PUBLICADO EN : Diario de Ferrol; Galicia Confidencial; La Opinión; La Región; Faro de Vigo; Atlántico Diario; Globedia
Medidas que sumadas á vitoria do Brexit no Reino Unido veñen acentuar a alarma sobre o futuro e a gobernabilidade da propia Unión Europea, e todo en razón á afección repercutida sobre aspectos relativos á actual relación transatlántica, por canto as decisións avanzadas polo futuro mandatario entran a cuestionar a histórica relación entre ambos os bloques, tanto en materia de desafíos de seguridade e defensa mutua, dada a súa obxección á continuidade da OTAN, do mesmo xeito que no referente ao tratado de libre comercio de investimentos (TTIP), rexeitado sen paliativos polo novo dignatario estadounidense.
Tendo de engadir a iso que o futuro inquilino do Despacho Oval como produto orixinario da ruptura social do neoliberalismo, por conta que lle ten, rexeita de plano a súa aplicación, e por tanto, maniféstase contrario ao actual modelo político que rexe a gobernanza da UE, pois non en balde para súa vantaxe, o seu triunfo electoral é consecuencia expresa dos erros de tan caduco sistema, que ao impedir mellorar a calidade de vida dos electores impulsoulles electoralmente cara a outra tendencia nas urnas, favorecendo como foi o caso a quen como el, que soubo aproveitar este rexeitamento en vantaxe propia.
É por iso que ante a mudanza do modelo económico estadounidense e o triunfo previo do Brexit en UK , resulta absurdo que Bruxelas en vez abrir debate a unha alternativa de futuro, manteña a súa insistencia en dar continuidade ao esquema neoliberal, a pesar da súa nula efectividade á hora de afrontar unha crise, que non foi capaz de percibir e moito menos soubo combater; e que os gobernos dos estados membro na súa neglixencia, lonxe de proceder en liña de cambio, sustentan en invariable permanencia á marxe da tendencia conservadora ou socialdemócrata do executivo de quenda, prorrogando con iso a traumática afección a millóns de persoas no vello continente con maior repercusión nos países da conca do Mediterráneo, que ademais de sumirnos nunha crise interminable xera o empacho político de amplos estratos populares.
Ao parecer, a pesar do evidente da situación, hai quen na súa cerrazón négase a asumir que a vitoria contra prognóstico da dereita radical no país máis poderoso do mundo, causou co seu impacto o fin do neoliberalismo como discurso hexemónico, e con iso provocou a caída dun modelo económico caracterizado por un aumento crecente nos índices de desigualdade e pobreza, que utilizando da meritocracia como formato co que suplantar á defensa dos dereitos laborais, facilita que a riqueza xerada lonxe de reverter en beneficio do interese xeral, fágao en vantaxe e proveito das elites privilexiadas.
Sendo ante o esgotamento do modelo, cando as forzas afins ao neoliberalismo tenten paliar a súa caída, o momento apropiado para actuar en consecuencia, e desde postulados de esquerda progresista tomar o control da situación ao tempo de neutralizar a intervención dos axentes da dereita populista, e coartar con iso todo intento de rendibilizar o descontento, pois só desde esa tesitura poderase erradicar a raíz ideolóxica de todos os nosos problemas propoñendo desde o interese xeral unha alternativa congruente, afrontando desde a consciencia o deseño dun novo sistema, a medida das esixencias do século XXI., que contrariamente ao que agora ocorre funcione estimulando o consumo e promovendo o crecemento económico real.
Podendo confirmarse por tanto, que o futuro do neoliberalismo na Unión Europea ten establecida data de caducidade, aínda que para a consumación de cambio de proxecto é necesario mudar de forma radical o escenario político que conforman a representación dos estados membros, pois sería un contrasenso que fosen os actuais defensores do sistema os que afrontasen a transición
En definitiva, calquera procedemento é apropiado para articular unha solución alternativa ao fracasado modelo neoliberal, pero como punto de partida, o primeiro labor a afrontar pasa por crebar coa presunción de que o neoliberalismo é un réxime natural; utilizando a tal fin a pedagoxía política como persuasión para así poder desmontar didácticamente o absurdo arraigamento de tal teoría, á vez de argumentar o gravísimo e insalvable obstáculo que representa a continuidade da súa vixencia, pola inviabilidade de todo formulación de "recuperación económica" fundamentado na súa referencia doutrinal, pois todo intento nesa dirección antes que alcanzar o seu propósito, o previsible, é que tome formato de nova crise.
