9 feb 2018

De Guindos, ou a recompensa á austeridade

PUBLICADO EN :  Galicia Confidencial; La Opinión; La Región; Faro de Vigo; Atlántico Diario; Globedia

A incorporación do ministro de Guindos á cúpula dirixente do Banco Central Europeo é reflexo da omnímoda hexemonía que exerce o poder financeiro sobre a economía, e da absoluta  incapacidade política para desempeñar o control democrático da mesma.

Glosada nos seus xustos termos a democracia española non pasa de ser unha denominación conceptual sen proxección nin alcance real, e todo porque en cadranza coa súa instauración, entrou en escena o neoliberalismo, que pola súa condición de realidade antagónica impediu desde o primeiro momento o funcionamento efectivo desta , por canto, os grupos de poder económico que o conforman, en propia vantaxe foron os que impuxeron as regras de xogo imposibilitando con iso que a acción política respondese á vontade e aos intereses da cidadanía.
Realidade que expresa con toda crueza a prescrición da función social da democracia como consecuencia do control crecente e preferente da actividade política por parte do establishment financeiro.

Boa mostra de tal percepción é a presentación da candidatura de Guindos para a vicepresidencia do BCE, pois con tal obxectivo o que o Presidente Rajoy vén renovar é a aposta do seu Executivo pola continuidade do neoliberalismo e o referendo ás directrices da Troika.
Ninguén mellor para afrontar tal labor que o candidato proposto, ao tratarse nin máis nin menos, que do ex director en España e Portugal do crebado banco de investimento Lehman Brothers, e por conseguinte, do máis acérrimo defensor o dogma neoliberal, como testifica a súa prusiana disciplina na aplicación das políticas de recortes, a regalía do rescate da banca ou o "milagre de recuperación económica" a base de acentuar a precariedade laboral, cuxas prácticas situaron a un terzo da cidadanía en risco de exclusión social a par de incrementar a desigualdade entre os máis ricos e os máis pobres

É por iso que a proposta de promocionar ao ministro de economía non debe causar maior sorpresa, por ser norma estendida que desde os centros de poder do neoliberalismo sitúense pezas da súa órbita na dirección executiva dos Estados e das súas institucións, tal é así que no marco do noso ámbito non só foi recompensado o agora postulado De Guindos coa máxima responsabilidade da economía do país.
Pois por idéntica norma, gran parte dos labores económicos do actual goberno do PP son desempeñados igualmente por xente que provén de axencias de cualificación ou grandes corporacións empresariais, que non son outras, que as mesmas que coas súas prácticas están a manobrar permanentemente coa única finalidade de socavar a estabilidade do país para así acrecentar os seus beneficios.

Tense de entender por tanto, que o desembarco de Guindos na cúpula do Banco Central Europeo (BCE) máis aló dun ascenso engadido á súa carreira profesional, é unha estratexia deseñada expresamente desde o establishment coa finalidade de reforzar o dominio neoliberal na entidade que xestiona a política monetaria da Unión Europea, e así desde esa institución autónoma, exenta de control democrático, seguir campando ás súas anchas e influíndo como ata agora na operativa política da UE, en liña a potenciar a primacía dos poderes económicos e financeiros en contra do desenvolvemento social dos pobos e así facer prevalecer que a austeridade soportada pola maioría uns sexa a opulencia deles mesmos.

O fracaso do modelo económico apadriñado polo neoliberalismo non só deu ao traste co Estado do Benestar senón que demostrou con fartura ser inservible como solución á crise da súa propia colleita, ata o extremo que a súa aplicación lonxe de achegar solucións está a conducir ao país a unha situación económica que non é sustentable nin económica nin políticamente; e iso ocorre porque  a maioría das institucións da UE, depreciando a defensa a cidadanía pasaron a representar en exclusiva os intereses dos grandes emporios empresariais.
Sendo especialmente significativa a actitude do Banco Central Europeo cuxas arrevesadas prácticas financeiras son unha expresión evidente de como o público está a servir esencialmente para satisfacer intereses privados.

Ao parecer hai quen non chegou a percibir que o neoliberalismo é andróxino e que a súa única patria é o diñeiro ; iso vén a conto a fin de interferir nas deslavazadas opinións manifestadas desde o foro político sobre o nomeamento do candidato De Guindos, e a disparidade entre os que diverxen da súa postulación aducindo motivacións de xénero, ou os que referendan a mesma por coincidencia da identidade patria, sen reparar que o problema non é o designado senón o que porfiadamente defende e representa .

Para entender a motivación do seu ascenso temos  de analizar o proceder dos seus valedores, para quen os intereses económicos prevalecen sobre a acción política sen que por tanto a lóxica especuladora do diñeiro teña fronteiras , e iso obedece ao mínimo rol que a política desempeña na gobernanza do Banco Central Europeo que na súa falta está controlado maioritariamente por un staff de marcada traxectoria neoliberal, e nesta tesitura De Guindos cumpre con todos os requisitos para desempeñar a función de substitución e garante da continuidade do sistema.
Todo este despropósito prodúcese con a escandalosa complicidade das formacións políticas PP e PSOE, pola súa renuncia expresa a exercer o control democrático da situación e poñer en mans do poder financeiro o futuro do país



No hay comentarios:

Publicar un comentario