Aínda que de partida non tiña apoios para prosperar, ante a demoledora sentencian do caso Gürtel, en pleno ' tsunami' de corrupción do PP, por rexeneración democrática a Moción de Censura do PSOE, sen ser a solución ideal congregou o consenso das forzas progresistas.
A Moción de Censura é un mecanismo de control político que estableceu o noso ordenamento xurídico, que confire ao Parlamento a facultade de retirar a confianza ao Presidente do Goberno cando tras a súa investidura, por existencia de causas graves sobrevindas interrómpese o correcto funcionamento da democracia, e con iso, acentúase a deterioración da vida social, política ou económica.
Xusto a situación suscitada polos repetidos escándalos de corrupción que teñen á formación titular do Executivo como protagonista, e que o implícito da última resolución xudicial do caso Gürtel acentúa excesivamente ao cuestionar incluso a enteireza e fiabilidade do Presidente do Goberno .
Ao fallar a Audiencia Nacional poñendo en dúbida a honorabilidade de Rajoy, o seu sería que nun exercicio de correspondencia, este como directo afectado asumise a súa responsabilidade procedendo vía dimisión e renuncia expresa ao desempeño do seu cargo político; pero ao rexeitar tal posibilidade, como queira que a súa negativa entrañaba a súa continuidade e con iso un serio risco para a estabilidade institucional do país e do propio Estado de Dereito , no contexto dunha situación de emerxencia nacional sen precedentes, a presentación da Moción de Censura deixou de ser unha opción para converterse nun acto de responsabilidade política.
A súa implicación xudicial nos feitos foi un asunto demasiado serio como para que o presidente do Goberno como directo afectado e cabeza visible do PP seguise no seu cargo coa desvergoña de proclamarse defensor da honradez e finxindo sentimentos de vergoña cada vez que, repetidamente un dos seus era sorprendido en prácticas corruptas.
A tormenta política desatada pola resolución xudicial causou un impacto social e mediático de tal envergadura que deixou sen apoios e argumentos de defensa a continuidade do actual mandatario á fronte dun Goberno, que lograra constituír en minoría , ao conseguir que os membros da vella garda do PSOE optasen pola abstención na súa investidura; colaboradores necesarios que non foron outros que os mesmos que por intereses bastardos provocaron previamente a purga do entón Secretario Xeral, Pedro Sánchez quen paradoxalmente é quen agora concorre como candidato alternativo á presidencia do Executivo.
Se desde hai anos era público que a corrupción estaba instalada no PP, foi a sentenza de referencia a que casualmente puxo de manifesto a certeza de tal relación e demais datos concernentes .
Demostrando na redacción do seu contido, que lonxe de tratarse de casos illados, a corrupción estaba enraizada medularmente a todos os niveis do partido conservador ,ata o punto de afectar á totalidade da súa estrutura xerárquica, e converterse con iso e unha organización criminal dedicada ao roubo do diñeiro público en beneficio propio e do seu séquito de achegados, en liña coa traxectoria seguida polos seus proxenitores no transcurso da ditadura. franquista.
Un cúmulo de comprometidas implicacións e de perversión política extrema que nos fai ter enfronte a unha partido-mafia cuberto de corrupción ata o encéfalo, dopado electoralmente con financiamento ilegal, que conta nas súas filas con 850 imputados sementados en 35 causas, e por tanto, unha organización que polo seu turbio proceder non é apta para dirixir a gobernanza do país, pois o feito de consentilo sería como facilitar que os ladróns entrasen na casa pola porta principal e coa alarma desconectada.
Tal é a súa implicación na corrupción que examinando o historial delituoso do PP mais que adxudicarlles a condición de organización política debésemos denominarlles directamente como fábrica de ladróns polo escabroso comportamento dos seus membros, motivo mais que sobrado para tentar salvar do desastre o pouco que queda de democracia no país a través da moción de censura en cernes que mais alá de quen a impulse por responsabilidade e sentido común debe saír adiante co referendo da totalidade das forzas progresistas con representación no hemiciclo como única fórmula de evitar que a situación derive en hecatombe.
Pero ademais de limpar de corruptos e ladróns o escenario político , a aprobación da Moción de Censura debe ser punto de arranque para afrontar a Segunda Transición que mais que cosmética e superficial sexa auténtica, e cuxo obxectivo debe estar dirixido esencialmente a reformar o sistema en aras a lograr a reconciliación coa democracia e a nación, a consumación territorial dunha España fraterna e plurinacional, así como a emendar a deterioración da relación entre cidadáns e política e sempre coa participación destes , para non incorrer nos mesmos erros que os acaecidos na primeira transición e cuxo desenlace derivou en falsidade, corrupción e dexeneración .
Ou o que é o mesmo, os motivos causantes da Moción de Censura contra Rajoy
No hay comentarios:
Publicar un comentario