BENEFICIO DE INVENTARIO

PUBLICADO 07/07/2012 EN : Diario de Ferrol; Galicia Confidencial; La Opinión; Faro de Vigo; La Región; Atlántico Diario; Globedia

Noso sistema  político sofre   unha metamorfose  dexenerativa sen precedentes, proba diso,  é a anacrónica  convivencia, entre unha sociedade de arraigados  hábitos democráticos,  e uns ineptos representantes,  fanáticos  pola  instauración de prácticas totalitarias.

Si democrático non foi  que o goberno nazi  despois de ser elixido nas urnas tomase determinacións contrarias á razón do seu triunfo, establecendo  un sistema policial para eliminar desde o poder  todo indicio de democracia. Tampouco é democrático, que o PP amparado  nos  resultados electorais alcanzados, unha vez instalado no goberno, decline de todo aquilo que electoralmente  comprometera  manter, apostando pola  defensa do  inverso.

Todas as comparacións son  infames, pero cando temos  de tirar  da Alemaña do Terceiro  Reich,  para localizar   contrastes de  semellanza,  mal asunto, pois tal circunstancia  só  pode  indicar que o actual panorama político mantén  relación de comportamento  cos sucesos  que deron pé ao  peor ciclo dos  anais da historia europea. 

Con todo, o  mais grave  desta concorrencia, é que no seu implícito cuéstionase a propia esencia do Estado de Dereito, suceso que  ocorre  cando a través da fraude,   destínase  o capital electoral cultivado,  para a consecución  de fins políticos distintos aos que validaron a razón  do seu outorgamento.

Tan grave apropiación  é factor determinante  para sentenciar sen paliativos, que  actualmente,  o feito de mediar o sufraxio universal como canle  de acceso ao exercicio político,  non presupón  para nada, que tal figura,  sexa o aval que garanta a  fortaleza democrática.

O noso sistema  político sofre   unha metamorfose  dexenerativa sen precedentes, proba diso,  é a anacrónica  convivencia, entre unha sociedade de arraigados  hábitos democráticos,  e uns ineptos representantes,  fanáticos  pola  instauración de prácticas totalitarias.

Se toda  democracia debe sustentar a súa orixe na  igualdade de condicións, e ese principio non é acatado  por quen atribúense o poder de representación. ¿Que sentido ten a soberanía popular?,  cando o bipartidismo político alternativo antepón as esixencias dos mercados sobre o  cumprimento do seu contraído  electoral.

Por mais ritual de confrontación parlamentaria que se estableza para xúbilo de seducidos  acólitos , a sociedade civil non debese descoñecer que actualmente o sistema democrático ten unha  ferida letal,  motivada pola diminución de lexitimidade que provoca  o incremento exponencial das desigualdades. Así, mentres se pronuncia a translación   de amplos sectores da poboación cara ao abismo da marxinación,  os referentes  políticos,  sen complexo,   protexen  como dereitos os  privilexios  que auto adxudicanse pola  condición  do seu status.

E claro deses lodos veñen  estes bulleirais, e así ocorre,  que cando o político de quenda abandona a súa actividade como  tal, desde a súa singular interpretación democrática, atribúese o dereito de prórroga  das  súas equívocas prerrogativas, é dicir, faino consciente  de seguir    dispondo de patente  de corso, para manter  a súa  influencia  e continuar  dando renda solta á satisfacción   das súas ambicións, xa sexa como conselleiros  de empresas enerxéticas tirando do réxime tarifario para o seu lucro, ou metidos a banqueiros para  acabar a súa xestión coa quebra e o saqueo das entidades.

Esta é a  democracia do eu impoño, onde se prodiga a  impunidade como  a peor das inxustizas. Neste ámbito, o  delito  non ten culpables, aquí nun exercicio de despropósito os encargados de evitar as arbitrariedades manteñen conivencia  cos suxeitos causantes,  e a pesar da contundencia dos feitos e  a magnitude do prexuízo xerado, os partidos políticos  de pertenza  non reparan en proclamar a  inocencia  dos seus afíns. 

Estas desatinadas actitudes veñen  precedidas dun rexeitamento á investigación política dos feitos ou á limitación do seu alcance inspector,  pola maioría  do arco parlamentario, que nun exercicio de "democracia orgánica",  tentaron  impedir a transparencia que demandaba a gravidade do actuado.

Intento frustrado pola Xustiza, quen indirectamente,  retirou a camuflaxe política ao admitir a trámite a querela interposta contra ex conselleiros de Bankia, destapando con elo a verdadeira clave do ocultismo,  que non era outra,  que pór ao descuberto a implicación política de destacados membros  do PP, PSOE, EU, como asemade dos sindicatos  CCOO e UGT, pola súa activa colaboración  nunha fraude con graves repercusións  para o país e os seus cidadáns.. 

Á vista de tan noxento  escándalo, deixando a salvo a manida presunción de inocencia, a quen alternativamente lles corresponda tomar herdanza desta democracia,  é condición "sine qua non",  que o fagan, acolléndose  a beneficio de inventario.