O PARO NO LABIRINTO

PUBLICADO 16/03/2013 EN : Diario de Ferrol; Galicia Confidencial; La Opinión; La Región; Faro de Vigo; Atlántico Diario; Globedia

Por mais enredos que alume o PP, o único certo, é que este plan é un  recoñecemento  do fracaso da Reforma Laboral

Humillante, ese é o cualificativo que merece a xornada  que sobre a Estratexia de Emprendemento e Emprego Xove, tomou por escenario de representación o palacio da Moncloa, e iso,  en razón  á  afronta que representa a elección  de tal contorna de celebración; pois  resulta unha desvergoña tratar un tema tan  sumamente  sensible na que fose residencia de dous "notables"   ex inquilinos, cando  agora,  mentres un amplo sector da masa laboral toma encontro co desemprego, eses antigos  residentes, rin de España enteira  lembrándonos  a prevalencia  que lles confire  a súa condición de beneficiarios    dun  opulento pluriemprego. Prerrogativa que para maior ofensa social  conta  coa benevolencia política de quen, desde a mesma residencia, co seu silencio outorga plena complicidade á  escandalosa  situación que gozan  os ex presidentes González e Aznar.

Unha vez delatada esta obscena inmoralidade, dicir, que polo prexuízo dos seus efectos  e a afección  da súa incidencia, o paro converteuse no  problema por excelencia e na principal preocupación cidadá, maior motivo, para ser afrontado coa máxima urxencia e co   ponderado rigor; pois é evidente  que ante esta complexidade non cabe outra, que suplir os ensaios  por solucións, e nesa liña, haberase de asumir  que todo remedio, para a súa efectividade,  ten de estar fundamentado na diagnose das súas causas inductoras.

Partindo desta  premisa, non queda outra, que asumir o fracaso do patrón económico que nos conduciu á actual situación, para operar en consecuencia, afrontando como preferente a necesidade dun  cambio  de modelo,   que de xeito evidente,  pasa  polo reaxuste da estrutura produtiva; cambio, que ademais de corrixir os desequilibrios intersectoriais existentes, esixe do acompañamento de investimentos en tecnoloxía,  de mellora da eficiencia  produtiva  na  diversidade de sectores  e a profesionalización formativa, adaptando a especialización educativa ás necesidades do mercado laboral resultante.

Directrices, que conxuntamente  conforman un  novo concepto, unha  estratexia de crecemento confrontada  á inactividade que prodiga a   austeridade  dominante; o que supón   unha  colisión contra a actual política do Executivo, cuxa continuidade, fai  inútil librar  batalla contra o desemprego,  pois  de antemán,  resulta obvio  que sen un mínimo de crecemento,  por mais plans que se elaboren,é tarefa imposible  lograr a creación  emprego.

Por iso, o conxunto de medidas  contidas na   Estratexia de Emprendemento e Emprego Xove,  que  segundo os seus autores,  ten por finalidade    fomentar o autoemprego e a contratación xuvenil, o certo é, que  o seu  verdadeiro  propósito non é outro que o fraccionamento dun  problema colectivo, ao só obxecto de romper a unidade de acción  a través da súa división  por idade, coa  única intención de rebaixar forza reivindicativa, e  lograr así, que a demanda colectiva  contra o paro  perda condición de uniformidade e por extensión dilúa a conflitividade  que acompaña  a súa resolución agrupada.

Por mais enredos que alume o PP, o único certo, é que este plan   é un  recoñecemento  do fracaso da Reforma Laboral,  e o que é mais grave, aínda  cando a súa  estratexia está aliñada coa Unión Europea e cos obxectivos do que vén denominarse como"Garantía Xuvenil" europea,  prodigados pola chanceler Merkel, o certo é, que ao estar inspirados no contrasenso  da  filosofía neoliberal,  esta nova formulación mais que unha alternativa de solución é  unha estrataxema inapropiada, que por non ser a solución de nada,   tampouco  arranxará o gran problema  de fondo.

Un problema  estrutural do mercado de traballo ao que hai que engadir  a debilidade do tecido produtivo, a conxelación do crecemento e unha desmesurada   austeridade , mestura  letal que  conxuntamente  ameaza con sumir á maioría  da poboación nun paro de longa duración e de aí, á pobreza.

A reafirmación neste  pesimismo  intensifícase  cando a tempò presente, na recente reunión do Consello Europeo,  vemos como os lideres dos estados membro, no canto de achegar solucións e tomar cumprida dimensión da complexa situación, seguen estancados no debate entre austeridade e crecemento. Actitude pouco responsable   cando o problema de fondo non precisa maior  reflexión, pois  é de sobras sabido,  que de non aplicar  políticas de impulso da economía, a creación de emprego seguirá a ser unha falacia,  un guión escrito sobre papel mollado, unha fórmula de obstaculizar o funcionamento das cousas impedindo a aplicación de remedios eficaces.

Por iso de non reverter con urxencia a actual situación de estancamento económico e retomar a senda do crecemento,  non só será imposible crear emprego senón que se disparará  a  tendencia ascendente da gráfica do paro, facendo cada día mais custoso  o rescate do mercado laboral.