PUBLICADO EN : Galicia Confidencial; La Opinión; Globedia
O deixamento político por Navantia Fene, faise aínda máis notorio ao comprobar como os partidos que en véspera electoral proclámanse valedores do estaleiro, son os mesmos que se inhibiron diante a servidume que a traza da Rolda Oeste induciu no seu espazo funcional.
En Fene e o seu hinterland cada vez que se aveciñan novos comicios vémonos irrompidos polo frenético interese que mostran os grupos políticos en articular solucións de futuro para o sector naval; pero o chocante é que tras 35 anos repetindo idéntico simulacro non se percibe reactivación respecto diso, máis ben ao contrario, acentúase a deterioración.
Polo menos iso é o que vén indicar a situación do estaleiro de Fene, que leva unha infinidade de anos sen que as súas bancadas soporten quilla algunha e cunha carteira de pedidos a cero de contratación no que ao naval refírese.
Considerando a circunstancias extremas que padece a factoría, cunha ocupación en proceso de extinción e sen expectativas de futuro, todo orienta a pensar que á marxe de imposturas, non existe nin vontade política, nin interese algún en rescatar a actividade da factoría ao mercado de contratación naval convencional como única alternativa viable para frear o incerto futuro do sector de persistir a actual tesitura.
A aparente preocupación polo estaleiro que ante os comicios tentan vendernos os membros da clase política non pasa de ser unha parodia, pois a decisión de dilapidar o sector foi parte do Decreto de Reconversión Naval que se tentou xustificar aducindo a dramática situación do sector en España, cando a verdadeira realidade non era outra, que a aceptación en cuberto das condicións de inferioridade impostas polos membros do club europeo á nosa industria naval no transcurso da negociación de adhesión do país á Comunidade Europea, ao só obxecto de suprimir a competencia española en vantaxe e defensa das súas propias factorías navais.
A firma daquel "tratado de subordinación" cuxo acta foi referendada o 12 de xuño de 1985, foi o principio do fin do sector naval; pois aínda cando os seus paladíns defendían que a culminación dos axustes previstos era a táboa de salvación do gremio e a garantía de sobrevivencia no ámbito da competencia internacional, o certo foi que aqueles prognósticos tiveron a máis contundente réplica na situación que desde entón vive o estaleiro de Fene.
É por iso que xulgando o facer político que nos conduciu a tan negativo balance, evidénciase que no contexto de tan dilatado periplo, os grupos políticos (PP - PSOE) alternantes no poder executivo, lonxe de defender a relevancia estratéxica do sector naval xenuíno diante as institucións comunitarias, tragaron coas súas imposicións aínda sendo de todo punto inaceptables.
A negativa da representación política a forzar a flexibilización das lesivas directivas de acompañamento, fixo que a Comisión Europea máis que sensibilizarse coa situación mantivese por única finalidade restrinxir á mínima expresión a capacidade produtiva do sector naval español, impedindo con iso o cambio necesario, para que o sector recuperase o espazo vital perdido e puidese así competir en pé de igualdade no mercado mundial da construción naval.
Pero se iso non fose impedimento dabondo, a despreocupación política polo futuro do estaleiro de Fene agrávase en maior medida por unha decisión anacrónica que afecta no substancial ao marco territorial da factoría, sen reacción nin obxección algunha deses partidos que resucitan do seu letargo en vésperas das eleccións para erixirse en defensores do naval pero que coa súa tácita complicidade demostran non decatarse do que está a ocorrer.
Cando a Xunta de Galicia dá luz verde ao Plan Sectorial dá Rede Viaria comarcal da Axencia Galega de Infraestruturas, no seu contido concreta o trazado da Rolda Oeste do Concello de Fene; cuxos 900 metros iniciais discorren polo interior do estaleiro, e cuxa execución reportará valor engadido ao mesmo ao quedar favorecido o seu emprazamento cunha conexión directa coa AP-9 (Autoestrada do Atlántico ); un efectivo nexo de comunicación que virá incrementar as potencialidades deste enclave industrial.
Pero non todas son vantaxes, pois máis aló do propio ancho da traza viaria, establécese unha zona de servidume cuxa repercusión espacial no ámbito do estaleiro alcanza os 135000 m2, deixando fóra de ordenación instalacións e edificios existentes, á vez de limitar futuros aproveitamentos urbanísticos de actuais zonas ociosas.
Unha desmedida afección que por operativa funcional e necesidades expansivas da factoría, debeu ser restrinxida en influencia acorde a formulacións integradoras e de maior coherencia espacial.
Pois a diminución dun 14% na utilidade do solo industrial do recinto fabril por afectar a ámbitos funcionais vitais para o desenvolvemento da actividade, impiden manter a súa función dinamizadora e con iso a condición de enclave industrial de referencia, pero tal circunstancia non parece preocupar o máis mínimo a quen non desaproveita a oportunidade dos comicios para camuflar a súa indolencia como unha activo electoral.
Ao fío do exposto, está a situación como para confiar electoralmente neles !
No hay comentarios:
Publicar un comentario