ESTALEIROS EN DECLIVE

PUBLICADO 02/02/2013 EN : Diario de Ferrol; Galicia Confidencial; La Opinión; Faro de Vigo; La Región; Atlántico Diario; Globedia

A decisión de abandonar a execución do dique flotante, contrariamente á versión adúltera que agora se intenta vender, foi unha disposición política tomada en exclusiva polo Partido Popular, co pertinaz empeño de saldar o sector naval da ría ferrolá.

En asuntos políticos, deixarse ensimesmar pola mentira cando se coñece de antemán  a verdade  é unha  actitude  propia de imbéciles, de individuos   de escasas luces ou de marcada tendencia ás profecías. Por iso, entre persoas aparentemente  espertas, resulta incomprensible o seu  ostensible enfado  ao tomar coñecemento  da negativa  do PP en afrontar  a construción do dique flotante para Navantia,  cando antes de facerse público o rexeitamento, tal resolución,  xa era un clamor a voces, e por iso calquera intérprete por neófito que fose  debese traducir anticipadamente este desenlace, pois por extrapolación do  seu proceder rutineiro era un todo evidente que esta organización  política  faría todo o contrario  do ofertado electoralmente.

Por iso é de torpes considerar que o  naval ferrolán tería de ser un  verso solto, cando resultaba  notorio que  as estrofas redactadas  polo   partido conservador  manteñen idéntica secuencia nas súas rimas, dominadas por asonancias tales como  a mentira, o discurso  contraposto ou a omisión  programática. Sendo  exemplo expresivo da súa obra,  poemas tan  hostís   como  a reforma laboral, a destrución empresarial, os recortes en sanidade  e educación, a inxección de diñeiro público na banca privada, a amnistía fiscal    e todo un cúmulo de despropósitos    aos que por ostensible dedución, era visto que estes indolentes,  tentarían  engadir  o desmantelamento definitivo do sector naval.

Non obstante, sendo remisible o feito de ter outorgado confianza aos vaticinios, tema distinto é ter que tragar a posteriori coa autoproclamada inocencia dos cómplices. Con esa evasión que en evitación de fugas de reputación, sistematizan os políticos autonómicos, comarcais e locais do PP, a través dunha burda estratexia, consistente, en aparentar o papel de decepcionadas vítimas, e á vez, intentar confundir á cidadanía aducindo por toda xustificación, a necidade, de facer recaer en Navantia a culpa de tan adversa resolución; torpe manobra dirixida dende o aparato do partido, ao obxecto de saír airoso camuflando toda responsabilidade política.

Claro que tirando de tan absurdo argumento, tamén eu por agnóstico, seguramente sen decatarme, resultarei ser o bispo de Canterbury.

Aquí non caben encíclicas nin epístolas para crédulos, como tampouco alegacións incoherentes, por canto, a decisión de abandonar a execución do dique flotante, contrariamente á versión adúltera que agora se intenta vender, foi unha disposición política tomada en exclusiva polo Partido Popular, co pertinaz empeño de saldar o sector naval da ría ferrolá.

Determinación, que á parte de merecer  unha contundente repulsa, obriga a rescatar  o debate para traer a colación, tanto  a  cuestionada lexitimidade  que acompaña esta posición, como a controvertida autenticidade democrática do acordo desestimatorio.  Por canto  debemos  constatar , que o triunfo electoral do PP creou  ao actual   Executivo  un vínculo de obrigado cumprimento  co sector naval  en razón a senllos compromisos programáticos, como eran, a construción do dique flotante  e  o levantamento do veto. Representando  o abandono  destes contraídos,  unha infamia  que reviste  de nulidade  a expresión outorgado polas  urnas,  feito  que  ao suceder, ademais de consumar unha fraude electoral  adxudica á decisión a condición de afronta    política.

Nun procedemento  escudado  na falsidade  e a  mala praxe, o Partido Popular burlouse desta comarca  ao negar agora   o seu apoio  a unha demanda esencial  para a  continuidade dunha actividade estratéxica e por tanto  vital para  a sustentabilidade económica  e laboral. Nin unha cousa nin a outra, nin  construción do dique, nin levantamento do veto, este foi o veredicto deste tribunal "popular", unha  sentenza  que ten por única meta   suprimir a   continuidade da actividade naval, utilizando a dinámica de baleirar a carteira de contratación  e inducir con iso a  inactividade    que  xustifique  a desaparición do sector. 

Queda visto pois ,  que o PP nunca albergou interese algún por defender o futuro dos estaleiros, só aproveitouse da súa manifesta eventualidade para lograr rendementos electorais; estratexia que contou coa participación dos seus  aliados mediáticos na  temporalidade das campañas electorais, onde Rajoy e Feijoo,  rendibilizaron o resultado deste  deplorable  artificio.

Por iso, a pesar desta planificada adversidade,  a masa social da comarca de Ferrolterra  non se pode dar por vencida, pois non  é época  de distensión; agora mais que nunca é tempo obrigado  para reaccionar ao unísono, utilizando se é necesario a confrontación social para frear esta nova  fase  de demolición, este colofón de destrución masiva que representa  ser  o capítulo final  dunha morte anunciada tres décadas atrás. De non proceder en consecuencia  repetiremos erros pretéritos, co agravante que  esta vez non só seremos as vítimas  senón tamén os  culpables.