A Universidade no sumidoiro

PUBLICADO EN :  Galicia Confidencial; La Opinión; La Región; Faro de Vigo; Atlántico Diario; Globedia

Cualifican o escándalo Cifuentes como un caso illado, os mesmos que amparan a desigualdade de acceso, a continuidade do depauperado sistema universitario, a inxerencia do sector privado nos seus órganos de decisión, a súa privatización e espolio. É dicir, os menos indicados

Anos atrás o feito de dispoñer dun título universitario era sinónimo de suficiencia e nivel cultural, o que aseguraba ao seu titular futuro laboral para sempre, pero os tempos cambiaron, e actualmente ser un licenciado mais que levar aparellado un pasaporte de futuro é motivo de chanza pública, pois o pergamiño con rúbrica real, salvo puntuais excepcións, deixou de fornecer efectividade no mercado de traballo, motivado maiormente pola desconexión entre o que se imparte na universidade e o que profesionalmente demandan as empresas e o mercado laboral.

Tal disociación fai que máis da metade dos estudantes cun título superior, ao non atopar un emprego adecuado aos seus estudos acaben incorporándose ao circuíto laboral aceptando postos que non esixen ningunha titulación, por iso é polo que aínda tendo o noso país o nivel formativo elevado en comparación coa media europea, teñamos máis universitarios desenvolvendo traballos subestimados e sen cualificación.

Friccións entre a oferta e a demanda inducidas maiormente polo estancamento diverisificador dos sectores produtivos, cuxa situación , provocou un receso a nivel de emprego que impediu adaptar a formación ás cada vez mais escasas expectativas de actividade profesional; un desaxuste extensivo que ocasionou que o talento desperdiciado e a consolidación da xeración perdida fosen conceptos identitarios, e causa a tan comentada inflación dos títulos universitarios.

Por iso é polo que o título universitario que tradicionalmente foi acreditado como o pináculo da vida estudantil e distintivo de instrución profesional, na actual conxuntura aínda cando a obtención do mesmo mantén a consideración de resultado final da educación superior, a peza de papel obtida ao final do proceso deixou de ser sinal de capacidade para o desempeño de actividade laboral; tendo en conta que no marco de a empleabilidad só outórgaselle importancia cando ten o respaldo dunha institución de renome, o referendo de ter cursado (ciclo formativo, grao universitario, e máster…) e variados aspectos mais.

A gran vitoria alcanzada polas familias con menos recursos nas últimas décadas ao lograr con non pouco traballo e sacrificio que os seus fillos accedesen a un nivel de formación universitaria, polas circunstancias expostas, mais que consolidarse tal dinámica a tendencia leva camiño de retroceso, que de materializarse, propiciará que no transcurso dos anos que se aveciñan a formación superior volva estar de novo ao alcance exclusivo das clases podentes.

Polo menos é o que veñen indicar as políticas de recortes e as modificacións habidas no ámbito universitario durante os últimos anos, cuxa repercusión económica por excedida, motivará que deixe de estar ao alcance de calquera sufragarse unha carreira universitaria, e moito mais, se para dar validación de empleabilidad ao título hanse de asumir como engadidos os prohibitivos custos de estudos superiores de acompañamento.

Unha manobra de acoso manexada pola  fabríca educativa en contubernio co mercado laboral coa colaboración do mais reaccionario da esfera política, que ten por finalidade propagar a idea de que sobran universitarios, utilizando a carencia de emprego como argumento coa finalidade de lograr a consumación do seu obxectivo, que non é outro, que expulsar aos estudantes universitario de orixe obreira das aulas para que volva ser o diñeiro quen siga a establecer  as pautas de selección na docencia.

E así nun precarizado mercado de traballo onde cada vez a cabida é mais escasa , o feito de dispoñer de título universitario resulta insuficiente para inserirse no mesmo, ao ser requisito insalvable dispoñer de especialización académica complementaria, unha esixencia que non está ao alcance de todos os petos, e moito menos das familias con menos recursos.

Filtro cada vez mais tupido e mais difícil de superar, que de ningún xeito se pode sortear a través dos préstamos bancarios para o estudo; esa modalidade que vén suplir a unhas bolsas públicas en proceso de extinción, e sinal de confirmación que cos cada vez mais numerosos atrancos só poderá estudar quen teña diñeiro ou posibilidade de endebedarse

A mutación do capitalismo cara á súa fase neoliberal non foi allea aos cambios habidos na universidade, podéndose definir a situación creada pola súa chegada como "época do neoliberalismo académico", onde a clase dirixente afín a tales postulados tenta transformar os campus en foro de dominio reconvertendo o seu labor funcional en reduto formativo das elites sociais da súa esfera política. O caso Cifuentes é só un botón de  mostra.

Extremo que de consolidarse fará que a clase obreira e o mundo universitario circulen cada vez mais afastados  e por camiños diverxentes . A solución está nas urnas.