RESCATAR A DEMOCRACIA PARA A SÚA RECONSTRUCIÓN

PUBLICADO EN : Diario de Ferrol; Galicia Confidencial; La Opinión; La Región; Faro de Vigo; Atlántico Diario;  Globedia

A esperanza que a democracia recuperase en España, malogrouse como consecuencia  da censurable  actitude do PSOE, que contravindo a mais  natural das alianzas  decidiu a través dun ilícito electoral, entregar  a confianza outorgada polos  seus votantes  á defensa de intereses  fraudulentos.

Tras   o fracaso na  conformación do Goberno, é perceptible  que a maioría dos partidos políticos do arco parlamentario, salvo excepcións,  serven de forma abafadora  ás elites económicas en detrimento da cidadanía de a pé, e tal circunstancia, presupón   un decomiso do normal funcionamento democrático, cuxo impacto repercute de forma abafadora   en aspectos  económicos e de xustiza social, rotundos motivos que pola súa grave repercusión    esixen de inmediato dun envorco ao escenario político como única corrección. 

Poñendo en marcha  para o efecto, medidas paliativas  ante a  crecente  desafección democrática, coa orientación posta  en mudar  a relación de dereitos e obrigacións  entre os electores  e os seus representantes  como fórmula de reverter  a situación  e lograr con iso  un cambio na actual dinámica electoral ; de tal xeito que institucionalmente, na  gobernabilidade do país    prime o benestar da maioría sobre as  vantaxes dunha minoría adiñeirada, como remedio de erradicación  do malsán clima de aversión política que produce  a falta de confianza institucional.

As leis e normativas aplicadas nas  tres últimas década son expresivas  do incremento exponencial das desigualdades no seo do país, por iso é polo que en diante, polo contraproducente dos seus efectos non sexa conveniente   que sigan dirixindo o país gobernos de continuidade,  para evitar así que  os   intereses das elites económicas e financeiras marquen  a  acción de goberno e a  axenda política. 

Debendo recaer  tal responsabilidade en equipos  exentos de toda influencia  do poder económico, que por valentía e capacidade de xestión, sexan quen   de encarar un cambio político atendendo á voz  da maioría social e de afrontar de maneira decidida actuacións claras e contundentes contra a desigualdade e a corrupción crecente que  inocula unha tensión insoportable no conxunto da sociedade.

En tanto non se asuma desde unha perspectiva  electoral esta premisa,  seguiremos sendo reféns  da estulticia e a  supervivencia dun sistema tutelado desde o neoliberalismo, que a pesar de non  ser  a solución de nada, é defendido polos seus instigadores ao só efecto de impedir que prosperen os cambios necesarios para así dificultar  toda   mudanza  no funcionamento  dos  poderes públicos e o normal exercicio do Estado de Dereito

Un absurdo intento de non querer asumir  o fracaso dun modelo político e económico inservible  que a pesar da súa limitación, os atrapados no labirinto da súa propia  crise financeira,  non  dubidan  en seguir validando  e impoñendo  a súa vixencia como demostra o implícito do pacto de goberno formalizado  en primeira instancia  por Ciudadanos e o PSOE e aberto  no  seu espírito extensivo ás teses económicas do PP, non sendo de estrañar por tanto as mostras de indolencia e a anoxo crecente  dun amplo sector do electorado ante a actitude frustrante  de quen  agora  proceden opostamente  a cando en eleccións  con distinta mensaxe  adquirisen a condición de teóricos  representantes da cidadanía.

Sendo por iso que despois desta fracasada e efémera lexislatura, nada bo pódelle   deparar ao electorado a  celebración  dos novos  comicios, se os electores  non son  capaces   de reconducir  o sentido do seu voto e seguen deixándose  extasiar   pola dobre linguaxe   desas   organizacións políticas que ademais de embalsamar a crise non dubidan en utilizar a fraude democrática como norma de conduta, ao só obxecto, de tirar rendemento electoral para  a súa posterior capitalización en defensa  de intereses bastardos . 

Non existindo por tanto mais referente de fiabilidade a efectos electorais  que a de quen opta politicamente por rescatar  a democracia para a súa posterior reconstrución , pois suposto contrario, entregando  a confianza  á sedución  do neoliberalismo, non cabe a menor dúbida  que    faremos da incerteza a dona do noso destino. 

A pesar do seu fracaso, a  investidura  vén referendar  que cara  ás eleccións en cernes o  autoproclamado  triunvirato constitucionalista, PP-PSOE e Ciudadanos , despois da patente dereitización dos socialistas, conforman no seu conxunto un conglomerado de afinidade  co denominador común do neoliberalismo   como referente  e a compartida conformidade de encartarse ás esixencias dos mercados como sistema, sen que a finxida  disparidade  entre os seus membros a efectos electorais  presupoña   desavinzas insalvables para consolidar, esta vez  sen volta atrás, a  gran coalición postelectoral  que con toda naturalidade promulgan a cotío desde a súa uniformidade  executiva.

Iso fai  que  os electores ante os  novos comicios teñan de calibrar a súa tendencia  á hora de emitir o seu voto,  decantándose  ben sexa  polos  radicais defensores do neoliberalismo, ou optando alternativamente   pola fronte electoral que patrocinada por Podemos debe agrupar no seu foro  á totalidade das forzas de esquerda real, polarizando o progresismo electoral  e a vangarda política. 

Debendo ser conscientes, que de non saber gañar   esa batalla a guerra estará perdida.