Arxentina chora en por si

PUBLICADO EN :  Galicia Confidencial; La Opinión; La Región; Faro de Vigo; Atlántico Diario; Globedia

As Pemes galegas con nicho de mercado en Arxentina, sofren en partida dobre os perniciosos efectos que xera na súa actividade a uniformidade neoliberal que rexe a dinámica política do país de orixe e destino

Macri e Rajoy

A xulgar polos acontecementos, a odisea neoliberal do Presidente M. Macri, ocasionará un negativo impacto na economía galega, desde o punto e hora que Arxentina é o segundo maior mercado latinoamericano para un amplo sector empresarial da nosa comunidade, cuxa relevante cifra de negocio verase afectada negativamente polo impacto que xerará a intervención do Fondo Monetario Internacional (FMI), ese organismo de ingratos recordos, pois a súa nova entrada en escena fai que a pantasma do " corralito" volva á mente da maioría dos arxentinos, os mesmos que tres quinquenios atrás sufriron as drásticas consecuencias dos seus efectos. 

É por iso que nun momento en que un significativo número de empresas galegas apostan con forza polo país patagónico cunha cota de negocio que supera con fartura os 200 millóns, a nova intervención do FMI, 12 anos despois de ser expulsado do país traerá consecuencias demoledoras que obviamente afectarán nos substancial ao balance comercial da economía de Galicia, pois tirando do manual utilizado por este Fondo prestamista na anterior ocasión, é fácil deducir que as consecuencias derivadas da intervención en rescate afectarán á economía do país latinoamericano de tal modo que a súa repercusión traerá consigo unha nova e prolongada recesión.

Para facernos composición de lugar non podemos obviar que o presidente Mauricio Macri enxeñeiro de profesión, é un acérrimo prosélito do neoliberalismo vinculado economicamente ao sector empresarial e que o seu gabinete está conformado maiormente por executivos procedentes de empresas multinacionais, non debendo sorprender por tanto a traxectoria do seu Goberno desde a súa constitución en decembro do 2015, por canto, as medidas tomadas desde entón están directamente relacionadas co seu propio perfil ideolóxico.

Por vez primeira na historia do país austral a dereita oligárquica como un partido político constituído para a ocasión accedeu ao poder a través das urnas; un triunfo logrado mediante unha excelente campaña de márketing político, co auxilio dos medios de comunicación hexemónicos e a ocultación da posterior aplicación do receitario neoliberal.

Naquelas eleccións Macri como candidato xogou a súa baza electoral sabendo de antemán o rexeitamento que a sociedade civil sentía cara ao neoliberalismo en razón aos avatares do 2001, cando a súa implantación forzada logo dun convulsionado proceso de axuste e de represión das mobilizacións sociais, foi o desencadenamento da que logo veu denominarse “marea rosada latinoamericana”.

É dicir, a orixe do xiro dado por varios gobernos latinoamericanos, cara a políticas públicas e sociais opostas á orientación neoliberal que caracterizou, en xeral, ao continente nas décadas previas.

De aí que o candidato durante a campaña para sortear ese escollo despregase todo un conxunto de mentiras e falacias, reclamando o voto da cidadanía por medio de promesas, que logo do triunfo encargouse de incumprir de maneira sistemática, conformando con iso unha verdadeira estafa electoral.

É por iso que insistir en utilizar o neoliberalismo como fórmula de solución cando a súa anterior aplicación foi a causa da peor crise financeira e social do último medio século no país austral, é cando menos un despropósito; pero se agora na súa nova versión hai quen sostén que basta con desprazar ás prácticas populistas para que comece o progreso económico coma se o desenvolvemento pasase a depender das volátiles emocións dos investidores, entón o desvarío está servido.

 O que está a ocorrer actualmente en Arxentina coas políticas de Macri, é a exacta reprodución do que vén sucedendo en España desde que Rajoy tomou as rendas do Goberno, coa diferenza temporal de sete anos de calendario, pero con idéntico labor político; que non é outro que favorecer os negocios dos donos do diñeiro e facilitar as dinámicas especulativas; deixando de lado as máis elementais preocupacións polo benestar social como así pon de manifesto o aumento abruto da pobreza.

Vargas Llosa e Aznar

En ambos os países non se fala de desenvolvemento, nin tampouco de crecemento, que si de negocios despegados do mundo da produción, pois en realidade a verdadeira finalidade das políticas neoliberais é aumentar os beneficios de rendas altas a través de medidas de distinta índole, usando a metafísica neoliberal para facernos crer que tales medidas benefíciannos a todos a pesar de que a realidade indica xusto o contrario.

E cando se demostra o alcance do seu fracaso son os seus precursores os que nun exercicio de negación  tentan xustificar o mesmo aducindo non ter empregado  a intensidade de aplicación que a situación requiría

O neoliberalismo que atrapou ao mundo entre as súas garras, non só causou graves prexuízos á estabilidade democrática e suprimido todo pegada de benestar, senón que os seus demoledores efectos causaron igualmente a devastación do tecido produtivo de menor escala e de maior potencialidade na xeración de emprego, sendo por iso que mentres a súa vixencia permaneza o estado de recesión será permanente e por tanto a reactivación económica un todo imposíbel