Desde a súa instauración no seo da Unión, o neoliberalismo foi o dogma político e económico da todopoderosa elite social que conforma o gran capital e os sectores sociais e políticos, que servilmente, préstanlle o seu apoio en desvantaxe da maioría social
Coa vitoria de Donald Trump é indubidable que se inicia unha etapa de
incerteza, polo menos iso é o deducible a teor do que o presidente electo ten defendido durante toda
a súa campaña con incendiarios discursos,
que denotan a súa intención de imprimir
un xiro radical á súa política de
Estado como tamén á exterior, e todo, a pesar do paradoxo que representa o feito
que este protagonista accede á Casa Branca sendo o máis prolífico prevaricador da
historia política daquel país.
Medidas que sumadas á vitoria do Brexit no Reino Unido veñen acentuar a alarma sobre o futuro e a gobernabilidade da propia Unión Europea, e todo en razón á afección repercutida sobre aspectos relativos á actual relación transatlántica, por canto as decisións avanzadas polo futuro mandatario entran a cuestionar a histórica relación entre ambos os bloques, tanto en materia de desafíos de seguridade e defensa mutua, dada a súa obxección á continuidade da OTAN, do mesmo xeito que no referente ao tratado de libre comercio de investimentos (TTIP), rexeitado sen paliativos polo novo dignatario estadounidense.
Tendo de engadir a iso que o futuro inquilino do Despacho Oval como produto orixinario da ruptura social do neoliberalismo, por conta que lle ten, rexeita de plano a súa aplicación, e por tanto, maniféstase contrario ao actual modelo político que rexe a gobernanza da UE, pois non en balde para súa vantaxe, o seu triunfo electoral é consecuencia expresa dos erros de tan caduco sistema, que ao impedir mellorar a calidade de vida dos electores impulsoulles electoralmente cara a outra tendencia nas urnas, favorecendo como foi o caso a quen como el, que soubo aproveitar este rexeitamento en vantaxe propia.
É por iso que ante a mudanza do modelo económico estadounidense e o triunfo previo do Brexit en UK , resulta absurdo que Bruxelas en vez abrir debate a unha alternativa de futuro, manteña a súa insistencia en dar continuidade ao esquema neoliberal, a pesar da súa nula efectividade á hora de afrontar unha crise, que non foi capaz de percibir e moito menos soubo combater; e que os gobernos dos estados membro na súa neglixencia, lonxe de proceder en liña de cambio, sustentan en invariable permanencia á marxe da tendencia conservadora ou socialdemócrata do executivo de quenda, prorrogando con iso a traumática afección a millóns de persoas no vello continente con maior repercusión nos países da conca do Mediterráneo, que ademais de sumirnos nunha crise interminable xera o empacho político de amplos estratos populares.
Ao parecer, a pesar do evidente da situación, hai quen na súa cerrazón négase a asumir que a vitoria contra prognóstico da dereita radical no país máis poderoso do mundo, causou co seu impacto o fin do neoliberalismo como discurso hexemónico, e con iso provocou a caída dun modelo económico caracterizado por un aumento crecente nos índices de desigualdade e pobreza, que utilizando da meritocracia como formato co que suplantar á defensa dos dereitos laborais, facilita que a riqueza xerada lonxe de reverter en beneficio do interese xeral, fágao en vantaxe e proveito das elites privilexiadas.
Sendo ante o esgotamento do modelo, cando as forzas afins ao neoliberalismo tenten paliar a súa caída, o momento apropiado para actuar en consecuencia, e desde postulados de esquerda progresista tomar o control da situación ao tempo de neutralizar a intervención dos axentes da dereita populista, e coartar con iso todo intento de rendibilizar o descontento, pois só desde esa tesitura poderase erradicar a raíz ideolóxica de todos os nosos problemas propoñendo desde o interese xeral unha alternativa congruente, afrontando desde a consciencia o deseño dun novo sistema, a medida das esixencias do século XXI., que contrariamente ao que agora ocorre funcione estimulando o consumo e promovendo o crecemento económico real.
Podendo confirmarse por tanto, que o futuro do neoliberalismo na Unión Europea ten establecida data de caducidade, aínda que para a consumación de cambio de proxecto é necesario mudar de forma radical o escenario político que conforman a representación dos estados membros, pois sería un contrasenso que fosen os actuais defensores do sistema os que afrontasen a transición
En definitiva, calquera procedemento é apropiado para articular unha solución alternativa ao fracasado modelo neoliberal, pero como punto de partida, o primeiro labor a afrontar pasa por crebar coa presunción de que o neoliberalismo é un réxime natural; utilizando a tal fin a pedagoxía política como persuasión para así poder desmontar didácticamente o absurdo arraigamento de tal teoría, á vez de argumentar o gravísimo e insalvable obstáculo que representa a continuidade da súa vixencia, pola inviabilidade de todo formulación de "recuperación económica" fundamentado na súa referencia doutrinal, pois todo intento nesa dirección antes que alcanzar o seu propósito, o previsible, é que tome formato de nova crise.
No hay comentarios:
Publicar un comentario