PEMEX VS. PEMEX

PUBLICADO 20/10/2012 EN : Diario de Ferrol; Galicia Confidencial; La Opinión; Faro de Vigo; La Región; Atlántico Diario; Globedia

É normal que a sociedade da comarca de Ferrolterra néguese a comulgar con rodas de muíño por mais que os oficiantes  da  consagración veñan ataviados con túnica estatal.  

O  controvertido contrato naval que a  mexicana Pemex, parece  manter  con estaleiros galegos, lonxe de afianzar a súa veracidade, cada día que pasa, polos continuos desmentidos e o segredo dunhas   disposicións  que  impiden publicitar a súa certeza, aínda supondo  fiable  o alcance dos seus termos, por esa envolvente  de dogma de fe que rodea o asunto, é normal  que a masa crítica dependente do naval afiáncese na  sucesión  de artificios  e astucias  que caracterizan o histórico do sector,  e en boa lóxica, decidan acollerse ao  escepticismo para  refugar o factor de risco  da  vía crédula.

A actual  chamada á  confianza tras a dinámica do pretexto continuado fai que a certidume perdera forza de validez;  trinta anos de prolongada   deterioración, tres décadas minguando  a potencialidade duns cualificados  estaleiros por indolencia política, orixinan que desapareza a crenza  e que a convicción se cinga  estritamente   ao evidente.

Hai fórmulas sobradas para demostrar a certeza de calquera acordo contractual. Claro que se como resulta ser o caso, existen limitacións ao   mediar  cláusulas secretas que impiden  coñecer   o alcance  do  seu contido, entón tal restrición ademais de negar toda veracidade  probatoria, adxudica ao contrato nula   fiabilidade. Iso é así, a pesar do empeño inútil  de quen politicamente tenta demostrar o contrario  achegando  por todo  referente  a   categoría institucional dos contratantes, extremo que  ademais de pouco serio é un completo disparate, pois que  a petroleira Pemex, sexa controlada polo goberno mexicano, e a española  Navantia sexa dirixida  polo executivo  español, tal condición, para nada engade  rango de solvencia,  mais ben acentúa  o risco por intervención dunha deficiente representación   política.

É normal que a sociedade da comarca de Ferrolterra néguese a comulgar con rodas de muíño por mais que os oficiantes  da  consagración veñan ataviados de túnica estatal,  pois en consideración aos reveses cultivados na articulación de medidas para a recuperación  do sector e os nulos  resultados alcanzados na  reconquista do  mercado naval convencional,  o só feito de pensar que a solución do futuro do sector  depende en exclusiva  da xestión política, é para botarse a tremer.

Por conveniencia, non se debera validar  procedemento algun con Pemex, sen analizar previamente  como contraste de referencia o estrepitoso fracaso cultivado 23 anos atrás, tras a  formalización e xestión  do contrato  internacional establecido  naquel entón  entre o goberno español de Felipe González e o trasalpino de Giulio Andreotti, en cuxo contido  o holding público italiano Efim, comprometía instalar en solos  da factoría Astano cedidos pola súa homónima española INI, unha  planta fabril denominada SIV atlántica  cuxo investimento  afrontaban as arcas publicas  españolas por contía superior ao 75%, dun custo de implantación  sobre valorado.

Tamén naquela ocasión existía unha cláusula de confidencialidade, unha  disposición secreta que curiosamente foi a única parte do contrato que levou a termo no marco dunha estratexia de deseño por parte italiana,  consistente en incrementar a potencialidade da firma de automoción  Fiat por absorción da española Pegaso, planificando esa consecución en coincidente temporalidade coa renuncia a afrontar a obrigación contractual de maior calado, deixando así  sen efecto a construción da fábrica de vidro. 

Todo iso co agravante engadido  que supuxo o investimento  de reordenación das instalacións da factoría, e a formación en Venecia  duns recolocados que nunca o serían, é dicir, as consecuencias resultantes de cando uns indocumentados  métense a executivos.

O presidente electo Peña Nieto na súa recente visita  ao noso país dixo que o acordo para construír buques-hoteis era  de "ganar-ganar"; expresión xenuína do visitante  cuxo encaixe é utilizado por aquelas latitudes cando alguén se refire  a negociacións nas que se persegue o mutuo beneficio, e de orixe esta contrapartida  de equivalencia é coincidente co fin previsto, pois tense de explicar,    que as  unidades navais que se barallan construír  nos  estaleiros galegos é o achegue de reciprocidade dunha operación de gran escala cuxa finalidade é desenvolver os xacementos en augas profundas do Golfo de México.

A  envergadura deste proxecto excede no tecnolóxico e no financeiro a capacidade da paraestatal mexicana, para iso Pemex require asociarse con outras empresas petroleiras; conxuntura aproveitada pola española Repsol para afianzar  o seu status preferente, sendo evidente pois, que a construción  das   unidades navais en colación, está ganduxado coa entrada  de iniciativa privada  española en Pemex, obxectivo  que por obviedade  xurídica é  inviable en tanto non se modifique a Constitución do país azteca que impide toda participación  foránea. 

Por tanto nada hai que discutir  sobre un contrato inexistente, no entanto, si debemos  envorcarnos colectivamente en  lograr que o actual protocolo tome corpo de documento contractual  revestido de plenas  garantías.