RESISTENCIA ATROZ

PUBLICADO Diario de Ferrol; martes, 16 de noviembre  del 2010

A última remodelación do executivo socialista e o nomeamento de Pérez Rubalcaba como vicepresidente primeiro do goberno, era un feito cantado, pois o aparello do partido socialista, recoñecendo internamente a desfeita electoral que se lles aveciñaba como consecuencia da súa nefasta política, optou por variar súa estratexia, relegando a un  segundo plano a actualidade económica para dar paso á confrontación  política, e ninguén mellor  para dirixir tal labor que o flamante vicepresidente,  pois non el balde,  resulta ser un innegable   experto nestas faenas de axitación de masas.

A incapacidade política en restaurar a orde económica era un feito palpable, e tal circunstancia, estáballes a prorrogar un desgaste imparable, co risco de sufrir, non xa unha derrota, senón  unha desfeita electoral, entón, o triunvirato do imperio socialista (Zapatero , Blanco, Rubalcaba), forman á  disciplinada lexión  no patio da Moncloa, e ordenando paso á fronte, proceden á degradación duns,  e á entrega de despachos  aos que en substitución, serían estrea dun novo executivo de marcado corte  oficialistas, é dicir,  o grupo da hecatombe ao pleno. Nese acto, púñase en marcha “O Plan da Resistencia Atroz”, consistente en despistar a realidade económica, e todos a un tempo, radicalizar a mensaxe política  para advertir ao electorado  dos perigos dun cambio de goberno,  liderado por unha demoníaca dereitona, cos riscos influentes do catolicismo inquisidor e o posible estalido da terceira guerra mundial.

Miúda obsesión en amplificar  a  megafonía do medo..!

E  todo isto, mentres enfundaban ao presidente Zapatero nun traxe de amianto, para evitar  seguise a combustión da súa deslustrada  popularidade,  e coincidindo, comprometían a entrada en escena  do ex presidente Felipe González, para que, con controvertidas declaracións concentrase a actualidade informativa, e así, os despistados  cidadáns irían relaxando  a maior das súas preocupacións. Pero  para tan  enredado plan, era necesario compaxinar estes equinoccios cotiáns con efemérides  cegadoras, que denotasen, a posibilidade dunha remontada electoral, e a ocorrencia fórxase desde  o Consello Territorial do PSOE.

Agora resulta, que esta elite    de iluminados  socialista reunidos en Ferraz,  mostran especial empeño en publicitar  algo novo, o que veñen denominar fachendosamente, como  a reforma das políticas activas de emprego, que a xulgar polas súas declaracións , ten  por meta, lograr a atención personalizada aos desempregados, compaxinando  devandito obxectivo co fortalecemento dos servizos públicos de emprego e a regulación das axencias de colocación privadas.

Polo visto esta xente segue deambulando, accederon ao poder en épocas de bonanza, dedicándose  a exercer de administradores descontrolados, e o resultado traduciuse en situar a estrutura socio - económica do país en posición de xaque  mate. Agora, despois do desaguisado ocasionado, faltos de ideas e carentes de iniciativas, no canto de coller a equipaxe e encartarse en retirada, xustifican  súa continuidade en política dándolle rango de alternativa,  a disparates  peregrinos e triviais.

O que estes señores propoñen, é mais propio dun encontro na terceira fase con abdución incluída, que algo encadrado nos parámetros da consecuencia, sendo recomendable que  dunha  vez por sempre, pousaran os  pés no solo  e estacionáranse na realidade, e entón deixarían de propor fantasías, cando tomado contacto coa evidencia, caesen na conta  que foron eles mesmos no ano en curso, quen aprobaron a  Lei de Morosidade que comprometía o pago das entidades públicas  nun período máximo de 55 días

Que anteriormente a esta aprobación, a morosidade  da administración  fixo que 200.000 autónomos e microempresas, houberon de pechar,  en razón a que o atraso medio de pago da administración tíñase establecido en 158 días, circunstancia, que sumado a folga financeira  da banca, xeroulles unha carencia de tesouraría que deu ao traste coa súa continuidade,

Resultando que actualmente, a pesar da entrada en vigor do novo marco legal, en razón a que o lexislado semella  ser papel mollado, dáse o paradoxo, que a morosidade segue excedida dos índices establecidos, extremo que  abocará cerrar  o ano, con outros 100.000 autónomos e microempresas botando ferrollo á súa actividade.

Recordarlles asemade, que a débeda viva da administración pública rolda os 34.000 millóns, e os postos de traballo destruídos como consecuencia  da dilación, supera o 1.800.000 traballadores., sendo esa por tanto a  materia sensible que ten de poñérselle solución,  e deixar de filosofar sobre os ciclos  de menstruación dos arcanxos.

Xa que logo, se a nova  táctica do PSOE resulta descarada, a súa estratexia destila  perversidade,  o consecuente, sería que os autores intelectuais de semellantes argalladas  predicaran co exemplo, relegando á preferencia de cobro do 50% de  seus emolumentos mensuais  e a cancelación financeira do seu partido  con fondos públicos , en tanto e canto, non saldasen a morosidade con empresas e autónomos.

Teñan por resposta, que mentres non se establezan solucións a este desvarío, as maquillaxes políticas, e as extravagantes iniciativas do PSOE, non deixaran  ser estafas orais, ex profeso fraudulentas.

.