PUBLICADO EN : Galicia Confidencial; La Opinión; La Región; Faro de Vigo; Atlántico Diario; Globedia
Tras a aparencia democrática das primarias subxace outra realidade contraposta, tal é o control do aparello do partido e a purga de disidentes, sen sopesar
prexuízos que a conflitividade desatada inducirá nos resultados electorais
O enredado ambiente, o permanente estado de perturbación e o desnorte persistido da clase política, máis que favorecer un cambio en positivo en utilidade do futuro do país, fai que a súa inercia propicie que o estancamento se faga dono da situación, e cando isto ocorre, os políticos deixan de estar á altura da circunstancias, para ser o liderado dos mediocres o que marca a pauta, xerando con iso unha situación carencial que obstaculiza a implantación de alternativas de solución e propicia a desvalorización na calidade democrática
O alarmante desta deterioración, é que xorde cando a totalidade das formacións políticas que conforman o arco parlamentario fan gala de democracia interna que xustifican alardeando de utilizar as primarias, esa palabra cargada de connotacións positivas, sinónima de dar a oportunidade á súa militancia na elección dos seus dirixentes, cargos de representación e participar na determinación da liña política como demais decisións do partido.
Iso así exposto resulta ideal, pero esquecémonos que os partidos políticos son estruturas piramidales, nas que o líder ostenta, plenas atribucións e o supremo poder, e tal circunstancia induce por uniformidade xerárquica a que as organizacións saian mais divididas tras celebración do ciclo de primarias, pois tras o mesmo imponse a disciplina prusiana onde os cadros pechan filas en torno ao líder, facendo proliferar a mediocres e oportunistas e complicando a mecánica participativa interna de quen resultaron derrotados no proceso, desde o oficialismo resultante máis que como compañeiros de proxecto sexan tratados con fustrigación.
Pero a máis de incrementar o enfrontamento no seo da organización, desde o punto e hora que a consecución de apoios ás candidaturas atende a divisións dentro da mesma , nada garante que o vencedor dunhas eleccións de réxime interno como as primarias sexa o aspirante máis adecuado para granxearse o voto da cidadanía nuns comicios de rango institucional. Chegado a este extremo, resultaría que a pesar dos malos resultados que puidesen depararlle as urnas a súa continuidade mais que cuestionada estaría garantida pola blindaxe que lle reporta a súa condición de líder da organización e o factor engadido da dilución da responsabilidade política, que por iso das primarias recaería nun ente etéreo chamado militancia.
Se ata a implantación desta fórmula, a totalidade dos candidatos aos comicios eran cooptados pola cúpula do seu partido co descrédito que á calidade democrática representaba aquela modalidade que impedía toda posibilidade de renovar as elites políticas, a utilización alternativa do sistema de primarias non variou no substancial a situación, pois mais alá dun extraordinario éxito propagandístico, a súa aplicación foi unha medida que ao non existir nos partidos mecanismos de fiscalización dos candidatos, desatou loitas de poder no seo dos mesmos que en nada veu favorecer á democracia nin á rexeneración política
Na maioría dos casos, tras a aparencia dese referente democrático que supostamente ten por finalidade favorecer a emerxencia de líderes e novos cadros, subxace outra realidade oposta , tal é impoñer desde a cúpula dominante un modelo de primarias que facilite o control do aparello do partido, anulando para a súa consecución a pluralidade diverxente e chegando ao extremo de agudizar a confrontación entre faccións sen avaliar as consecuencias derivadas, cuxa dimensión e impacto poden ter un efecto demoledor para o partido, pois o electorado é dado a castigar nas urnas a aqueles partidos sumidos en conflitividade, loitas internas e escisións
Tal desvarío obedece á baixa calidade democrática dos partidos políticos no seu funcionamento interno, cuxa repercusión ademais de obstaculizar a renovación das súas políticas e ideas, impídelle á oposición interna aportar alternativas, pois contrariamente ás aparencias, o certo é que os partidos políticos intrínsecamente non son xenuinamente democráticos por canto o autoritarismo é práctica xeneralizada.
Extravío que non só afecta en exclusiva aos partidos tradicionais, senón tamén os que dicían vir cambiar as cousas.
Democracia restrinxida que é necesario reverter para que a operativa dos partidos políticos cambie de rumbo, e como instrumentos de representación cumpran a súa verdadeira finalidade
É por iso que sen levar a termo un proceso de rexeneración e democratización interna das formacións políticas como paso previo á celebración das súas primarias, o resultado alcanzado virá revestido de insolvencia e ilexitimidade
No hay comentarios:
Publicar un comentario