O EFECTO BOLBORETA

PUBLICADO EN : Diario de Ferrol; Galicia Confidencial; La Opinión; La Región; Faro de Vigo; Atlántico Diario;  Globedia

Só a través dun cambio a xeito do "efecto bolboreta" poderase subverter a actual situación política, e afrontar con iso, cambios radicais na política económica e social que nos conduzan a unha nova realidade de país.

Se aquel PSOE que fose apeado do poder no 2011 deixou ao país sumido nunha crise galopante, tres anos despois un PP alternante no Executivo, que en vésperas electorais postulouse como solución, non só non a foi, senón que superou de sobra o desvarío do seu antecesor ata o extremo de afundirnos no caos.

Esa é a única realidade por mais alardes de crecemento que invoque o presidente Rajoy, quen xa aos seus anos, de ter exercido o seu deber de representación correctamente e non como emisario da armazón financeira, debese saber que a métrica sobre a evolución da economía do Estado, para nada é fiable, cando o seu reflexo atende en exclusiva á bonanza das contas de resultados dos mercados especulativos, mentres que obstaculizando o encontro coa realidade, elúdese como é o caso, todo indicador relativo á mala situación dunha economía real en proceso de afundimento, á situación dun mercado laboral estancado no desemprego e a unha asfixia por estrangulamento que coloca en fase terminal ao estado do benestar.

Por iso ante a evidente adulteración da realidade, á vista dun escenario que non pode ser mais desolador, dende unha visión neutral da situación é obrigado referir, que para nada  pódese outorgar fiabilidade ás afirmacións do Xefe do Executivo ao proclamar que os síntomas de recuperación económica son un triunfo da austeridade, por ser tal afirmación ademais dun disparate, outra das "verdades incertas" da ortodoxia neoliberal, que paradoxalmente, dáse de fociños co feito verídico dunhas previsións mais fiables, que para mal de todos, veñen a indicar o retorno a unha a nova etapa de recesión que inducida pola ausencia de iniciativas de crecemento agudizará o actual colapso a nivel financeiro, económico, e social.

Previsións nada prometedoras que levan camiño de conducirnos a unha gran depresión, de persistir na actual dinámica e seguir concentrando a renda nos petos duns poucos acaparadores a custa do empobrecemento do resto da poboación, máxime se os artífices de acentuar aínda mais a brecha entre ricos e pobres, coinciden en ser os condutores que nos levaron cara ao caos, eses membros do PSOE e PP xornaleiros do capital, que tras tres décadas de opacidade seguen suspendendo en transparencia ao tempo de vivir alleos á realidade e ao sentir maioritario da sociedade.

Antagonismo, que vén a constatar, que no marco da actual conxuntura política, a desorde, nin ten prescrición coherente nin tampouco tratamento predictivo, e todo, porque eses políticos encargados de rexer os destinos do país non están polo labor de modificar a súa conduta, como tampouco, se someter ao obrigado proceso de rehabilitación que a situación require; unha cerrazón que chega ao estado de radicalización cando a presión social insta cambios de políticas, pois ao momento que isto acontece a reacción non se fai esperar, por ser cando as hostes do bipartidismo perden a compostura e mostran a súa mais agresiva hostilidade.

Anomalía normalizada que vén a desencadear o "efecto bolboreta" no contexto dun país que é fiel estampa da "teoría do caos"; un fenómeno que perde a súa proximidade coa imaxinación para formar parte do cálculo de probabilidades, e así indicar que a súa entrada en escena lonxe de producir evolución positiva ao sistema, neste caso, o efecto do aleteo da bolboreta mais que prodigar a estabilidade, virá a sementar o desconcerto e o pánico nas filas políticas do oficialismo dun bipartidismo periclitado nas súas capacidades, ao tempo de propiciar a descomposición do colapsado réxime da Transición, forzando igualmente a caída da envilecida casta dirixente.

Efectos que para mal da estirpe persistida no poder, traerá consigo vertixinosos cambios e aires renovados no  facer político, que devolverán a confianza e a esperanza perdida á cidadanía, mudando á vez, a correlación entre forzas políticas por variación na tendencia electoral.

Indicando ao respecto, que o motivo que propicia o referido cambio de ciclo político por decaemento da opulencia electoral dos que ata agora ostentaron o poder, hai que buscalo na corrupción extensiva que sen dor dos pecados nin propósito de emenda é o reflexo degradante dos seus propios actos, sumando a iso, o feito de ter secuestrada a política ao obxecto de excluíla do interese xeral e poñela a disposición de intereses espurios.

Actitudes que por excedidas, espertaron a réplica cidadá traendo consigo a posta en práctica de duplicidade de "efectos bolboreta", afianzados no fortalecemento da xustiza, a igualdade e a solidariedade, dotados de suficiente enerxía cinética para darlle un xiro diametral á situación e impoñer outro modelo de realidade política, cuxa consecución ten por broche final a mais que anunciada rebelión electoral.