UN EMPEORAMENTO PARA A MELLORÍA

PUBLICADO EN : Diario de Ferrol; Galicia Confidencial; La Opinión; La Región; Faro de Vigo; Atlántico Diario;  Globedia

A desafección da sociedade coa política, coas institucións e coas regras do modelo xurdido na transición de 1978, pon de manifesto o esgotamento do actual sistema político, cuxa solución pasa por impulsar un Proceso Constituínte de consolidación dun novo proxecto de país.

O cataclismo electoral que o 24 de maio causou un xiro na representación de prazas emblemáticas do poder político dominante, sería unha trangallada interpretalo como un referente conxuntural, como algo pasaxeiro que non terá continuidade, pois o acontecido debe entenderse como a antesala do que queda por vir, e todo porque os electores como responsables indirectos do penoso espectáculo ofrecido polos membros do oficialismo político, fartos da súa lenta pero intensa deterioración, esta vez, de forma deliberada decidiron cambiar o seu voto e así prescindir da representación duns políticos que ademais de ser pouco eficientes na súa xestión, a súa honradez resultaba canto menos cuestionable en razón á súa despreocupación polo interese xeral e a súa desmedida inclinación ao patrocinio dos seus propios intereses e os das elites do poder.

Actitudes que en boa medida foron minando a confianza dos electores, que tras oito anos de crise sen solución volvéronse moito mais críticos e intransixentes como consecuencia da ineficiencia do bipartidismo, no que só tiveron cabida dúas opcións políticas de moi curto percorrido, como foron a inducida pola austeridade e os recortes, ou no seu caso, a impelida polo obsoleto modelo dos estímulos económicos, cuxa aplicación en alternancia, ao mesmo tempo de colapsar a economía provocou que aquela España política deixase de ser a solución alternativa aos problemas do país, sendo esa evidencia algo que hai tempo transcendeu ao conxunto da cidadanía, non resultando por iso estraño que tanto o PP coma o PSOE pulvericen todos os récords de perda de confianza e por engadido dispárese o seu derrubamento nas urnas.

Debendo interpretarse polo tanto, que de persistir nos seus postulados, ambas as dúas formacións políticas mais que recuperar as cotas de poder perdidas, seguirán no seu declive a risco de converterse en partidos marxinais expostos á desaparición, acentuándose a posibilidade a tal desenlace pola  súa desconexión co interese xeral, e moi especialmente, pola súa comprometida vinculación cunha "Transición" que validaron como lexítima cando  tratábase dun cambio gradual dun réxime autoritario cara a unha oligarquía de partidos políticos, na que eles, pasaron de exercer un papel protagonista a converterse nos directos responsables da súa disgregación.

Sendo por iso que no actual escenario, a saída á crise non pode fixarse sobre o concepto da exclusiva mellora da economía, pois ademais, para que o país deixe de ser unha democracia incompleta, hase de afrontar un cambio radical do modelo político e establecer para o efecto unhas novas regras de xogo que garantan a igualdade ante a lei, e representen unha rexeneración completa da vida pública restablecendo a función democrática real e a representación directa no contexto dunhas transformacións que devolvan a capacidade de decisión á sociedade civil; pois sen a garantía dos devanditos obxectivos resultará imposible afrontar o cambio de réxime co que deixar atrás unha crise global que xa dura demasiado tempo.

De aí que para propiciar a transformación que a situación require sexa ineludible neutralizar de orixe o principal obstáculo que dificulta esta finalidade, que non resulta ser outro que a relación de conveniencia entre a oligarquía empresarial - financeira e a representación política de afinidade, sendo necesario para iso contar coa participación decidida de xente con novas ideas, de actores políticos de refresco, que subscritos a outras regras de xogo sexan inmunes a toda presión e influencias do establishment financeiro, e capaces polo tanto, de formular emenda á totalidade do réxime do 78, para así, poñer límite ao intercambio de favores e prebendas que caracterizan a situación, erradicando con iso os malos hábitos dun sistema dominado pola corrupción, co amparo do poder político e a tolerancia da lexislación. Limpeza imprescindible en prol de afrontar con solvencia os grandes retos que a situación demanda.

A consolidación do cambio virá favorecida por unha mutación na tendencia electoral que na actualidade volveuse mais selectiva, pois frustrados polo repetidos enganos, os electores, optaron por proceder en consecuencia e decantarse pola renovación, outorgando a súa confianza nas urnas ás plataformas cidadás para que sexan estas quen unificadamente aborden o proceso de transformación institucional en detrimento do poder constituído, circunstancia que pon de manifesto que de cara ao escrutinio publico xa non serve esconderse tras unhas siglas baleiras nin repetir mecanicamente as consignas do partido.

Síntomas que revelan que tras os fortes compoñentes de frustración política e institucional dos últimos tempos e o debilitamento de apoios aos membros do bipartidismo, a evolución se encamiña cara a un cambio de autenticación democrática que sen dúbida ningunha require a posta en marcha dun Proceso Constituínte definitorio dun novo formato político e por conseguinte dunha nova realidade de país.