FRONTE AO SIMULACRO, 14-N

BLICADO 10/11/2012 EN : Diario de Ferrol; Galicia Confidencial; La Opinión; Faro de Vigo; La Región; Atlántico Diario; Globedia

Como queira  que non haberá recuperación sen creación de emprego, dado que as políticas  do executivo son a antítese  de tal finalidade, pechada toda  vía de dialogo e burlado o dereito constitucional ao traballo, a folga xeral do 14N, é a única  resposta  capaz de forzar  un xiro de temón  que  modifique   esta deriva  que nos conduce a un naufraxio irreversible.

Coma se  de embaixadores de males presaxios tratásese,  a  Comisión Europea acaba de emitir as súas previsións económicas de futuro,  onde  para España o panorama  prognostícase sombrío, pois ademais de prever un  notorio decrecemento, o Executivo europeo despois de  eloxiar a reforma laboral, nun acto de pura contradición recoñecen indirectamente  o seu fracaso operativo, cando apuntan  que a pesar da súa presumible  eficacia o paro continuará a traxectoria ascendente para  marcar un novo record no 2013, cando alcanzará  un índice do 26,6%, é dicir, todo un expoñente da tendencia a seguir  destruíndo emprego.

Terase de engadir, que  o empeoramento non se cingue exclusivamente ao mercado laboral  que en se mesmo xa non sería pouco, senón que excede  en negativo as estimacións máis desfavorables, pois co  agoiro de que o crecemento do PIB manterá o seu signo negativo  mais alá do previsto, á parte de estar  a afianzar  unha  maior deterioración no  ámbito do emprego, por extensión, está a proclamar a restrición do crédito, ou o que é o mesmo, a caída do consumo privado e o investimento. Significando por derivación, un maior  impacto sobre o tecido mercantil, cuxa consecuencia directa se verá reflectida nun  incremento  desbordante dos  peches das actividades  comerciais  e  empresariais

.

Con todo, haberá de agregarse  que  ao correctivo da autoridade comunitaria invalidando as predicións establecidas polo  goberno de Rajoy, de orixe teríase  que interpretar  como  unha descualificación á súa xestión, coma tamén unha desvalorización do seu papel  Executivo. Se ben actualmente a verdadeira deterioración,  é ter de  exercer como   modelo  recorrente de mal  exemplo para a economía mundial, descrédito, que mesmamente foi invocado  en plena campaña electoral americana polo recen  reelixido presidente Obama, quen  despois de airear aos catro ventos  os nosos males, sentenciaba  que había que eludir esta vía para seguir a senda do crecemento..

Pero  ao can fraco todas son pulgas, e se o exposto  non fose prexuízo suficiente para incremento dos nosos males, agora, o resultado mais agre das demenciais políticas aplicadas polo goberno do PP, circulan como cabeceira de actualidade  na mass media internacional.  Así, as portadas  de acreditados  medios informativos  destapan  a cara mais demoledora da nosa  realidade  nacional onde a crise vístese de miseria.

No exterior, a marca España véndese con mercadotecnia xenuína,  faltando   tan só, agregar como pé  de foto o  "España es diferente" doutros tempos, para exportar  ao mundo  a verdadeira realidade, a  duns cidadáns que buscan alimentos  nos colectores de lixo, a de familias desafiuzadas e desaloxadas violentamente  das súas vivendas, a dunhas colas do paro convertidas en apéndices de desesperación, etc.. Ante a veracidade dos  feitos non caben queixas absurdas, pois resulta improcedente  dicir que estas noticias  forman parte dun plan de desestabilización  da economía española, cando todos sabemos  que o seu creador e  redactor xefe reside na Moncloa.

Co fondo deste humillante descrédito e o horizonte dunhas expectativas  nada compracentes, quen  apostamos  pola política de crecemento compartido, en contraposición ás políticas de recortes drásticos  auspiciados polo Goberno, debemos crear a  distinción oportuna para non deixarnos arrastrar polas contradicións, e á hora  de analizar os prognósticos da Comisión, concluír  que son simples  conxecturas cuxa culminación resulta ser un todo aleatorio. Non debendo esquecer  que as teses  económicas  que este organismo   preconiza e defende, atenden en exclusiva  ás directivas  que no marco da Unión  impón a todopoderosa banca alemá a través da  chanceler Merkel.

Por tanto non hai que deixarse confundir  tomando referencia de titulares,  o seu  é adxudicarse unha dose de dioptrías para  descifrar o contido da  letra miúda, e aí, destapar a existencia do simulacro, dunha estratexia convida entre partes. Unha manobra consistente   en acentuar  os desequilibrios  existentes a fin de dar coartada  a Rajoy, para que dispoña  de argumentos de respaldo no  establecemento de novas medidas de recorte,  como de xustificación    para dar prorroga de continuidade  ás medidas temporais de consolidación fiscal como o incremento do IRPF ou a supresión da paga extraordinaria aos funcionarios.

De seguir sometidos a este mandato de teimuda austeridade, de continuar as  políticas do executivo "popular", a aproximación á miserenta economía da posguerra  avecíñase mais preto,  e como  afinidade cos   tempos pretéritos, vaia por diante a mostra   dos 400.000 cidadáns  obrigados a emigrar,   para  atopar no estranxeiro o que  o  goberno de España négalles no seu país. 

Como queira  que non haberá recuperación sen creación de emprego, dado que as políticas  do executivo son a antítese  de tal finalidade, pechada toda  vía de dialogo e burlado o dereito constitucional ao traballo, a folga xeral do 14N, é a única  resposta  capaz de forzar  un xiro de temón  que  modifique   esta deriva  que nos conduce a un naufraxio irreversible.