DESACOUGO E TRISTURA

PUBLICADO Diario de Ferrol; sabado, 19   de marzo  del 2011

In memoriam -  Manuel Galdo Allegue

Desde seu nacemento na Pallota de Perlío, pasou un longo período de 93 anos, é dicir, toda unha dilatada vida. Tivera unha infancia modelada polas limitacións materiais  propias das carencias dos anos 20, compartindo xogos e inocentes trasnadas cun irmán  maior  quen accidentalmente non superando a nenez ausentárase  a temperá idade da súa compañía; aínda que  os seus pais tiñan casado a idade tardía, non lle regatearon afectividade, ao contrario, como accidental fillo  único dedicáronlle integras  atencións, maiormente súa nai, por canto seu pai deixáralle orfo cando contaba só con dez anos.

Súa estrea á adolescencia marcou traumaticamente seu futuro, xa que  nunca asumiu inaugurar ese período, cambiando o seo materno por un mosquetón na  fronte de Teruel, participando nunha confrontación bélica deslavazada,  onde lle encomendaron un exercicio de morte e destrución,  que resultaba ser, a antítese  do seu carácter dialogante e pacífico, co agravante  que mentres permanecía como recruta forzoso nesa avanzada belixerante,  os milicianos locais poñían seu empeño en subtraerlle o patrimonio á súa nai indefensa.

A participación obrigada naquela contenda atroz xeroulle  un pesadume  perenne, e as actitudes de rapiña dos fascistas lugareños,  alimentaron súa aversión contra o fratricida alzamento  nacional,  que sumado aos  excesos e desenfreos do réxime, proxectaron  na súa persoa  unha conciencia crítica e opositora.

Consecuente coa súa integridade conxénita e un arraigado carácter indómito, non tomou partida das vantaxes que o sistema reservaba aos acólitos  combatentes que lograran o  triunfo naquela  infame guerra civil, mantendo tácitamente  unha discrepancia silenciosa cara á triunfal ditadura. 

Por iso, as miserias da posguerra comeunas de cheo coas desvantaxes de calquera  outro perdedor,  e así, xa casado coa que foi  a súa compañeira de sempre lograba sobrevivir  cun salario  de escaseza, cargando barcazas de area ao fondo da ría. Ingratos e longos anos aqueles, para quen con risco da súa vida e contrariedade dos seus principios,  arrincaran  da súa casa para defender  a patria  baixo as  ordes autoritarias duns  golpistas iracundos

Pero por se  as adversidades belicosas que acuñaron  súa mocidade non  fosen dabondo, a desgraza  deparáballe  un novo castigo, e cando o 22 de Xuño de 1943 estoura a polvoreira de Caranza,  o embrión da súa primoxénita  viuse prexudicado consecuencia do pánico e angustia da súa esposa embarazada. Aquela criatura nacería  fráxil como o cristal, e por tanto,  a esa filla habería de dedicarlle sobre maneira, unha afectividade e tenrura excepcional,   uns coidados especiais; dolorosa  circunstancia que impuxo ao  seu futuro constante dedicación e permanente dependencia.

 A pesar de todos os contratempos, marcouse así mesmo seu propio método  de superación continua, caracterizado, por non deixarse vencer polos infortunios, aplicándose como antídoto, unha  disciplina vitalista e unha perseveranza encomiable.

 Pero con todo o  cúmulo de quebrantos, na súa idade adulta  mantivo un enérxico  espírito reivindicativo e  contestatario, e naquela mancada década dos anos 40, cando a crueza do réxime franquista impuña submisión, en réplica   á percepción duns salarios de fame,  non dubidou encabezar  como traballador da factoría Astano, a primeira folga de brazos caídos, que deu por resultado, a creación do economato de produtos básicos a prezos coherentes

Era unha persoa con ideais arraigados,  pero  sen militancia nin vinculación política determina,  aínda que, adoitaba exteriorizar  unha tendencia  a prol do que el autodefinía como socialismo esencial diverxente, unha  descrición cardinal para marcar o distingo con quen utiliza a doutrina socialista como cobertura de comenencias,  amparo  de excesos e especulación de prevendas.

A inquietude  polo coñecemento  e a cualificación, o empeño polo saber foi lema e obxectivo permanente na súa vida, e así,   era capaz de traer  a colación  aos  clásicos gregos, transmitir explicacións de agricultura, instalar un aparello de radio, tallar un busto como moldear  un ornamento en cobre.   Desde súa modestia exemplarizante,  ocultaba un virtuosismo palpable e consistente que mantiña  súas tendencias e satisfacía súa sinxeleza. 

Durante súa longa vida fíxose acompañar  por un carácter infatigable, probada grandeza  de valores, conduta   intachable  e manifesta  integridade.

Foise un ser exemplar, aquel home que sendo miúdo tiña a talla humana dun xigante. Aos seus descendentes  quédanos a tristeza que deixa  o vacio da súa ausencia, pero tamén,  a pervivencia  inesquecible  de ter disfrutado  da súa excelente  compañía.