22 dic 2017

A corrupción suma e segue

PUBLICADO EN :  Galicia Confidencial; La Opinión; La Región; Faro de Vigo; Atlántico Diario; 

Asignar condición rexeneradora á nova Lei de Contratos do Sector Público cando resulta evidente a súa ineficacia contra a corrupción, é tirar da aparencia normativa coa finalidade de preservar a continuidade delituosa
Segundo exponse no seu preámbulo, o principal obxectivo da nova Lei 9/2017, do 8 de novembro, de Contratos do Sector Público que entrará en vigor o próximo 9 de marzo de 2018, é, “lograr unha maior transparencia na contratación pública”, establecendo ao efecto para a súa consecución medidas tales como a ampliación informativa no perfil do contratante (internet), a supresión do procedemento negociado sen publicidade por razón de contía , a inscrición no Rexistro de Contratos Públicos de toda adxudicación igual ou superior a cinco mil euros e a instauración dun novo procedemento “aberto simplificado” para contratos de escasa contía.

Considerando que a falta de transparencia e a corrupción van da man, toda medida que se estableza en liña a evitar que a opacidade na adopción de decisións faga saltar as sospeitas de favoritismo, corrupción ou arbitrariedade,  sempre resulta benvida.

 Referir non obstante que no contido do novo marco legal, curiosamente denótase un aspecto carencial relevante, tal é o feito de non previr as consecuencias derivadas do incumprimento das referidas obrigacións de transparencia; creando un baleiro normativo que de orixe resta rigor á súa aplicación, e por tanto, fai que de partida a infracción de controis sobre a corrupción, morosidade e a libre concorrencia ao non estar establecidas cláusulas específicas en materia punitiva, resulten canto menos de cuestionable cumprimento.

Lóxica dedución se consideramos que as restritivas e coercitivas medidas que acompañaron ao ata agora réxime de contratación , de ningún xeito lograron o obxectivo establecido, e iso paradoxalmente , por arrastrar idéntica limitación que a nova lei, pois o feito de non precisar estipulacións penais de impedimento, facilitou que políticos sen conciencia do cumprimento do deber optasen por idear mecanismos cos que burlar o marco legal, abrindo con iso vía libre á corrupción institucionalizada como pon de manifesto a actualidade xudicial con expoñentes tan degradantes como os ERE e Gürtel, onde dous expoñentes do constitucionalismo de escaparate como o PSOE e o PP fixeron que o país se atope actualmente varado na corrupción política e sen visos de reflotación.

Para tomar razón da deterioración que vive o país en materia de corrupción é obrigado ter presente que o historial delituoso en materia de contratación non se limita a casos illados senón a un agrupado de condutas perfectamente sistematizadas que veñen sendo utilizadas de forma iterativa desde a Transición, ao só obxecto de recadar porcentaxes económicas por adxudicacións de obra pública e dar cobertura con iso a un modelo de financiamento político en B, unha modalidade que a pesar da súa manifesta ilegalidade foi consolidándose no tempo amparada polos líderes e dirixentes dos partidos do réxime do 78 mediante a utilización de condutas non só corruptas senón marcadamente mafiosas, co agravante de estar camufladas dun halo de simulada legalidade.

Os directos responsables de conducirnos ao actual desastre, son os mesmos que aínda sabéndose causantes da situación a través dunha sibilina manobra tentan culpar ao pobo do que durante décadas foi o resultado da súa calamitosas xestión política ,e todo mediante a argucia de facer crer que os males do país eran consecuencia de vivir por encima das nosas posibilidades, cando o verdadeiro motivo de estar arrasadas as arcas públicas débese esencialmente ás súas ruinosas políticas de privatización das empresas públicas.

Vendidas todas elas moi por baixo do prezo real de mercado, ao que para maior lastre hase de engadir entre outros aspectos, os desmesurados incrementos patrimoniais dos políticos participantes, actualmente blindados tras converter o público na súa suculenta fonte de ingresos.

É por iso que tendo a tales personaxes como artífices, todo o que pode deparar a nova Lei de Contratos do Sector Público é máis do mesmo, pois mais alá dunha adecuación “ sui generis” ás Directivas europeas en materia de contratación, polo demais, lonxe de achegar solucións correctoras reproduce idénticos vicios que os do marco legal que vén a remplazar.

Sendo o colmo do despropósito a exclusión do seu contido daqueles contratos que teñan por obxecto servizos relacionados con campañas políticas, aínda cando os mesmos teñan financiamento público maioritario, un trato de favor que a converte nun documento de nula fiabilidade, nunha mera ilusión baleira de contido práctico, pois iso é o que ocorre cando como no caso presente trátanse de facer “leis” e “trampas” no mesmo texto. 

No hay comentarios:

Publicar un comentario