pasase a ser tamén o síntoma e non só o problema, provocou a coexistencia entre o endémico e o epidémico, de aí non só o seu enraizamento nas engrenaxes da política, senón igualmente a proliferación de casos aflorados nos últimos anos que ademais de suscitar un incremento da alarma social xeraron á vez un estado de indignación xeneralizada, e todo, como consecuencia da permisividade ou conivencia política dunha clase dirixente que cos seus comportamentos deshonestos permitiron a manipulación e alteración dos procedementos administrativos, distraendo así, o uso de recursos públicos en beneficio de intereses privados e dos seus propios, aínda a sabendas que coas súas turbias prácticas estaban a subtraer a calidade de vida e o benestar da cidadanía á par de reducir os niveis de desenvolvemento económico e social.

E cando os indicadores veñen a referendar que a corrupción é expresamente política. e que a súa repercusión afecta aos centros de decisión do poder, por tan negativa influencia, é recomendable que en evitación de transmisión inducida, toda orientación rexeneradora proveña de fontes alleas ao núcleo de contaxio, debendo ser as urnas nun adianto electoral os que por saúde democrática suplan en procedencia o forzado silencio que debe impoñérselle aos afectados órganos de decisión, cuxo alcance en repercusión a tempo presente, alcanza ao PP e PSOE pola súa condición involucrada e implícita en actos de corrupción.

Sendo a erosión do bipartidismo sumada á vertixinosa sucesión de escándalos de corrupción política, factores indicativos de ter chegado ao punto de non retorno, e xustificación abondo no seu caso para deixar sen efecto a actual folla de ruta en materia de rexeneración democrática.

E iso ten de  ser así, á vista do inadecuado protagonismo resolutivo que ostentan os que politicamente aparecen como corruptos ante a opinión pública, por ser tal dicotomía un contrasentido que obriga recondución; e esa non  ten de ser outra que pospoñer a toma de decisión sobre o particular en suxeición ao adianto das eleccións xerais, para unha vez celebradas e realizado o escrutinio  sexan os novos cargos electos con lexitimación renovada, quen afronten coa debida solvencia a elaboración e posta en practica dun novo marco normativo, que logo da expurga e expulsión dos implicados, restitúa á política a confianza perdida, pois suposto contrario a actual estrutura do poder político continuará a súa derruba progresiva.

No hay comentarios:

Publicar un comentario