17 jun 2016

SE SE PODE, FÁGASE

PUBLICADO EN : Diario de Ferrol; Galicia Confidencial; La Opinión; La Región; Faro de Vigo; Atlántico Diario;  Globedia


Ante a eventualidade dun PSOE coaligado co PP e C's, ao conglomerado capitaneado por Podemos, non lle queda mais remedio que remover conciencias progresistas que o convertan en líder dos comicios, para desde esa posición  arrogarse a formación de goberno.


Cando os sempiternos protagonistas da vida política tentan burlar  a ameaza de cambio culpando a outros dos seus erros, non fan mais  que estar a asumir o seu propio fracaso, e con iso, advertirnos  da nula fiabilidade que debe outorgárselles, pois para que  así non fose, hai ben anos que debesen actuar vía emenda, mudando  a súa traxectoria e procedendo en consecuencia.  


É dicir,  comportándose  inversamente ao modus operandi seguido durante as tres últimas décadas desde a súa adscrición bipartidista, cando formando parte dos sucesivos Gobernos alentaron un modelo de crecemento insustentable, fundado nunha excedida construción e a especulación inmobiliaria, no desmantelamento  dun consolidado  tecido industrial con acompañamento dun aloucado proceso de privatizacións e unha frenética inserción na  globalización, cuxos efectos que non se fixeron esperar, acentuaron o risco de vulnerabilidade ante a crise económica e reduciron a mínimos  a capacidade  de reacción para a posta en marcha de políticas combinadas de recuperación e de creación de emprego.

Por iso que  chegados á complexa fase na que nos atopamos,  cando o actual  contexto o que require é outro modelo económico, ou o que é o mesmo un proxecto progresista para saír da crise; nula credibilidade debe  outorgarse  aos artífices de tal situación, por mais que  agora  en plena campaña electoral  opten por encubrir  toda  referencia  ao seu  facer pretérito,  e en transmutación, ofrézanse   ao electorado  como  adaíles   do  renacemento. 

Ao parecer  hai quen na súa obstinación   persiste no  imaxinario  de considerar  que as eleccións seguen a ser unha sorte de plebiscito entre o duplo PP - PSOE, de aí o  empeño de ambos en seguir postulándose  para a formación de goberno, sen considerar a efecto algún,  que fatidicamente foi a negativa repercusión das súas políticas quen  motivou o actual estado  de desfeita  que vive o país,  que por reacción social desencadeou dunha situación  inédita, onde o bipartidismo en caída libre  e abandonado do electorado facilitou o acceso  a outra realidade política no contexto dun escenario mais plural,  onde Podemos como forza emerxente tomou  a testemuña de substitución competindo con sólidas opcións como alternativa á formación de goberno. 

Non obstante o que debe saber o electorado, é  que ante  o eventual ascenso  da formación morada, que publicitan  as firmas demoscópicas como tamén a  última sondaxe do Centro de Investigacións Sociolóxicas (CIS), a reacción está servida  por parte de quen facendo caso omiso da  vontade das urnas  tentan  bloquear anticipadamente  a férrea oposición  de Podemos  ás políticas  de austeridade  e de corte neoliberal, abortando para o efecto  a mais mínima     probabilidade do seu acceso á gobernabilidade. 

Unha manobra de deseño  orquestrada  desde  o poder económico do IBEX,  sobre a converxencia   das   dúas forzas políticas maioritarias, cuxa estratexia  vai na liña de suplir a operativa  bipartidista do Réxime do 78, unificando  así, nun  mesmo fronte,  a socialdemocracia do PSOE  e o conservadurismo do PP alentando a suxestión da unidade nacional contra unha manida ameaza populista. Unha confluencia  que conta coa participación de Ciudadanos  quen asume  función protagonista e de liderado,  ao obxecto, de maquillar a operación  e facer crer  a existencia de cambios políticos  e de rexeneración democrática, ocultando tras desa aparencia, a evidente tendencia  neoliberal e conservadora dese  triunvirato de novo cuño  cuxa   verdadeira intención  en consumar a gran coalición faise  con exclusiva  intención  de dar   continuidade  ás actuais prácticas políticas.

Unha manobra na sombra cuxo alcance  non ten de pasar inadvertido aos  electores   progresistas,  que en evitación dun novo desengano deben saber de antemán ao seu encontro coas urnas, que como consecuencia desta alianza tripartita, politicamente o voto de progreso ten a Unidos Podemos-Confluencias como exclusivos receptores.
Resultando desde ese espírito unha improcedencia a súa adxudicación  a opcións políticas distintas polo  contraditorio obxectivo  da súa finalidade, e iso,  tratando  de satisfacer os desexos do electorado desde a percepción inequívoca de asimilar  o progresismo á conformación dun goberno de esquerdas.

De aí que na  competición partidista do 26-X, tras a renuncia do PSOE para facilitar e favorecer  a conformación dun goberno  progresista, a única probabilidade de que  tal oportunidade  prodúzase, pasa por envorcar as vontades de cambio cara a Unidos Podemos - Confluencias, para o efecto de superar  as  previsións  das propias enquisas ata tocar teito electoral,  e así transformarse  na candidatura mais votada. 
Existindo fundadas razóns para tentalo e argumentos sobrados para conseguilo.

No hay comentarios:

Publicar un comentario