OS FEIRANTES DO VOTO

PUBLICADO 08/09/2012 EN : Diario de Ferrol; Galicia Confidencial; La Opinión; Faro de Vigo; La Región; Atlántico Diario; Globedia

Os electores teñen  de saber diagnosticar, deben  tomar conciencia concluínte  dando por certo que  actualmente  a política  é a matriz  causante  da crise,  e por iso a primeira das medidas a tomar pasa pola súa rexeneración. Remedio que  debe  ter  por únicos  lexisladores aos cidadáns e por foro resolutivo as urnas.

Quen perderon  o fervor pola  política como consecuencia do pesadelo  que xera  o vergoñento comportamento da maioría  dos profesionais do gremio, é xustificable que non manifesten o mínimo respeto polas mensaxes  electorais sen que tal actitude  admita reproche algún,  pois  un  candidato non pode  aspirar a que o elector  respete ha quen deixou de respetarlle, a quen instalado na mentira e o engano   incumpre repetidamente as súas promesas ao só obxecto  de alcanzar o seu escano, para logo,  xa axustado nese cume, alardear de lexitimidade de investidura. Non se deben silenciar comportamentos impropios, máximo cando os seus autores ostentan credencial e teñen rango de señorías; esa severidade ten   de ser  clave para  dignificar   a función política e evitar con iso que as institucións sexan confundidas con bordeis. 

A deterioración democrática  que vive o país é estremecedora, sendo evidente que  os  dereitos constitucionais que debesen  obrigar a función política  para cos cidadáns  quedouse nun referente  testemuñal,  en papel mollado ao que ironicamente  aplicamos  secador  no  transcurso  desa  comedia protocolaria que celebramos cada mes de decembro.

E así, mentres   a través dunha reforma express obrígase que o pago da débeda tome corpo de "prioridade  absoluta" para todas as Administracións, en balanza contraria, mínase  a  Carta Magna, devaluando  contidos esenciais, minguando  principios reitores,   como o dereito á saúde, ao traballo  ou a unha vivenda digna.

Alteracións de complexas consecuencias  que a pesar da súa prexudicial influencia,  son   realizadas     no marco  dun  exercicio político onde  a  vaidade  e a  arrogancia  dos  gobernantes,  deixou en suspenso   o obrigado  acceso  á participación cidadá, relegando con iso  a plano  accesorio  o liderado democrático.

Estratexicamente,  é neste escenario de quebranto  cando se convocan ou anticipan eleccións por aquilo de non acumular maior lastre   e non aventurarse  ao naufraxio que provocaría  navegar en limitado    calado electoral, e  é nesa  tesitura, onde os concorrentes que ostentan o poder escapan de establecer  unhas regras de xogo limpo, preferindo prorrogar as súas  apostas   pola  incerteza  que facilita o engano. Regra apropiada para   falsificar  a percepción da realidade e alcanzar con iso  os réditos electorais  suficientes, para logo, utilizalos en interese oposto á vontade  dos seus  outorgantes.

Lonxe de tolerancia e  permisividade, o elector debese mostrar a súa réplica contundente castigando nas urnas  a quen non reparan  en utilizar  os baixos fondos políticos como norma de conduta, a quen se axudan de publicidade enganosa para alcanzar as súas aspiracións mais indecentes, a quen en resumo, cativan tendencias prometendo  o que saben de antemán que incumprirán.

Os electores teñen  de saber diagnosticar, deben  tomar conciencia concluínte,  dando por certo que  actualmente,  a política  é a matriz  causante  da crise,  e por iso a primeira das medidas a tomar, pasa pola súa rexeneración. Remedio que debe  ter  por únicos  lexisladores aos cidadáns e por foro resolutivo as urnas.

O estado de deterioración  crecente e   a insolvencia de representación institucional, forza a participación  activa  da base social na articulación  de decisións  alternativas,   para evitar que sigan prodigándose  receitas políticas por quen antepoñen os beneficios individuais sobre  os dereitos sociais. Non se pode asumir a doutrina da negación,  nin  tampouco  seguir as proclamas  de quen se erixen en predicadores do evanxeo dos mercados financeiros.

Por iso, é un contrasenso que se lle outorgue  confianza de representación a quen non dispón de autoridade  moral para iso, aos  incapaces de dignificar  a función política  en correspondencia ao mandato dos seus electores. Non é de recibo apoiar aos artífices de cernar os  dereitos elementais aos sectores mais  populares, negando o establecemento dunha reforma fiscal onde o sostemento de gastos públicos sexa soportado en contribución á capacidade económica, e en consecuencia,  grave  maior esforzo aos sectores mais podentes.

Porque somos maioría, tampouco podemos asumir que nos represente un  poder político que coa súa pasividade  dean refuxio á elite financeira, non   combatendo   os desmáns propiciados desde os paraísos  fiscais, negando    a implantación dunha  taxa ás transaccións  internacionais,  rexeitando   a aplicación dun IVE sobre produto de luxo  nin admitindo  que as sociedades de capital variable (SICAV). entren a tributar acorde á súa capacidade económica.

Xa que logo, non podemos deixarnos enredar polos feirantes  do voto, polos axentes do neoliberalismo fundamentalistas que cos seus actos demostran estar no bando oposto, dispostos  se cadra  a dinamitar os cimentos do Estado democrático.

O cambio necesario é posible, a decisión está nas túas mans.