PUBLICADO EN : Galicia Confidencial; La Opinión; Globedia
Estamos a vivir un ciclo involutivo, o lado escuro do talento político, onde xente sen dotes nin méritos desde a máis absoluta ineptitude impoñen á sociedade o liderado institucional de ”trepas”e mediocres.
É tempo electoral, un período de inxente axitación para "trepas" e mediocres, eses personaxes sen ideas nin escrúpulos, envorcados especialmente en instalarse no liderado da esfera política e aproveitando as vantaxes que lles reporta a súa localización, desde esa atalaia, mellorar a súa posición e potenciar a súa notoriedade coa exclusiva finalidade de garantirse posto de saída nos comicios , e con iso, seguridade de conseguir credencial de representación que lle asegure a asignación dun soldo público como colofón.
A súa existencia é sen dúbida un descrédito para a política, pero máis grave se cadra é a permisividade social cara á súa elasticidade ideolóxica, desde o punto e hora que a influencia das súas andanzas causa graves prexuízos ao interese xeral que nunca ás súas apetencias, pois o seu verdadeiro obxectivo non é facer política, senón vivir dela.
Perversidade constatable con só comprobar que destinan o seu tempo e recursos á organización e o control interno do aparello do partido, e nada en absoluto ao desempeño da acción política que poida comprometer a súa usual indefinición, pois en todo momento a súa posición política non será outra que aquela que máis lle conveña e que en ningún caso poña en perigo a súa continuidade no cargo e as prestacións económicas de acompañamento.
Tal é así que a súa exasperada propensión a tomar o dominio da organización choca de plano co seu inconexo modo de actuar, pois lonxe de someterse aos canons de disciplina e funcionamento establecidos, suple a celebración de asembleas, xuntas e consellos pola clandestina celebración de cenáculos e reunións privadas onde unilateralmente decide o máis vantaxoso para os seus intereses sen necesidade de dar participación nin render contas ante as bases do partido.
A egolatría é neles o común denominador, sen que por iso as necesidades colectivas formen parte das súas preocupacións non importándolles para nada o ideolóxico porque para eles a planificada indeterminación é homólogo de supervivencia, unha condición característica de quen non son capaces de mirar máis aló de si mesmo, pois non debemos esquecer que estamos a nos referir a uns arribistas que priorizan o que e o canto sobre o como.
A súa desvergoña só é equiparable á súa excedida ambición, unha actitude característica de quen só lle interesa o estraperlo político, é dicir, o que lle reporta contrapartidas frutíferas, sendo por iso que detesta toda relación coa razón idealista da política, pois ao non carrexarlle proveito pecuniario concíbeo como unha fatídica perda de tempo.
Unha actitude moi propia dos que coa súa forma de proceder expresan a submisión para cos de arriba e o seu despotismo e crueldade cos de abaixo, dando a entender con iso que o bando en que se encadran é pura eventualidade e que chegado o caso non dubidarían en cambiar de camarilla, resultando unha obviedade tal actitude para xulgar pola súa absoluta falta de conviccións, principios e valores.
A propagación de este cóctel de "trepas" e mediocres ten a súa orixe no seo dos partidos políticos, que co paso do tempo téñense transmutado en táboa de salvación da peor calaña de vividores que sen oficio nin beneficio coñecido van progresando no seo destas organizacións.
Auténticos trileiros, voitres ou “ subasteiros”, buscando “cacho” fácil de obter vía directa a través da súa participación nas institucións; excesos que de non poñer liña vermella, chegado será o momento que a desafección e desconfianza do electorado cara a todos eles xerará tal descrédito. que poñerá en serio perigo a supervivencia das siglas políticas.
Cando os"trepas" e mediocres que a título persoal foron incapaces de destacar na sociedade, fan obrar o milagre de converterse ´politicamente nos máis afamados xestores da cousa pública , todo vén indicar que despois de afundirnos no retroceso coas súas ontraproducentes dinámicas, para colmar o seu despropósito tentan convencernos agora das “bondades” da súa gobernabilidade.
No seu facer cotián a verdade é substituída pola mentira, a democracia desfalcada polo autoritarismo dos seus partidos políticos, a súa inimizade cos valores éticos cohabita sen rubor coa corrupción, desprezan aos seus representados aos que xamais renden contas, estremécelles falar de dimisión , non reparan en enriquecerse ilicitamente a mancheas , e na súa arbitrariedade funcionan como a mafia calabresa, atribuíndose a autoridade para aniquilar a quen lles perturbe o desempeño do seu despótico exercicio de degradación.
Só no curto prazo do período electoral, comenenciudamente,disfrázanse de demócratas ,
Por iso, é o teu deber non deixarche enganar dignificando o teu VOTO
No hay comentarios:
Publicar un comentario