Dar apariencia de autenticidade á separación de poderes e á independencia do poder xudicial, resulta un completo desvarío, especialmente, cando na designación do Consello Xeral do Poder Xudicial os xuíces elixidos son apareados politicamente como conservadores ou progresistas.
Interpretado o contido tal cal consta na súa redacción, non parece ofrecer dúbida algunha a súa finalidade e labores con respecto a a formulación da separación de poderes, que posibilite que cada un dos tres poderes do Estado (executivo, lexislativo e xudicial) dispoña da necesaria independencia para poder garantir o control dos uns polos outros, de tal xeito, que imparcialmente o poder xudicial sen ataduras políticas, chegado o caso, poida defender á cidadanía fronte as arbitrariedades dos seus gobernantes.
Pero o que aquí está a ocorrer difire nos substancial de tal interpretación, pois como vén sendo usual os escasos aspectos positivos que os lexisladores constituíntes incorporaron á Carta Magna do 78, ao primeiro de vez foron modificados politicamente cara á peor das súas versións , e así, cando para garantir a independencia do órgano de autogoberno interno do Poder Xudicial establecíase no seu implícito que dos vinte vocais a elixir para a súa conformación tan só oito xuristas de recoñecido prestixio serían seleccionados en iguais partes polo Congreso e o Senado; mentres blindaba toda interferencia política sobre o nomeamento dos doce xuíces restantes.
Aínda así, a pesar que a primeira Lei Orgánica do Poder Xudicial da etapa constitucional, establecía que os membros da cota restante, é dicir - os doce vocais xuíces- serían elixidos por todos os Maxistrados e Xuíces que se atopasen en servizo activo, mediante voto persoal, igual, directo e segredo, e por tanto sen intervención dun só político, o certo foi que a aplicación de tal modalidade tivo un curto percorrido, pois aínda sendo expresión xenuína dun auténtico Estado de Dereito tal aplicación non durou máis de cinco anos, e todo porque o carácter totalitario da maioría dos nosos políticos nunca puido soportar a función dun poder xudicial independente nin o imperio da lei aplicada nos seus xustos termos.
Iso foi o que motivou que o órgano de goberno da Xudicatura vise alterada a elección dos vogais xudiciais a través dos xuíces, por un sistema de elección parlamentaria en consonancia coa reforma da lei orgánica de referencia levada a termino polo PSOE en 1985. O que supuxo un asalto político ao poder xudicial coa finalidade de poder interferir de cheo na súa estrutura, mediante a designación dos vogais que puidesen resultar afíns, e así controlar o órgano de goberno do estamento xudicial, os nomeamentos xudiciais e as competencias relativas á responsabilidade disciplinaria e estatuto profesional de Xuíces e Maxistrados, ata o extremo que o entón Vicepresidente Alfonso Guerra, proclamou aquilo de “ Montesquieu morreu”, en clara alusión á inexistencia real de separación dos tres poderes en España.
A pesar da súa incoherencia, o Tribunal Constitucional validou vía sentencia o contido da referida reforma establecendo como excepción matices restritivos sobre intercambio de cotas partidistas e repartición de vogalías xudiciais entre os distintos partidos políticos; salvagarda que en absoluto foi tida en conta como evidencia o feito que desde a súa entrada en vigor a composición dos sucesivos Consellos do Poder Xudicial, a designación política dos seus membros estivo baseada no mercadeo de cotas partidistas en aberta transgresión cos preceptos da propia Constitución, unha actitude que delata o nulo respecto pola mesma dunha clase política de dubidoso talante democrático; sendo cómplices de tal ignominia pola súa probada implicación as formacións políticas PP, PSOE, PNV, CIU, e EU.e contra todo prognóstico PODEMOS que viña a cambiar as cousas pero que ao final tamén se sumou ao "pasteleo".
Por iso é polo que tras trinta e seis anos de mangoneo e desvarío político, teñamos a España á cola da Unión en independencia xudicial, co agravante de desatender de forma reiterada as indicacións do Consello de Europa sobre a obrigada corrección de condutas para que calquera reforma da Xustiza acoutase a intromisión política e favorecese o cumprimento do Estado de Dereito. ao resultar obvio que por salvagarda das garantías democráticas o seu Parlamento e o Poder Executivo non deben participar a efecto algún no proceso de selección do órgano de goberno dos xuíces.
Interferencia que raia na obscenidad cando os que se confiren atribucións para a elección do órgano de goberno do Poder Xudicial son uns partidos políticos implicados na corrupción ata as cellas; xustificación máis que sobrada para esixir a recondución a orixe da situación deixando sen efecto as actuais normas de aplicación e transferindo o labor electivo da totalidade dos membros do órgano colexiado aos propios xuíces e maxistrados.
Quen se proclaman constitucionalistas deben proceder en consecuencia facendo prevalecer o espírito do artigo 122.3 da CE. sobre calquera outra tentación,de tal maneira que os vogais de procedencia xudicial sexan elixidos directamente polos xuíces e maxistrados como única maneira de fortalecer a autonomía e a independencia CGPX, pois sabido é que a intromisión política nos seus mecanismos de elección fai que se contaxie e desprestixie a xudicatura; sendo recomendable en evitación da súa desvalorización que na elección dos membros xudiciais non participe o poder político.
Mentres tal esixencia non se faga efectiva, téñase por seguro que non cesará a deterioración da xustiza
No hay comentarios:
Publicar un comentario