Invasión ruso - venezolana

PUBLICADO EN :  Galicia Confidencial; La Opinión; La Región; Faro de Vigo; Atlántico Diario;  Globedia

Tras a surrealista e infumable conexión do 'procés' cos hackers ruso -venezolanos, o PP autenticando tal argallada tenta exaltar o “patrioteirismo” para disipar con iso o seu procesamento penal, á vez de perverter a seguridade nacional e mutilar así dereitos fundamentais e calidade democrática.

Tanto Mariano Rajoy como os membros do seu gabinete ministerial e moi especialmente a vicepresidenta, Soraya Sáenz de Santamaría como xefa máxima dos espías, días atrás daban a voz de alarma ante as "inxerencias" rusas e venezolanas no referendo do 1 de outubro e a posterior aplicación do artigo 155 da Constitución en Catalunya, no contexto dunha guerra cibernética desatada contra o goberno español con exprésaa determinación de seguir influíndo e manter activo o ' procès'.

Estrambótica conxectura á que tentan dar visos de realidade aducindo a difusión a través da redes sociais, de mensaxes manipuladas en apoio das teses independentistas, coa finalidade de influír perniciosamente na forma de pensar dun amplo sector da poboación catalá, co propósito de favorecer as teses preconizadas desde as filas do nacionalismo.

 É dicir, que a teor do que sosteñen os membros do Executivo do PP, despréndese que os piratas informáticos moscovitas e caraqueños  non só foron capaces de propulsar ao movemento independentista en Cataluña, senón que están en condicións de facilitar igualmente o triunfo electoral do bloque secesionista nos comicios do 21 D.

De aí o seu empeño en dar visos de realidade á tese da existencia duns hackers ruso-venezolanos que actúan coa finalidade de romper España, e iso, a pesar da ausencia de toda proba que o sustente, o que vén delatar que a súa intención non é outra que crear artificiosamente a fantasía dun inimigo invisible obstinado en destruír a democracia española, tecendo para ese efecto unha rede de fábula coa que tapar realidades incómodas das que paradoxalmente son eles mesmos quen desempeña o papel protagonista.

 Montaxe de nula credibilidade, máxime considerando polo desmentido da unidade da UE, ( European External Action Service East Stratcom Task Force) encargada de escrutar a propaganda rusa, e informar respecto diso non ter detectado no desempeño da súa actividade investigadora nin unha soa mostra de inxerencia na crise catalá.

Falta de probas que foi utilizada no Consello de Europa pola alta representante para a Política Exterior Europea, para rexeitar de plano as presuntas inxerencias e deixar sen efecto a aspiración do goberno español no seu intento de facer copartícipe aos países membro da Unión da súa fantasiosa e insólita invención.

O que verdadeiramente se persegue coa maquinada teoría dos hackers rusos e a pista venezolana é colgarlles a ambos o sambenito de ameazar a unidade de España, cun dobre propósito; dunha parte, utilizar tal suposto como veraz para así propiciar a cruzada orquestrada e relegar con iso a un segundo plano a violenta e desmedida intervención policial do 1O, que por mandato do Executivo do PP cebouse de forma brutal coa cidadanía e lograr así escabullir en propia vantaxe tan degradantes feitos do ámbito da actualidade.

E doutra parte, utilizar o artificio que eles mesmos crearon como base argumental para demonizar o activismo dixital e deste xeito, esgrimindo a ciberseguridad como tapadeira, lograr vía libre para que o Goberno poida regular ao seu antollo a liberdade de expresión na rede e con iso silenciar as voces disidentes, cernando toda posibilidade que a cidadanía poida seguir utilizando as plataformas sociais como vía libre de expresión e de defensa dos seus dereitos sen impedimentos  esóxenos.

Para así facerse co control do sistema coa interesada colaboración dos medios de información masivos aliados a intereses corporativos e elites financeiras, tendo en conta que tras a súa camuflaxe de aparencia, o verdadeiro plan do PP ten por premisa descapitalizar as redes sociais para contrarrestar todo aquilo que conduza á reactivación da democracia, o acceso ao coñecemento, a loita contra a corrupción, e a preservación das conquistas sociais en reflexo e correspondencia aos postulados do seu credo neoliberal como partido.

Toda un expoñente de prohibicións que veñen indicar que circulamos a toda velocidade e sen freos cara á consumación dun estado policial cuxa repercusión reducirá a mínimos o marco de liberdades , propiciando con iso que calquera comportamento, acción ou opinión que difira do constitucionalismo de pantalla, sexa conceptuado como malicioso, aludindo a falsificadas razóns de seguridade nacional, para así poder escatimar dereitos á protesta e intimidar aos protagonistas con total facilidade.

O estrambótico desta montaxe e a súa carencia de fiabilidade, contrasta co turbio proceder do seu guionista, que non é outro que o PP , é dicir, o partido que por primeira vez en España ha de sentar no banco por estar incurso nunha causa penal por escándalos relacionados con 20 anos de financiamento ilegal que lle enmarcan en permanente situación de dopaxe

Un espiñento proceder que por se mesmo ademais de invalidarlle para a función pública quítalle toda solvencia á súa facer político detrayendo totalmente a súa credibilidade; e iso é así, porque o seu capital electoral está viciado e contaminado ata a medula pola nociva repercusión dunha corrupción iterativa